KWADRATURA KOŁA POLITYKI: Nie zapomnimy, nie wybaczamy - wywiad z ambasadorem Rosji w Polsce, cz. 2

09 października 2018

Nie zapomnimy, nie wybaczamy - wywiad z ambasadorem Rosji w Polsce, cz. 2

Ambasador Federacji Rosyjskiej w Warszawie o trudnościach dialogu polsko-rosyjskiego dla wczorajszego (8 października br.) numeru rosyjskiej gazety „Kommiersant”[1]

„Tradycyjnie trudne relacje między Moskwą i Warszawą, po wprowadzeniu wzajemnych sankcji rosyjsko-europejskich, okazały się praktycznie zamrożone. Zdaniem strony rosyjskiej, nastąpiło to z winy Polski” — oświadczył ambasador Siergiej Andriejew, który kieruje rosyjską placówką dyplomatyczną w Warszawie od września 2014 r. - Galinie Dudinie, dziennikarce dziennika "Kommiersant".

Ze względu na wielkość wywiadu, prezentowany jest w dwóch częściach
Część 1 - pod linkiem:
https://sophico21.blogspot.com/2018/10/nie-zapomnimy-nie-wybaczamy-wywiad-z_9.html

***

Cz. 2.

NIE ZAPOMNIMY, NIE WYBACZAMY

Jeśli wszystko, jak Pan mówi, pochodzi z rodziny, historii, szkoły, to, dlaczego wciąż nie jesteśmy w stanie przywrócić pracy Grupy ds. w trudnych sprawach, lub przynajmniej wyznaczyć współprzewodniczącego ze strony rosyjskiej?

- Odpowiedziałem na to pytanie wielokrotnie. Grupa ds. spraw trudnych· z naszej historii została powołana...

... działać równolegle z dialogiem politycznym "nie ma dialogu politycznego - nie ma grupy". Ale dlaczego z naszej strony, nie możemy skorzystać z okazji historycznego dialogu historyczno-kulturowego?

- Bo próbowali wiele razy. W 2010 r. Grupa przygotowała obszerny zbiór artykułów "Białe plamy, czarne plamy" na temat złożonych problemów naszej historii w XX w.. I co się stało? Ta publikacja stała się potwierdzeniem tego, że inaczej patrzymy na historię. W niej, do każdego tematu zamieszczono równoległe artykuły — rosyjskich i polskich historyków, bo mamy różne spojrzenia na wydarzenia z przeszłości. Omawianie tematów historycznych w ramach dialogu politycznego - zawsze starała się narzucać nam strona polska, w rzeczywistości domagając się od nas przyjęcia jej punktu widzenia.

W obecnych warunkach nie widzimy sensu kontynuowania takiej dyskusji w ramach grupy pod egidą i ministerstw spraw zagranicznych obu krajów. Niech uczeni i historycy robią to poprzez profesjonalny dialog ekspertów.

Pana interpretacja II wojny światowej nie wywołuje też sympatii w polskim MSZ, był pan nawet wzywany po jednym z wywiadów na ten temat.

- Dla mnie ważne jest to, jak moja postawa jest odbierana w moim kraju. Mamy własną wizję naszej historii i nie sądzę, że musimy koordynować ją z kimś. Jeśli my i nasi zagraniczni partnerzy mamy podobne poglądy na wydarzenia historyczne - bardzo dobrze, jeśli nie, to też się zdarza, ale nie jest to powodem wzajemnych obelg. Niedawno polskie czasopismo napisało, że rosyjski ambasador "trzyma się neostalinowskich poglądów na historię".

I Pan się tego trzyma?

- Nie, oczywiście, że nie. Tak się jednak złożyło, że jeśli przedstawisz poglądy na temat historii XX wieku, z którymi nie zgadzają się nasi polscy przeciwnicy, natychmiast zostajesz oskarżony, że "stalinowcem", "adeptem Mołotowa" i tak dalej. Taka prosta sztuczka: pod sztandarem potępienia represji, cały czas starają się zmusić nas do pokuty za wszystko, co zostało zrobione w naszym kraju w czasach, kiedy kierował nim Stalin, w tym też - za Zwycięstwo w Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Rozstrzelanie polskich oficerów w Katyniu - to przestępstwo?

-- Oczywiście. I od strony rosyjskiej wszystkie oficjalne oceny tej sprawy zostały już przedstawione dawno temu. Politycznie- to pytanie jest dla nas zamknięte.

Dyrektor warszawskiego Muzeum Katyńskiego powiedział mi, że mają niepełne informacje o zbrodni katyńskiej, ponieważ znaczna część archiwów pozostaje w Rosji. Dlaczego Rosja ich nie przekazuje?

- Dlaczego mielibyśmy przekazywać? To są nasze archiwa. Spośród 183 tomów materiałów z sprawy katyńskiej, które były badane przez naszą Główną Prokuraturę Wojskową, zostały odtajnione i przekazane w kopiach stronie polskiej 148. W przypadku pozostałych materiałów decyzje zostaną podjęte później zgodnie z rosyjskim ustawodawstwem.

Polscy historycy nie ubiegali się u Pana o pomoc w dostępie do tych archiwów?

- Nie, nie skontaktowali się ze mną. To są sprawy, które nie należą do naszych kompetencji, ale do a odpowiednich rosyjskich resortów.

- Tego lata, „Kommiersant" opublikował listę uzyskaną z Instytutu Pamięci Narodowej, która wymienia pomniki, które zostaną zburzone. Nie próbował pan w jakiś sposób rozwiązać ten problem? Czy są pomniki, które osobiście pan pamięta?

- Nie ograniczajmy sprawy do niektórych szczególnych przypadków. To jest problem pryncypialny. Ci, którzy rozpoczęli tę haniebną "wojnę z pomnikami", szczerze oczekują, że nasza pamięć jest krótka, a kiedy ich rozbiórka się zakończy, a my poszumimy-poszumimy, tak i zapomnimy.

Nie zapomnimy i nie przebaczymy. I dopóki w Polsce nie uznają bez zastrzeżeń wiecznego długu wdzięczności wobec żołnierzy radzieckich, którzy tu zginęli, dopóki nie ustanie dzisiejszy skandal nazywania wyzwolicieli - okupantami, zgodnie z oficjalną linią - nie mamy, o czym rozmawiać na tematy historyczne.

POTRZEBUJEMY WZAJEMNEJ WOLI POLITYCZNEJ

Okazuje się, że oficjalne stanowiska Rosji i Polski są podobne. Strona rosyjska mówi, że "niemożliwe jest komunikowanie się z tym państwem", a strona polska – to samo. Jednocześnie w innym wywiadzie powiedział pan, że "z naszej strony, gotowość do utrzymywania normalnych stosunków z Polską utrzymuje się przez te wszystkie lata". Jak to jest?

Wszystko prawda. Relacje załamały się nie z naszej inicjatywy. Wiosną 2014 r., po zaostrzeniu się sytuacji na Ukrainie, polscy partnerzy poinformowali nas, że zamrażają dialog polityczny, odpowiednio kontakty nie będą na wyższym poziomie, niż wiceminister, nie będzie kontaktów też między parlamentarzystami. Warszawa aktywnie lobbowała za wprowadzeniem zachodnich sankcji przeciwko Rosji, anulowała umowę na rok wymiany kulturalnej w 2015 roku.

Przy okazji - o relacjach kulturalnych i edukacyjnych. W marcu Ministerstwo Edukacji Federacji Rosyjskiej poinformowało, że przygotowywane są umowy o wzajemnym uznawaniu edukacji z Polską i dwoma tuzinami innych krajów.

Rzeczywiście, przygotowaliśmy taką umowę, nominalnie problem nie został usunięty, od około 2016 r. proces się zatrzymał. Umów dwustronnych w różnych obszarach, których przygotowanie zostało wstrzymane w latach 2014-2015 - mamy około tuzina. Międzyrządowa Komisja Współpracy Gospodarczej również została sparaliżowana.

Strona polska twierdzi, że jest zainteresowana wznowieniem prac Grupy ds. Trudnych i Komisji Międzyrządowej. I że proces ten spowalnia Rosja, ponieważ jest gotowa przyjąć albo wszystko, albo nic. Jak to jest?

- Nigdy nie odmówiliśmy wznowienia pracy Komisji Międzyrządowej. Ale pod obecnym rządem, do połowy 2016 r., w niej nie było współprzewodniczącego po polskiej stronie. Następnie funkcję tę powierzono ministrowi infrastruktury Andrzejowi Adamczykowi. Ale międzyrządowa komisja składa się z kilku działających podkomisji w różnych obszarach: paliw i energii, handlu i inwestycji, i tak dalej. Tak, więc podkomisje po stronie polskiej nie mają przewodniczących, rozmawiać – nie ma, z kim, a to oznacza oczywiście, że cała Komisja nie może pracować.

Jeśli wyobrażamy sobie, że strona polska proponuje wznowienie pracy Komisji Międzyrządowej, przeorientowuje stanowisko w sprawie pomników i zamyka śledztwo w sprawie samolotu, czy byłby to przełom?

- Byłaby to droga we właściwym kierunku, ale nie trzeba przedstawiać sprawy w taki sposób, aby powiązać poprawę stosunków z Polską z konkretnymi kwestiami. Nie ustalamy żadnych warunków wstępnych. Jesteśmy gotowi zbudować normalne, pragmatyczne, poprawne relacje z Polską, ale wymaga to wzajemnej woli politycznej. Na tym etapie nie widzimy takiej woli, w tym w kwestiach, które Pani wymieniła.

Normalna pragmatyczna relacja, czy tak?

To - wstrzymanie się od wysuwania przeciwko nam bezpodstawnych pretensji i oskarżeń, odrzucenie antyrosyjskiej retoryki w oficjalnych oświadczeniach, przyjęcie za pewnik, że w wielu kwestiach, oczywiście, nie znajdziemy porozumienia, ale nie jest to powód, by odmawiać normalnej komunikacji. To nie dopuszczanie do wzajemnych obelg - ani słowem, ani działaniem, to poprawne rozmawianie między sobą. Nie można bez tego dyskutować o sprawach dotyczących wzmocnienia współpracy gospodarczej, rozwoju więzi kulturalnych i społecznych. Jak tylko strona polska będzie na to gotowa, nastąpi wzajemny ruch z naszej strony.

Rozmawiała:
Галина Дудина (Galina Dudina)
Gazeta „Kommiersant”, Rosja
(Газета "Коммерсантъ" №183 от 08.10.2018, стр. 6)
Tłumaczenie:
Zofia Bąbczyńska-Jelonek

Część 1 - powyżej

[1] Oryginał w języku rosyjskim pod linkiem: https://www.kommersant.ru/doc/3764290

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

7 maja 2020, Rosja - 20 lat temu Władimir Putin został prezydentem Rosji.

20 lat temu Władimir Putin po raz pierwszy został prezydentem Rosji. Dostał ruiny po rozpadzie ZSRR. Gdyby wtedy pojawił się koronawirus, rosyjska opieka zdrowotna nie miałaby siły oprzeć się pandemii, a rosyjska gospodarka nie miałaby siły jej przetrwać. To, że Rosja jest dziś w nieporównywalnej sytuacji, w pandemii - przy minimalnej śmiertelności w porównaniu ze wszystkimi krajami europejskimi i Stanami Zjednoczonymi, z systemową walką z śmiertelnym wirusem - jest wynikiem ostatnich 20 lat rządów Władimira Putina w Rosji.

Od 11 marca 2020, świat - pandemia koronawirusa (COVID-19)

11 marca, w Genewie - sekretarz generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) - Tedros Adhanom Ghebreysus oświadczył, że Europa stała się epicentrum pandemii koronawirusa SARS-CoV2 (COVID-19) i rejestr zmarlych jest wyższy niż w Chinach, gdzie się wirus pojawił. Najwyższy wskaźnik zgonów odnotowuje się we Włoszech i Hiszpanii. Zakażonych wirusem odnotowano we wszystkich krajach europejskich. Przyjęły one szeroką akcję osłaniającą ludność przed zarażeniem wirusem - wprowadzono minimum dwutygodniowe kwarantanny dla osób przybylych z rejonów zakażenia, wydzielono szpitale zakażne do opieki nad zakażonymi, zamknięte są granice państwowe, odwołanie zajęć w szkołach i na uczelniach, odwołano krajowe i międzynarodowe imprezy masowe - sportowe, kulturalne, rozrywkowe, religijne, zamknięte są placówki kultury, gastronomiczne, ograniczenie działalności miejsc kultu religijnego, praca sklepów ograniczona do minimum, w wielu zakładach przemysłowych - zawieszono pracę, lub preferuje się tzw, pracę zdalną itp), miasta i osiedla są prawie bezludne na ulicach. W sklepach widoczne są braki nagminnie wykupowanych towarów, wprowadzono ograniczenia w ich ilościach przy zakupach, ceny żywności poszły w górę. Eksperci szacują, że taki stan może potrwać kilka tygodni. Pandemia niewątpliwie odbije się na poszczególnych gospodarkach krajów ogarniętych wirusem. Znakomita ich większość nie była i jest nadal nieprzygotowana do pandemii - brakuje sprzętu w szpitalach, odzieży ochronnej, środków dezynfekcji, przede wszystkim testów medycznych na obecność wirusa. Laboratoria nie są przygotowane także do wykonywania ich na dużą skalę i wiele państw nie prowadzi testów profilaktycznie, lecz wyłącznie przy podejrzeniu o zakażenie wirusem (m.in. tak dzieje się w Polsce). W Niemczech natomiast zorganizowano punkty badań, gdzie obywatele mogą na wlasne życzenie przejść badanie testowe. W krajach o wysokim wskaźniku zgonów (m.in. we Włoszech) do pomocy oddelegowano wojsko. Oficjalnie uznano dzień 11 kwietnia początkiem wybuchu pandemii na świecie.

KONSTYTUCJA RP

"My, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczpospolitej (...),
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawo do wolności i solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszona podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział II
WOLNOŚCI,PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA
WOLNOŚCI I PRAWA OSOBISTE
Art.54
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. (...).

UWAGA KOMENTATORZY

Ze względu na notoryczne pojawianie się komentatorów, którzy mimo próśb i monitów usiłują zachwaścić blog objawami pieniactwa, chamstwa i różnych obsesji - z dniem 26 kwietnia 2014 r. wprowadzam całkowity monitoring (cenzurę) komentarzy i żaden wpis bez mojej zgody nie pojawi się w blogu. Oznacza to, że najpierw trafia do moderatora i dopiero po mojej akceptacji pojawi się w blogu. Dlatego proszę o cierpliwość, wyrozumiałość i nie dziwienie się, że wpisy nie pojawiają się natychmiast. Staram się przynajmniej 2 razy dziennie przeglądać komentarze i je upubliczniać.

Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy

Zapraszam do lektury mego bloga, którego dewizą jest rzetelne i uczciwe opisanie otaczającej nas rzeczywistości. Często wbrew powszechnej opinii, na przekór deklaracjom rządzących czy narzuconym kryteriom jej oceny. Piszę jawnie, pod własnym nazwiskiem, nie skrywając twarzy, świadomie ponosząc konsekwencje za to, co robię. Prezentowane przeze mnie opinie, sądy i oceny są autonomiczne, osobiste i niesterowalne. Jestem wolnym człowiekiem i tę wolność, wyrażaną także niezawisłą myślą i słowem, cenię jako najważniejsze dobro, jakie posiadam. Miło mi Państwa gościć w moim blogu! *** Red. Zofia Bąbczyńska-Jelonek

Szanowni Internauci

"Kwadratura koła polityki"
jest autorskim blogiem
red. Zofii Bąbczyńskiej-Jelonek.
Wszystkie prezentowane w nim teksty i autorskie fotografie są pod ochroną Prawa prasowego i Prawa autorskiego oraz innych krajowych i międzynarodowych przepisów prawnych w tym: Konwencji Powszechnej, zwanej też Konwencją Genweską (obowiązującej w Polsce od 1977r.) oraz Konwencji Bremeńskiej, od 1971r obowiązujacej w Polsce.
Wszystkich Internautów - moich Gości i Czytelników - serdecznie zapraszam do dyskusji, pod warunkiem przestrzegania kultury słowa oraz poszanowania godności osób, o których wyrażać będą swoje opinie.
Co nie oznacza jakichkolwiek z mojej strony ograniczeń związanych z racjonalną i konstruktywną krytyką ich poczynań na niwie politycznej.

REKOMENDACJE

„Путин. Стерх всякой меры”, książka o trudnym do przetłumaczenia na język polski tytule, to kolejna publikacja o rosyjskim prezydencie pióra Andrieja Kolesnikowa, korespondenta „Kommiersanta”, który od 17 lat pracuje w obsłudze informacji z Kremla. Jak zapowiada sam red. Kolesnikow, w książce można zobaczyć pozornie dwie osoby – Putina premiera i Putina prezydenta. I chociaż na każdym z tych stanowisk Putin inaczej podchodzi do zadań związanych z piastowanym stanowiskiem, to zawsze jest to ten sam człowiek. Z książki można się dowiedzieć, jak działa prawdziwy pion i dlaczego w żaden sposób nie może stać się on horyzontem, poznasz, kto jest członkiem zespołu Putina, komu rosyjski prezydent wierzy a kogo uważa za politycznego rywala. Komu ufa a komu nigdy nie zaufa i dlaczego. Czytelnik z książki dowie się jak Putin odnosi się do władzy i wolności, prawa i korupcji, na jakim poziomie widzi wzmocnienie demokracji, czy to wzmocnienie jest dla niego rygorem, a jeśli tak, to czy jest to demokracji Rosji potrzebne. Można się dowiedzieć też, jak Putin ocenia swoją działalność jako premiera i jako prezydenta, jakie decyzje uważa za błędne i dlaczego, jak często rozpoznaje takie błędy. Książka niewątpliwie ciekawa, autor zapewnia ,że jej tytuł nie jest przesadny: „Żuraw Syberyjski bez żadnej miary”, a właściwie ponad miarę, ale i o wiele więcej, a czasami nie zawsze ponad miarę… I ktokolwiek, kto chce wiedzieć, kim jest właściwie Władimir Putin, powinien ją z pewnością przeczytać. Aż się prosi o przetłumaczenie na język polski! *** Dziękuję moim Przyjaciołom w Kaliningradzie za jej kupienie i przysłanie do Polski!

31 marca 2019, Bernau i Berlin (Niemcy) - wyjazd studyjny, m.in. Niemieckie Muzeum Techniki

Założone w 1982 r. Niemieckie Muzeum Techniki (Deutsches Technikmuseum) kontynuuje tradycję licznych zbiorów z zakresu historii techniki, przechowywanych do II wojny światowej w Berlinie i których część eksponatów obecne muzeum przejęło. Muzeum znajduje się na terenie byłego dworca towarowego „Anhalter Güterbahnhof”. Na ok. 25 tys.m² prezentowane są ekspozycje nt. techniki komunikacji, produkcji, energii i transportu. W nowym budynku ze szkła przedstawiona jest żegluga wodna i powietrzna. Do dyspozycji stoi również biblioteka i archiwum historyczne. W 2011 r. otwarto przy byłej drodze załadunku - wystawę stałą pt. „Człowiek w ruchu – podróż samochodem & in.“ („Mensch in Fahrt – unterwegs mit Auto & Co.“), prezentującą powozy, rowery, motocykle i 30 samochodów z różnych epok. Historyczne parowozownie mieszczą poza tym 40 pojazdów kolejowych. W parku wokół muzeum znajdują się wiatraki i młyny wodne oraz browar.

18 pażdziernika 2018r., Moskwa (Rosja) - Forum "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach"

Organizatorami 6. Rosyjsko-Norweskiego Forum Biznesowego "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach" są: Departament Współpracy Gospodarczej z Zagranicą LO CCI we współpracy z Departamentem Stosunków Zewnętrznych oraz współpracą z radami gospodarczymi Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej (Moskwa. Odbędzie się ono w Centrum Kongresowym Izby Przemysłowo-Handlowej w Moskwie, przy Ulicy Ilyinka 6. *** Forum odbędzie się w języku rosyjskim i angielskim z tłumaczeniem symultanicznym. *** W programie Forum – sesja plenarna „Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach”, z udziałem Siergieja N. Katirina, prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej oraz Liv Monica Stubholt, prezeski Norwesko-Rosyjskiej Izby Gospodarczej. W dyskusji wezmą udział też ministrowie obu państw, szefowie oficjalnych struktur i duże firmy rosyjskie i norweskie. Następnie odbędą się trzy równolegle sesje. 1 - Sektor naftowy i gazowy oraz logistyka w regionach dalekiej Północy; 2 - Przemysł stoczniowy i technologia morska; 3 - Rybołówstwo i akwakultura. Forum zakończy oficjalne przyjęcie wydane przez ambasadora Królestwa Norwegii w Rosji.

3 grudnia 2016, Poczdam i Berlin-Spandau (Niemcy) - wyjazd studyjny

Niedawno w POCZDAMIE udostępniono turystom po kilkuletnim remoncie barokowy Nowy Pałac (Neues Palais) zbudowany przez Fryderyka Ii Wielkiego w zespole pałacowo-ogrodowym Sanssouci, w którym obecnie znajduje się muzeum. To główny cel kolejnej wizyty w Poczdamie. Poczdam zwiedzam przynajmniej raz w roku, w ubiegłym była nawet dwa razy, i spacer po ogrodach jest rytualnym obowiązkiem. Remont pałacu obserwowałam z zaciekawieniem, w końcu historia Niemiec jest związana z historią Polski, czy Szczecina, w którym mieszkam od dziesięcioleci. Poza tym po prostu lubię to miejsce i zawsze wracam do niego z wielką przyjemnością. Nawet korzystam z pensjonaciku położonego vis a vis wejścia do ogrodów na wysokości pałacu. *** Jest kilka miejsc w Europie, które szczególnie lubię, i to jest takie jedno z nich. Mam swoje ukochane uliczki w szwedzkim Ystad, kościółek w Nynasham, Friedrichstrasse w Berlinie, ogrody przy pałacu w Schwerinie, plac przed uniwersytetem w Greifswaldzie. Cały szlak kościołów w Lubece…. Są takie miejsca w Brukseli, Dreźnie i w Pradze. Ale Poczdam jakoś najmocniej zakorzenił się w moim sercu. *** BERLIN znam o niebo lepiej niż rodzimą Warszawę i chętniej w nim bywam, niż w we własnej stolicy. Systematycznie poznaję coraz to kolejne dzielnice, zabytki mniej znane turystom, upajam się wodnymi szlakami turystycznymi, o każdej porze. W porze Adwentu Berlin ma specyficzny urok, choć, latem wiosną czy jesienią jest także urokliwy. W Berlinie czuję się jak u siebie, w Szczecinie. Te same klimaty. Podobna architektura, tylko ład architektoniczny bardziej szanowany niż w Szczecinie. Tu poluję na płyty z muzyką klasyczną, włóczę się po księgarniach, szperam po sklepikach z artykułami dekoracyjnymi i oddaję się włóczęgom po mieście i jego zakamarkach. Czasami ulegam pokusie i zaopatruję się w garderobę. *** W Berlinie bywam służbowo, prywatnie, z wycieczkami. Korzystam z każdej okazji, by tam się zjawić. *** Dla mnie Berlin to taka nieformalna stolica Europy, a właściwie Unii Europejskiej, od której dzieli mnie nie całe 2 godz. jazdy pociągiem czy autobusem, a samochodem osobowym jeszcze mniej. W pewnym sensie to także i moja stolica, w której znakomicie się czuję. W Adwencie – szczególnie. *** Tym razem celem wizyty jest dzielnica Spendau, którą znam przede wszystkim od strony …wody.

16 pażdziernika 2016, Berlin- Köpenick (RFN) – Festiwal Światła (wyjazd studyjny)

Köpenick, Berlin-Köpenick (do 31 grudnia 1930 Cöpenick) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Treptow-Köpenick. *** Od 1 października 1920 w granicach miasta. Od około 1232 do 30 września 1920 samodzielne miasto. Leży na południowym brzegu jeziora Müggelsee, na wyspie u ujścia rzeki Dahme do Sprewy. *** Nazwa dzielnicy jest pochodzenia słowiańskiego, pochodzi z prasłowiańskiego - kopa czyli pagórek, bądź wzniesienie. W języku polskim oddawana jako Kopnik, Kopanica lub Kopanik. *** Początkowo Kopnik był grodem słowiańskim znajdującym się na terytorium plemienia Szprewian. Badania archeologiczne stwierdziły, że gród wzniesiono na początku IX wieku, który po zniszczeniu został w końcu X wieku rozbudowany. W XII wieku był siedzibą władcy słowiańskiego księcia Jaksy z Kopanicy. W 1200 roku zdobyty przez margrabiów miśnieńskich Wettynów, a następnie przeszedł w ręce brandenburskie. Brandenburczycy w miejsce grodu słowiańskiego zbudowali niewielki gródek. Na początku XIII wieku na północ od niego rozwinęła się osada miejska. W roku 1906 miasto przeszło do historii za sprawą szewca Wilhelma Voigta, zwanego później Kapitanem z Köpenick. W 1920 Köpenick włączono do Berlina. *** Znajduje się tutaj ratusz Köpenick i zamek Köpenick, które uczestniczą w Festiwalu Światła.

22 maja 2016, Oranienburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Oranienburg jest siedzibą powiatu Oberhavel,w północnej części Brandenburgii, położone nad górną częścią rzeki Havela i kanału Odra-Havela, ok. 35 km od Berlina. Leży w północnej części strefy miejskiej w Berlinie i jest częścią naturalnego obszaru Zehdenick-Spandau Havelniederung. Pod względem ludności jest piątym miastem Brandenburgii (ok. 43 tys. mieszkańców). *** Oranienburg w czasie rezydencji elektora brandenburskiego (XVII w.) cechował szybki rozwój. Z tego okresu pochodzi barokowy zamek i wspaniałe wokół niego ogrody, odtworzone kilka lat temu. Elektor Brandenburgii Fryderyk Wulhelm, w 1650 r. ofiarował swojej żonie Luizie Henriecie von Oranien - zamek, zbudowany w stylu holenderskim w Bötzow, który w 1652 r. został przemianowany na Oranienburg. *** W 2009r na tyłach zamku Oranienburg, duży obszar nieużytków przekształcono w park, przywracając tym samym park zamkowi. *** Wybudowano też nowy most zamkowy, który od nowa zyskał centralne znaczenie dla miasta i zlokalizowano nieopodal nowy port rzeczny nad rzeką Havela. *** Obecnie odrestaurowany zamek wraz z ogrodami stał się muzeum Fundacji Pruskich Pałaców i Ogrodów Berlin-Brandenburgii i muzeum regionalnym powiatu Oberhavel. *** Oranienburg z biegiem lat stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym. *** W czasach hitlerowskich w mieście powstał obóz koncentracyjny - Sachsenhausen. *** Budowę kanału Odra-Havela rozpoczęto w 1906 r i ukończono po 6 latach w celu ożywienia życia gospodarczego w mieście. Pozwoliło to na rozwój przemysłu metalowego, m.in. walcowni firmy Kruppa, zamkniętej w 1989r., która zatrudniała ona 7 tys. hutników. Została ona sprzedana Chińczykom. *** W planie wyjazdu, poza zwiedzaniem miasta, zamku Oranienburg i jego ogrodów – nowy port rzeczny oraz rejs po Haveli i Kanale Odra-Havela.

15 maja 2016, Magdeburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Poza zabytkami uroczego, mającego ponad 1,2 tys. lat miasteczka nad Łabą, głównym celem mojej wyprawy do Magdeburga jest zobaczenie największej w Europie inwestycji transportowej dla żeglugi śródlądowej – akweduktu (mostu kanałowego) nad Łabą i innych obiektów inżynierskich, wchodzących w skład tego niecodziennego skrzyżowania dróg wodnych. *** Skrzyżowanie dróg wodnych koło Magdeburga, zostało zaplanowane w ramach tzw. Projektu Komunikacyjnego nr 17 Niemieckiego Zjednoczenia, jest największym i najważniejszym fragmentem tego ambitnego zamierzenia. Projekt nr 17, będący częścią ogólnego programu rządu federalnego, miał na celu zespolenie arteriami komunikacyjnymi wschodnich landów ze starymi, objął budowę i przebudowę szlaku żeglugowego Hannower-Magdeburg-Berlin o ogólnej długości 253 km. *** W lipcu 1998 roku niemiecki minister transportu Matthias Wissmann położył na brzegu Łaby koło Magdeburga symboliczny kamień węgielny pod budowę największego na świecie skrzyżowania dróg wodnych. Otworzył tym samym ostatni etap rozpoczętej w 1934 roku budowy a planowanej już w 1919r. Prowadzone w latach 30-tych prace zostały wstrzymane w czasie II wojny światowej, a władze NRD nie były zainteresowane kontynuowaniem inwestycji. Most kanałowy na wiele lat stał się ostatnim brakującym ogniwem w połączeniu Kanału Śródlądowego (Mittellandkanal) z kanałem Łaba-Hawela (Elbe-Havel-Kanal). *** Do projektu powrócono już po zjednoczeniu Niemiec w 1997 roku. Wtedy powstanie akweduktu uzyskało status krajowego priorytetu i dzięki temu udało się go ukończyć w ciągu sześciu lat. *** Otwarcie miało miejsce w październiku 2003 roku, a całość kosztowała 500 milionów euro. Oddana do użytku niesamowita konstrukcja niedaleko Magdeburga jest największym na świecie żeglownym akweduktem. Jej budowa trwała ponad 80 lat.

APEL

Polski rząd pod wpływem sugestii ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego chce ukarać "Kreml" odwołaniem wydarzeń kulturalnych w 2015 r., organizowanych w ramach Dni Rosji w Polsce i Polski w Rosji. * Tym samym "ukarać" Polaków, konsumentów wspaniałej rosyjskiej kultury. * Polski rząd wychodzi z założenia, że "kulturalna" sankcja dla Rosji Władimira Putina, oskarżanego przez polski rząd o zestrzelenie samolotu nad ukraińskim Donieckiem przez wschodnio-ukraiński ruch oporu - bez jakichkolwiek wiarygodnych dowodów - jest słuszna. * Ja natomiast uważam, że oskarżać można na podstawie niepodważalnych dowodów winy i to po zakończeniu międzynarodowego śledztwa w sprawie tego wydarzenia, a pozbawianie obywateli własnego kraju konsumpcji dóbr kultury rosyjskiej, należących do światowych arcydzieł - jest intelektualnym i kulturowym barbarzyństwem polskiego rządu. * To wysoce prostacka decyzja, świadcząca wysoce negatywnie o pozimie mentalnym (intelektualnym) Rady Ministrów RP.

KWADRATURA KOŁA POLITYKI

Strony

09 października 2018

Nie zapomnimy, nie wybaczamy - wywiad z ambasadorem Rosji w Polsce, cz. 2

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

GORĄCO POPIERAM

Translate