Rosja poprawia unijną demokrację

UKRAINA

Komentując wydarzenia na Ukrainie, polscy i amerykańscy politycy oraz media kreują obraz prezydenta Rosji, jako skrajnego idioty-satrapy z KGB, który jest na tyle głupi, że ma ciągoty imperialne,  z żądzę wojny w duszy i nieustanną potrzebę aneksji dawnych ziem ZSRR. Polacy nadto histeryzują, bojąc się, że te same zapędy ma wobec Polski. 
Oczywiście wszelkiej maści medialni komentatorzy polityczni i eksperci wieszczą koniec Wladimira Putina. Świat Zachodu, a przede wszystkim USA prowadzą szeroką propagandę antyrosyjską grożąc Putinowi bez mała końcem świata, jeśli tylko wywoła wojnę na Ukrainie.

Histeria jest niebotyczna, propaganda w zenicie, głosów rozsądku brak, a Rosja z Putinem robi swoje. W ramach pokojowej misji stabilizacyjnej podjętej z powodu przygranicznego kryzysu, elitarne jednostki armii rosyjskiej pacyfikują bez oddania choćby jednego strzału Krym, gdzie Rosja ma swoje bazy wojskowe, flotę i setki tysiący mieszkających Rosjan. Nie protestują też rosyjskojęzyczni i inni mieszkańcy Krymu, nieco biernego oporu wykazują tamtejsi Tatarzy.

Oporu ze strony ukraińskiej armii czy służb mundurowych ukraińskiego MSW na tym terytorium też nie ma żadnego, są za to liczne dezercje i przechodzenie na stronę autonomicznych władz Krymu lub bezpośrednio pod dowództwo rosyjskich wojskowych. Cała operacja pacyfikacji przebiega nader spokojnie.

Polska natomiast zaczyna pobrzękiwać szabelkami.

Patrząc się z dystansu na te zmasowane medialno-polityczne brewerie wobec obecności Rosjan na Krymie, trzeba chyba przypomnieć stan faktyczny na Ukrainie, bo o tym wszyscy zapominają.

I. Bezpośrednie powody wojskowej rosyjskiej misji stabilizacyjnej na Ukrainie

           

     1. Neonaziści i skrajni nacjonaliści u władzy, naruszenie konstytucyjnego porządku w państwie

Awantury w Kijowie zostały zorganizowane przez garstkę Ukraińców w czasie przebiegu zimowej olimpiady w Soczi, zainspirowanych i opłaconych z Zachodu, przede wszystkim USA [1] i RFN [2]. Pretekstem było przerwanie negocjacji z UE o stowarzyszeniu Ukrainy z UE przez prezydenta Janukowycza. W efekcie dokonano krwawego zamachu stanu pod pozorem domagania się włączenia Ukrainy do UE i odwołania prezydenta Janukowycza ze stanowiska. Tzw. Majdan, który oprócz demonstrantów zgrupował w Kijowie bojówki nacjonalistyczne, skonfederowane w ugrupowaniu Prawy Sektor, storpedował wszelkie próby rozwiązania kryzysu na Ukrainie drogą pokojowych negocjacji i rozmów z opozycją i de facto przejął władzę nad Zachodnia Ukrainą.    

Władze na Ukrainie przejęły, z naruszeniem zasad konstytucyjnych, i pod dyktando Majdanu partie i ugrupowania skrajnie nacjonalistyczne: Swoboda [3] i Prawy Sektor [4] oraz Batkiwszczina, partia wypuszczonej na wolność Julii Tymoszenko. Prezydent Janukowicz, emigrował do Rosji w obawie o życie. Majdan zapowiedział mu lincz. 
Udar, partia boksera Kliczki, (nb. na stałe zameldowanego w RFN), wykreowana przez Fundację im. Konrada Adenauera, działającej pod egida CDU i federalny MSZ – nie weszła do nowo powołanego rządu.

Funkcje p/o prezydenta kraju przejął nowo wybrany marszałek parlamentu.

Nowe władze najpierw powołały nowych ministrów, w kilka dni potem wybrały premiera po uprzedniej akceptacji tłumu zebranego na kijowskim Majdanie.  Osoby w nowych władzach budzą wiele zastrzeżeń, ze względu na neonazistowskie poglądy i działania oraz kryminalną przeszłość.

Np. resort oświaty miała przejąć neofaszystka i rewizjonistka ze Swobody  - Irina Farion [5]. W marcu 1013 r. po objeździe przygranicznych terenów Polski oznajmiła na blogu, że są to „przyłączone do Polski etnicznie ukraińskie terytoria Łemkowszczyzny, Podlasia, Posania, Sokalszczyzny, Rawszczyny i Chełmszczyzny: 19,5 tys. km kw., ponad 1 mln 600 tys. Ukraińców”·. Media podawały też inne osoby kandydujące na to stanowisko.

Neofaszyści ze Swobody objęli też inne resorty, m.in. sprawiedliwości i kultury.

Wicepremierem został Oleg Tiahnybok, lider Swobody, fan znienawidzonego w Polsce za bestialskie mordy na polskiej ludności - Stepana Bandery.

Utworzono m.in. Komitet Lustracyjny. Pokieruje nim aktywista Majdanu – Igor Sobolew.

Szefem MSW, a więc wszystkich służb siłowych w kraju jest Arsen Awakow, z partii Julii Tymoszenko, który był poszukiwany przez Interpol. Okazuje się, że ponad dwa lata temu, 26 stycznia 2012 roku prokuratora Ukraina rozpoczęła dochodzenie na mocy art. 365 Kodeksu karnego Ukrainy „za nadużycie władzy lub oficjalnych uprawnień, mające poważne konsekwencje, w szczególności dla nielegalnej zmiany celu i przeniesienie własności prywatnej 55 hektarów stanowiące własność państwa warte ponad 5,5 mln USD w miejscowości Pesoczin. 31 stycznia 12012 r. jego apartamenty zostały przeszukane” [6]. Arsen Awakow uciekł zagranicę, wysłano za nim międzynarodowy list gończy. 25 marca 2012 roku media poinformowały, że został zatrzymany we Włoszech w mieście Frosinone.

     2. Radykalizacja nastrojów antyrosyjskich inspirowana przez nowe władze

Nowo powstały establishment polityczny kijowskiego Majdanu jest jawnie antyrosyjski, co ujawnił m.in. przez przyjęcie pierwszych uchwał/dekretów, m.in. znoszących uprzywilejowanie dla języka rosyjskiego, którym włada znakomita większość mieszkańców kraju, to samo dotyczy języków innych mniejszości narodowych na Ukrainie. Ukraiński parlament, w pierwszym dniu, po przejęciu w nim władzy przez wcześniejszą opozycję, uchylił ustawę, mocą, której, w regionach „języki regionalne mniejszości narodowych” mogły pełnić rolę równoległego języka urzędowania władz publicznych i samorządowych w tych regionach, w których co najmniej 10% mieszkańców wyrazi taką wolę w formie petycji. W tekście ustawy wymieniono 18 takich języków, w tym m.in. język polski i rosyjski.

Ostro na zniesienie ustawy zareagowały władze m.in. Rumunii, Węgier, a Parlament Europejski przyjął nawet 27 lutego, br. specjalną rezolucje, która głosi: "PE wzywa ukraiński parlament i przyszły rząd do poszanowania praw mniejszości w kraju, w tym używania języków mniejszości rosyjskiej oraz innych. Wzywa się do przyjęcia nowych przepisów, zgodnie z zobowiązaniami Ukrainy w ramach Europejskiej Karty regionalnych języków".

Polska nie wyraziła oficjalnie żadnego oficjalnego stanowiska w tej sprawie.

Bojówkarze związani z nową władzą na Ukrainie rozbijają pomniki nie tylko Lenina, ale też m.in. …gen. Kutuzowa, bohatera wojen napoleońskich. Poza tym stosują terror, zastraszanie i inne kryminalne szykany wobec Rosjan i rosyjskojęzycznych obywateli kraju. Kłopoty mają też ukraińscy Żydzi. W Zaporożu nieznani obrzucili nocą "koktajlami Mołotowa" miejscową synagogę [7].

Komitet Śledczy Rosji wszczął sprawę karną przeciwko liderowi ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej Prawy Sektor -  Dmitrijowi (Dmytro) Jaroszowi.

Jaroszowi zarzuca się „publiczne apele do podjęcia działań terrorystycznych i ekstremistycznych z wykorzystaniem mediów” – czytamy na stronie Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej . Zdaniem śledczych, Jarosz wzywał antyrosyjskie siły do działań ekstremistycznych na terytorium Rosji. Jak podkreślił resort, w najbliższym czasie zwróci się do sądu o zaoczne aresztowanie lidera ukraińskich organizacji nacjonalistycznej, po czym zostaną za nim wysłane listy gończe.

Dmytro Jarosz, wzywał na pomoc najbardziej poszukiwanego w Rosji terrorystę Doku Umarowa [8]. I zaapelowałby "podjął zbrojne działania przeciwko Rosji". Swoje oświadczenia Dmytro Jarosz zamieścił na internetowych portalach społecznych oraz na stronie internetowej Prawego Sektora. "Ukraińcy zawsze popierali walkę wyzwoleńczą narodu czeczeńskiego i innych narodów Kaukazu. Teraz nadszedł czas, abyście wy okazali poparcie Ukrainie"- napisał Jarosz, i dodał:. "Rosja nie jest taka silna, jak się wydaje". 

Po ujawnieniu przez Rosję, że ma zamiar ścigać listem gończym Dmytro Jarosza, apel do terrorystów usunięto (3.03.2014) ze strony internetowej Prawego Sektora, a Dmytro Jarosz, oświadczył mediom, że jest to efekt włamania się hakera. Na innych stronach apel pozostał w Internecie.

      3. Kryminalne zachowania bojówek neonazistowskich i skrajnie nacjonalistycznych

Ołeksandr Muzyczko pod bronią w czasie posiedzenia rady miejskiej we Lwowie

Zachowania kryminalne ekstremistycznych bojówek na Ukrainie potwierdzają mieszkający tam Polacy.  Informują że na Zachodniej Ukrainie Faktycznie rządzi obecnie tamtejszy Lider Prawego Sektora - Ołeksandr Muzyczko vel Saszko Biały [9].
Korespondent portalu Kresy.pl pisze:  „Przychodzi z karabinem na ramieniu i z pistoletem w ręku nawet na posiedzenia rad miejskich i obwodowych, ba, nawet do prokuratury! Nikogo nie boi się. Ogłosił nawet pełną gotowość bojową swoich oddziałów po tym jak pojawiła się informacja, że z Kijowa nowe władze wysłały dwa autobusy funkcjonariuszy, aby go aresztować”.  Zagroził· że nowego ministra spraw wewnętrznych Ukrainy Arsena Awakowa, który miał polecić go aresztować, „zniszczy i powiesi jak psa, za nogi na bramie MSW”. Określił go także m.in. słowami „zasraniec, kogut”, użył rosyjskiego słowa "pietuch", co w slangu kryminalnym jest słowem bardzo obraźliwym i oznacza pasywnego homoseksualistę, najniższą kastę więzienną”.

Nie boi się na Ukrainie nikogo, bowiem jeden z głównych liderów tego ugrupowania jest wiceszefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego Ukrainy.

Podobne opinie wyraża red. Maria Pyż [10], szefowa Radia Lwów. 
Relacjonując wydarzenia z Lwowa po 18 lutego, powiedziała: „Biorąc pod uwagę tylko miasto Lwów zniszczono i spalono 14 budynków: MSW, prokuratury, sądów, urzędów państwowych, 4 oddziały rejonowe milicji, z których skradziono 1.2 tys. jednostek broni palnej oraz okradziono i spalono wojskową część MSW. Pożary zgaszono dopiero nad ranem, a ostatni wymieniony budynek palił się do wieczora, ponieważ istniało niebezpieczeństwo gaszenia pożaru przez wybuchające od czasu do czasu naboje w składzie broni przy ul. Stryjskiej. Najbardziej szkoda budynków MSW i prokuratury, ponieważ zabytkowych wnętrz i witraży już nikt nie odnowi”.

Opisując lwowską rzeczywistość po 18 lutego, dziennikarska stwierdza: Taki sam scenariusz jak we Lwowie odbywa się teraz w 10 województwach, czyli prawie połowie Ukrainy. Z tą różnicą, że naszego burmistrza nikt nie stawiał na kolana, nie bił, nie rzucał w niego jajami i nie przykuwał do sceny, aby podał się do dymisji, tak jak to było w województwie czerniowieckim czy wołyńskim.

Odpowiedzialność za zaistniałą sytuację przyjęła lwowska obwodowa administracja i rada narodowa, która wymaga, aby wszystkie urzędy podporządkowały się jej zwierzchnictwu. Na czele tych dwóch organizacji stoi Petro Kołodij, deputowany partii Swoboda. Deklarowanym głównym zadaniem ww. rady jest utrzymanie porządku w województwie lwowskim, pomoc w odprawie aktywistów do Kijowa i zabezpieczenie kijowskiego Majdanu wszystkimi niezbędnymi rzeczami.

To tylko relacje Polaków mieszkających na Ukrainie. Identyczne  relacje docierają do władz Rosji ze strony tamtejszych Rosjan .Jest rzeczą naturalną, że swoje raporty o podobnych sytuacjach na Ukrainie przesyłają  służby wywiadowcze i rosyjskie placówki dyplomatyczne w tym kraju.

Red. Maria Pyż alarmuje ponad to: „W ciągu ostatnich miesięcy wyłonił się pośród Majdanu jeden bardzo niebezpieczny nurt  „Prawy Sektor”  grupujący w sobie nacjonalistyczne organizacje zachodniej Ukrainy. To oni oficjalnie uznali, że są głównymi inicjatorami zdobycia rządowych budynków w Kijowie. Czy organizacja zrzeszająca takie grupy. jak: „Patriota Ukrainy”, „Stowarzyszenie Socjal - Narodowe”, „WZ Tryzub im. S. Bandery”, kijowską organizację „Biały młot”, „UNA-UNSO” i „Wolę” mogą być bezpieczne? Czy normalnym dążeniem do Europy są media nacjonalistyczne [11]? (…) Turyści obawiają się przyjeżdżać do Lwowa, rodzice boją się posyłać dzieci do szkoły, bo mer miasta radzi, aby nie wypuszczać je same na ulice, tylko odprowadzać, a w Internecie coraz więcej listów i wezwań do broni”.

Jest nader oczywistą sprawą, że wywiad rosyjski doskonale wie, kim są i co reprezentują organizacje skupione na Majdanie. I doskonale wie, że to, co dzieje się w zachodniej Ukrainie, nowe władze będą wcielały w innych obszarach kraju.

II. Putin nie jest idiotą

Żaden przywódca kraju, tak wielkiego jak Rosja i mającego styczność, na co dzień z terroryzmem, nie będzie patrzył się biernie, na to, co dzieje się u sąsiada za miedzą. 
Wzrost aktywności ruchów skrajnie nacjonalistycznych i terrorystycznych jest powszechnie zauważalny także w Europie. Poważne kłopoty mają Niemcy, zwłaszcza we wschodnich landach z aktywnością neofaszystowskich organizacji i bojówek. Szczególnie to widać w obszarach transgranicznych z Polską. Nie wolna jest od nich Francja czy Wielka Brytania. Także w naszym kraju gołym okiem widać narastającą aktywność faszyzujących i skrajnych nacjonalistów.

Natomiast w żadnym z wymienionych europejskich krajów nie doszło do przejęcia władzy w państwie przez ugrupowania skrajnie nacjonalistyczne i neofaszystowskie, tak, jak to się stało na Ukrainie. 

Europa zgotowała na pograniczu rosyjskim realne zagrożenie radykalnym ekstremizmem. A tego Rosja nie ma i nie będzie miała zamiaru w żadnym wypadku tolerować. Trudno, zatem winić prezydenta Rosji -  Władimira Putina, że zastosował radykalne środki wobec swojego nieobliczalnego sąsiada. Którego zresztą zna od wieków i wie, czego się może po nim spodziewać.

Poza tym Rosja jest państwem na demokratycznym dorobku, z trudem i z mentalnymi oporami buduje świadomość obywatelską swoich mieszkańców. Wzorce zafundowane przez Europę i USA – są więcej niż negatywne dla modernizującej się Rosji. Siłowe metody manifestowania niezadowolenia społecznego, dewastacje miast, budynków publicznych, krwawe przewroty i rebelie, broń w rękach neonazistów i skrajnych nacjonalistów, bandytyzm na ulicach, czy wzywanie islamskich terrorystów na pomoc – to nie jest arsenał do budzenia świadomości obywatelskiej, jaki Władimir Putin widziałby chętnie i z aplauzem w swoim kraju.

Rosja została głęboko dotknięta rozpadem ZSRR, rządami Gorbaczowa i Jelcyna. Państwo staczało się w tym czasie na dno. Prezydent Putin wraz u członkami rządu podjął trud wyprowadzenia Rosji na prostą, budowania nowego ładu w państwie, poprawy życia jej obywateli. Chce państwa nowoczesnego, silnego, mającego swoje poczesne znaczenie w geopolityce. I do tego od dobrych kilkunastu lat konsekwentnie dąży. Rosja głęboko się modernizuje – politycznie, gospodarczo, społecznie. I to widać gołym okiem.

To, co mu zafundowała Unia Europejska, przy współudziale USA w przygranicznym kraju, z którym ma silne więzy gospodarcze i kulturowe, może bezpowrotnie zniszczyć wszystkie te wysiłki. A na to Władimir Putin, czujący się odpowiedzialny za Rosję i Rosjan - nie pozwoli. Bez względu na cenę, jaką mu za to przyjdzie zapłacić.

Prezydent Putin, nie ma rozjazdu z rzeczywistością, jak sugeruje dzisiaj New York Times, powołując się na opinię Angeli Merkel. To bardzo inteligentny polityk, który realnie i nader chłodno ją ocenia, nie ulega emocjom, jak polityczny establishment Zachodu, w histerię nie wpada. Jego polityczne kalkulacje są doskonale wyrachowane. A zachowanie ma nader przewidywalne.

Cele Rosji zostały sprecyzowane dokładnie, ujawniał je publicznie i sam prezydent Putin, i premier Miedwiediew i szef rosyjskiej dyplomacji Siergiej Ławrow.

- Konieczne jest zapewnienie realizacji zobowiązań zawartych w porozumieniu z 21 lutego, w tym - procesu reformy konstytucyjnej z udziałem i uwzględnieniem w pełni opinii wszystkich regionów Ukrainy w celu dalszej akceptacji w referendum ogólnokrajowym – stwierdził Siergiej Ławrow. - Ci, którzy próbują oceniać sytuację, jako agresję, grożą różnymi sankcjami i bojkotami, to ci sami nasi partnerzy, którzy konsekwentnie i stanowczo zachęcali bliskie im siły polityczne do (...) odmawiania dialogu, do ignorowania zastrzeżeń południa i wschodu Ukrainy i w konsekwencji do polaryzacji społeczeństwa ukraińskiego.

Siergiej Ławrow nadto stwierdza, że "centrum Kijowa i wiele miast na zachodzie Ukrainy zostało przejętych przez uzbrojonych radykalnych nacjonalistów pod hasłami ekstremistycznymi, antyrosyjskimi i antysemickimi". Szef rosyjskiej dyplomacji stwierdził, też  że parlament Ukrainy podjął po przejęciu w nim większości przez opozycję "decyzje ograniczające prawa językowe mniejszości”  a nawet „rozlegają się żądania ograniczenia języka rosyjskiego, a nawet karania za jego używanie" a także  "zakazania niewygodnych partii politycznych oraz przeprowadzenia lustracji". Wywołało to "wzburzenie we wschodnich i południowych obwodach Ukrainy i Autonomicznej Republice Krymu, gdzie mieszkają miliony Rosjan”.

W działaniach na Krymie "chodzi o ochronę naszych obywateli i rodaków, o ochronę najważniejszego prawa człowieka - prawa do życia, i o nic więcej".

KOMENTARZ

Odkurzana nieustannie przez USA doktryna Trumana i chlubiona z pietyzmem w Polsce historyczna rusofobia, zaciemniają całkowicie obraz wydarzeń na Krymie. Polska widzi w Rosji i jej prezydencie agresora, dybiącego na jej i Ukrainy suwerenność. Nie jest w stanie spojrzeć na Rosje jej oczami, w kontekście jej żywotnych interesów.

W związku z tym Polska dokonuje dyslokacji swoich wojsk, chociaż MON twierdzi, że nic się nie dzieje. Prezydent Komorowski domaga się zwołania gremium NATO. 
- Polska zabiega o to, aby odbyło się posiedzenie Rady Północnoatlantyckiej w trybie artykułu 4 traktatu waszyngtońskiego – stwierdził prezydent Komorowski. 
Dla nie wtajemniczonych -  art.  4. Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO).stanowi, że strony traktatu "będą się wspólnie konsultowały, ilekroć, zdaniem którejkolwiek z nich, zagrożone będą integralność terytorialna, niezależność polityczna lub bezpieczeństwo którejkolwiek ze stron". NATO na wniosek Polski będzie pilnie obradowac jutro (4.03,2014)
Wynika z tego, że dla polskiego prezydenta Polsce ze strony Federacji Rosyjskiej grozi  ... rozbiór Polski, ewentualnie zależność polityczna! 
Tego to już nawet w Cyrku Monthy Pythona  by nie wymyślono!

Podobne pomysły ma też ….polska lewica. Polski poseł i lider jednej z lewicujących partii Janusz Palikot [12], w ramach uzdrowienia sytuacji w Kijowie zaproponował: wprowadzenie ... wojsk amerykańskich na Ukrainę.

Niewątpliwie odżyły polskie pomysły wysyłania kontyngentu polskiego wojska z pokojowymi misjami stabilizacyjnymi, jak to było w przypadku 5-dniowego konfliktu na Kaukazie.

Niewykluczone, że Polska szykuje się do wysłania armii na Ukrainę.

Będzie bronić Lwów i mieszkających tam Polaków przed Rosjanami, czy przed nacjonalistycznym rządem Ukrainy i jego bojówkami?

A może wybiera się w okolice Krymu bronić Odessy, bliskiej sercu braci Kaczyńskich, przed elitarnymi oddziałami armii rosyjskiej?

Foto:
portal www.kresy.pl

---

[1] Victoria Nuland, dyplomatka, zastępca sekretarza w Departamencie Stanu USA w grudniu ub. r. powiedziała w National Press Club w Waszyngtonie, że USA zainwestowały 5 mld USD „w celu zapewnienia Ukrainie przyszłości, na jaką zasługuje”. Od maja 2013 jest asystentem sekretarza stanu USA ds. Europy i Eurazji. Ujawniono na portalu you tube podsłuchana jej prywatna rozmowę z ambasadorem USA na Ukrainie Geoffrey'rem Pyattem. W czasie tej rozmowy Victora Nuland niepochlebnie wyrażała się o Unii Europejskiej. Użyła nawet dosadnego zwrotu "Fuck the E.U." (czyli "pierdolić Unię Europejską"). Krytycznie też wyrażała się o jednym z przywódcy opozycji ukraińskiej Witaliju Kliczko.

[2] Szerzej ten temat został przeze mnie omówiony w analizie, z 11.12. 2013 r. pt. „Brunatny majdan i szeroki alians antyrosyjski”, patrz: http://sophico21.blogspot.com/2013/12/brunatny-madan-i-szeroki-alians.html

[3] Swoboda – jej korzenie sięgają OUN-B, frakcji (a później niezależnej organizacji) neonazistowskiej Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, utworzonej 1940 roku w Krakowie. Literka "B" pochodzi od "Bandera". Organizacja ta wcale nie umarła, dała początek działającej na Ukrainie partii Swoboda. Zawołaniem tej partii jest "Ukraina dla Ukraińców", to samo hasło, które wymyślił Stefan Bandera, gdy rozpoczynał kolaborację z Hitlerem. Mało, kto wie, że druga żona b. prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki - Katerina Chumaczenko, to ex pracownica Departamentu Stanu USA gdzie zajmowała się "prawami człowieka”, zanim zaczęła robić karierę w Waszyngtonie była jednym z aktywniejszych członków OUN-B.

[4] Prawy Sektor jest zarówno przeciwko zbliżeniu z Rosją, jak i z Unią Europejską, ale nie odcina się od dziedzictwa europejskiego. Członkowie organizacji odwołują się do tradycji Stepana Bandery, Romana Szuchewycza, a także OUN i UPA. Członkowie Prawego Sektora tworzą główne siły samoobrony kijowskiego Majdanu, jako oddziały paramilitarne uzbrojone w broń palną. Są szkoleni przez weteranów wojny w Afganistanie. W skład koalicji Prawy Sektor wchodzą m.in., takie organizacje nacjonalistyczne i neofaszystowskie, jak: „Patriota Ukrainy”, „Stowarzyszenie Socjal - Narodowe”, „WZ Tryzub im. S. Bandery”, kijowska organizacja „Biały młot”, „UNA-UNSO” i „Wola”.

[5] Oficjalnie praktycznie nie ma nigdzie podanego oficjalnego składu rządu Ukrainy. Na oficjalnych stronach rządowych – wykazu ministrów i innego pracowników na kierowniczych stanowiskach w państwie – nie ma.

[6] Patrz http://en.wikipedia.org/wiki/Arsen_Avakov lub  http://ru.wikipedia.org/wiki/Avakov

[7] Informacja portalu ukraińskiego:  www.zp.comments.ua

[8] http://fakty.interia.pl/raport-zamieszki-na-ukrainie/aktualnosci/news-dmytro-jarosz-wzywa-na-pomoc-doku-umarowa,nId,1114764

[9] Ołeksandr Muzyczko vel Saszko Biały, jest działaczem UNA-UNSO i koordynatorem Prawego Sektora w zachodnich obwodach Ukrainy. Wcześniej, w roku 1994 brał udział w pierwszej wojnie czeczeńskiej, dowodząc ochotniczym oddziałem UNA-UNSO. Był także m.in. osobistym ochroniarzem prezydenta Czeczenii gen. Dżochara Dudajewa. Za wojenne zasługi został nagrodzony najwyższym odznaczeniem Czeczeńskiej Republiki Iczkerii, orderem "Bohater Narodu", którym własnoręcznie udekorował go Dudajew (inf. wg www.kresy.pl )

[10] Opinie sukcesywnie publikowane na łamach polskiej prawicowej gazety „Nasze Dziennik”.

[11] http://banderivets.org.ua -  „A jest to  - wg red. Marii Pyż - oficjalna strona Prawego Sektoru, który niestety rozszerza swoją działalność.”  

[12] Poglądy posła Janusza Palikota nt Ukrainy patrz: http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,15500154,Palikot__Musimy_pozwolic_Janukowyczowi_uciec_z_Ukrainy.html?lokale=warszawa#BoxWiadTxt