Przesrana kultura

I-sza nagroda tyg. POLITYKA (2014) w konkursie na karykaturę Putina - Andriej Lewczenko (Ukraina)

KULTURA

POLSKA

Wulgaryzm w tytule? Owszem, adekwatny do sytuacji w polskiej kulturze. Przynajmniej  w niektórych jej segmentach.
Kilka dni temu (21 maja) w kulturalnym serwisie platformy informacyjnej Onet, przeczytałam taki dialog:

Onet Kultura: Nie obawia się pan proroczej mocy swoich słów? Co, jeśli pewnego dnia naprawdę obudzimy się w świecie, w którym Car Władimir I planuje ekspansję na Zachód? 
Wojtek Miłoszewski: Wtedy będziemy mieć, mówiąc bardzo kolokwialnie, przesrane. Władimir Putin od dawna morduje ludzi poza granicami swojego państwa. Myślę tu między innymi o Czeczenii, Syrii czy Ukrainie. Towarzyszą temu głosy oburzenia państw zachodnich oraz niewiele znaczące sankcje, bo wszyscy tak czy siak surowce cały czas kupują od Rosjan. Dlatego gdyby, czego nikomu nie życzę, moja wizja się ziściła, to możemy liczyć tylko i wyłącznie na siebie.

Owa wizja to „Władimir Putin, który obwołał się carem, postanawia reaktywować Imperium Rosyjskie i pochłonąć Europę Zachodnią; do akcji wkraczają jednak wojska amerykańskie”.  Jest zawarta w dwóch wydanych już książkach pana Wojtka: „Inwazja” i „Farba”, a dialog dotyczy trzeciej z tej serii - powieści „Kontra”.
O autorze mogłam się dowiedzieć z Onetu, że to dojrzały już, 39-letni mężczyzna, pisarz i scenarzysta. Autor ponoć bestsellerowych powieści sensacyjnych z elementami political fiction: „Inwazji” (W.A.B. 2017) i jej kontynuacji: „FARBY” (W.A.B. 2018), i najnowszej „Kontry” (W.A.B. 2019), a także podobnie świetnie przyjętego krakowskiego kryminału retro — „Kastor” (W.A.B. 2018). Współscenarzysta seriali: „Wataha” dla HBO Europe i „Prokurator” dla TVP 2, zdobywca Nagrody Filmowej - "Orzeł" za najlepszy filmowy serial telewizyjny 2015r. Słowem utalentowany literat.

Otóż, ten znany (wg Onetu) pisarz pozwala sobie jawnie, publicznie rzucać podejrzenia o najcięższe zbrodnie pod adresem konkretnej osoby, prezydenta przygranicznego z Polską państwa. Czyni to absolutnie bezkarnie, chociaż polskie prawo na takie pomówienia w stosunku do głów państw - ma stosowne paragrafy w swoich kodeksach.

Ale nie można się panu Wojtkowi zbytnio dziwić.
Związku Radzieckiego na oczy nie widział, ZSRR przestało istnieć na początku grudnia 1991r. i pan Wojtek miał wtedy zaledwie 11 lat. Inspiracje o Rosji i informacje o jej prezydencie czerpie z wątpliwej jakości literatury, w której faktów jest niezbyt wiele, ale plotek, insynuacji, pomówień i prymitywnego szkalowania - mnóstwo. Osobiście Władimira Putina nie spotkał, słowa z nim też nie zamienił, podobnie, jak ujawniona poniżej jego literacka idolka i dziesiątki innych autorów książek o Putinie, opublikowanych ostatnio w Polsce..

Onet Kultura: A co pan teraz czyta? 
Wojtek Miłoszewski: Kończę biografię Władimira Putina, którą musiałem przerwać już dwukrotnie, zaczynając pracę nad „Farbą”, a potem nad „Kontrą”. Książka Krystyny Kurczab Redlich: „Wowa, Wołodia, Władimir” (W.A.B. 2016) to świetny przykład gigantycznej pracy dziennikarskiej i faktograficznej, połączonej w treść, którą czyta się niczym najlepszą powieść akcji. Polecam!

Ja natomiast książki Krystyny Kurczab Redlich: „Wowa, Wołodia, Władimir” - absolutnie nie polecam, chyba, że ktoś lubi plotki rodem z magla. Plotek, insynuacji i pomówień tam jest na tony. Pracy faktograficznej nie ma żadnej, ale jest za to przegląd zachodniej prasy i zachodnich publikacji na temat Putina. I to nie zweryfikowanych. Pisząc o Putinie autorka nie odwołuje się ani razu ani do jego wypowiedzi, ani do jego publikacji. Ona wie lepiej co Putin myśli, niż sam Putin. 
,
Inny luminarz polskiej kultury, Karol Nawrocki, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku kilka dni temu (18/19 maja), w tradycyjną „Europejską Noc Muzeów” wyrzucił z zarządzanej przez niego placówki zespół muzyczny przygrywający zwiedzającym -  za wykonanie w języku polskim - radzieckiej piosenki frontowej „Tiomnaja nocz” !  
Dla dyr. Nawrockiego była to piosenka "bolszewicka promująca komunizm". Przerwał występ „Kapeli Podwórkowej”, wg relacji członów zespołu w sposób mało kulturalny, wręcz wulgarny
Oczywiście, była to awantura publiczna, przy obecności zwiedzających muzeum.
Autorem tekstu piosenki jest Władimir Agatow, przełożył go na jęz. polski - Julian Tuwim. Muzykę skomponował Nikita Bogosłowski. Piosenkę wykonywał w przeszłości m.in. Chór Czejanda i Mieczysław Fogg. 

Utwór zaśpiewał również Mark Bernes 

w radzieckim filmie z 1943r.: „Dwaj żołnierze”

  https://www.youtube.com/watch?v=1vRYwaJC5FY

Muzeum w wydanym oświadczeniu napisało, m.in.
” Dyrektor Muzeum zwrócił uwagę muzykom na niestosowność wykonywania sowieckiego utworu propagandowego w kontekście Nocy Muzeów w MIIWS, prosząc jednocześnie o zaprzestanie jego wykonywania i kontynuowanie występu. (...)” , czemu zaprzeczają członkowie zespołu
Dalsza część oświadczenia jest wręcz kuriozalna i świadczy o poziomie intelektualnym pracowników muzeum, poświęconemu II wojnie światowej, nb. zakończonej przez ZSRR  w zdobytym przez Armię Czerwoną Berlinie. gdzie przyjęto kapitulację III Rzeszy Niemieckiej.
Oświadczenie, podpisane przez Aleksandra Masłowskiego, rzecznika prasowego Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku zawiera zdumiewająco absurdalne treści: 
„(...) Utwór ten w bałamutny sposób przedstawia rozmyślania sowieckiego żołnierza, który tęskni za pozostawioną w domu kobietą, ocierającą łzy nad łóżeczkiem (wspólnego być może) dziecka. Jest to przykład tworzenia legendy romantycznego krasnoarmiejca, który walczy za Kraj Rad, a tęskni do domu. Aż chce się zapytać, czy nostalgia ta odbywa się przed, po czy w przerwie w mordowaniu, rabunku i gwałceniu kobiet (oraz często dzieci) masowo praktykowanych przez „romantycznych” Sowietów w drodze na Berlin przez tereny zamieszkałe przez Polaków. W niczym nie zmienia tego fakt funkcjonowania polskiego tłumaczenia piosenki autorstwa J. Tuwima, czym próbowali się zasłaniać muzycy, uzasadniając tym swój upór w odmowie zaprzestania wykonywania utworu (...) Ale wobec uporu muzyków obstających przy wykonywaniu utworu nie licującego z prawdą o udziale żołnierzy sowieckich w II wojnie światowej, Dyrektor Karol Nawrocki nie mógł postąpić inaczej”.

Nie dość, że treść oficjalnego oświadczenia państwowej instytucji kultury, przekracza wszelkie dozwolone normy wypowiedzi publicznej i zawiera liczne pomówienia, to na dodatek – jest niespotykanym przykładem ogromnej pogardy wobec walczących na wojnie żołnierzy, wobec kobiet czekających na nich w domu. Pogardy -  wyrażonej publicznie przez osobę publiczną w imieniu publicznej placówki kultury w Polsce! 
Przy czym dyrektor Muzeum II Wojny Światowej i jego rzecznik prasowy popisali się totalnym brakiem elementarnej wiedzy historycznej dot. II wojny światowej i całkowitą ignorancją dot. udziału żołnierzy radzieckich na frontach tej wojny. W normalnym kraju byłby to skandal, a dyrektor pożegnał by się natychmiast ze stanowiskiem. W Polsce - takie działania  dyrektora muzeum uchodzą to za normalność, a nawet są promowane.

Propaganda antyrosyjska zbiera swoje żniwo w Polsce – przerażającą ignorancją historii, zlasowanymi mózgami ludzi świata kultury w matryce sloganów rusofobii, skandalami w placówkach kultury, zalewem pseudo-dokumentalnej literatury o Rosji i jej prezydencie. Księgarnie są zawalone  książkami  polskich i obcych autorów, które mniej lub bardziej kreują negatywny wschodniego sąsiada i Władimira Putina.

Były również próby wyrugowania z sal koncertowych i filharmonii utworów Prokofiewa czy Szostakowicz przez radnych PiS, torpedowania występów Chóru Aleksandrowa. 
Propaństwowe i opozycyjne media opiniotwórcze prześcigają się w lansowaniu negatywnego obrazu Rosji i jej prezydent. Czynią to całkowicie bezkarnie, nie licząc się ze skutkami takiej nachalnej antyrosyjskiej propagandy.

Poziom polskiej kultury kreowanej przez PiS, a wcześniej PO  -  sięgnął rynsztoka, a właściwie szamba.