67 lat minęło, jak jeden dzień ...

Rosyjski prezydent Władimir Putin jutro kończy 67 lat (7 października). Rzec można:  jesienny polityk w jesiennym wieku.... Dzisiaj zapewne weekenduje urodzinowo w gronie najbliższych i przyjaciół.
To pewnego rodzaju specyficzny jubileusz. Władimir Putin jest w trakcie ostatniej, czwartej już kadencji prezydenckiej w swojej ojczyźnie, i obecnie - niekwestionowanym liderem na politycznej arenie świata, najbardziej wpływowym człowiekiem na globie, o czym donoszą zachodnie media.

Trudno nie dostrzec, że do tej pory wykonał gigantyczną pracę dla Rosji, stawiając ją na szczycie państw o stabilnych finansach i walucie, bez długów, o zdrowej ekonomii, stwarzając realne możliwości do inwestowania w Rosji, a młodzieży - na rozwój i pomnażanie talentów, Rosjanom – na coraz godniejsze życie w coraz mniej dewastowanym środowisku. 
To są nieocenione zasługi. I trudno ich nie widzieć.
Potrafił Władimir Putin przekonać rodzimych inwestorów, by swoje pieniądze lokowali we własnym kraju a zdobytą zagranicą wiedzę i doświadczenie przekuwali w czyn dla ojczyzny – rozbudowując rosyjski przemysł, rozwijając rolnictwo, wspierając naukę, kulturę, sztukę, sport

To nie gazetowe slogany, rosyjska propaganda czy gadanina rosyjskich polityków. 
Bywając w Rosji - na własne oczy oglądam te osiągnięcia. I jestem nieustannie zszokowana ich rozmachem. Widziałam to na Półwyspie Kolskim, w obwodzie leningradzkim i kaliningradzkim, w Moskwie i w Petersburgu, nawet na Kaukazie w czysto islamskich republikach, gdzie osiągnięcia współczesnej cywilizacji powoli pokonują stare nawyki zadziornych i bitnych pasterzy i wojowników. Nowe sady, zakłady produkcyjne, kopalnie, inwestycje w sferę socjalną pracowników nie tylko w samym zakładzie, ale poza nim.
To nie żaden miraż, to rzeczywistość, której osobiście doświadczałam. Realne zakłady i fabryki, realne kopalnie, realne porty i ich zaplecza, realne grupy biznesowe, realni ludzie, realne nowe osiedla, szpitale, przychodnie zakładowe, uniwersytety, nowe ośrodki naukowe, nawet nowo wybudowane cerkwie. 
Staram się to wszystko pokazać moim rodakom. Można o tym wszystkim przeczytać i zobaczyć na fotografiach, choćby tutaj, w moim blogu, w moim macierzystym piśmie, czasem na portalu polskiej redakcji rosyjskiego SPUTNIKA.   
Od 2013r. dosyć regularnie bywam w Rosji i z autopsji ją oceniam. Mam skalę porównawczą. Putin otrzymał z rąk Jelcyna Rosję zdewastowaną, o fatalnych wskaźnikach ekonomicznych, targaną społecznymi niepokojami, chylącą się ku upadkowi i rozczłonkowaniu. Dzisiaj to scalony kraj o zdrowej ekonomii, o solidnych podwalinach, które pozwalają pracować nad poprawą dobrobytu społeczeństwa na wielu płaszczyznach.

Rosja to nie tylko największy kraj, pod względem obszarowym na świecie, ale też sprawnie rządzona federacja 85 jednostek administracyjnych z szalenie zróżnicowanym społeczeństwem - wieloetnicznym, wielowyznaniowym, o różnych poglądach ideologicznych i politycznych, o różnej mentalności, od plemion koczowniczych po liberalne społeczeństwo wielkich aglomeracji. To społeczeństwo, które mówi ponad 200-oma językami i narzeczami, ma różne obyczaje, wynikające z różnych kultur, tradycji czy wyznań
Dla mnie  nadzwyczaj interesujące i niesłychanie ważne jest w tym, że Władimir Putin wypracowuje optymalne sposoby jednoczenia, tego tak szalenie zróżnicowanego rosyjskiego społeczeństwa. Szanując odrębność i różne tradycje kulturowe wielu grup, stawia im wektory, wokół których ta wspólna nić zjednoczenia jest omotana. 
Na pewno jest to język rosyjski, jako główny język urzędowy, przy funkcjonowaniu równolegle języków narodowych (o statusie urzędowych), to na pewno jest historia Rosji, ze szczególnym uwzględnieniem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i jej znaczenia w dziejach świata, zwłaszcza dla Europy, to na pewno są sztandarowe wielowiekowe osiągnięcia Rosji w dziedzinie nauki, kultury, sztuki i sportu, które budują dumę z ojczyzny i wzmacniają tożsamość narodową całego rosyjskiego społeczeństwa.
Unia Europejska ma 28 państw członkowskich i nie do końca wie, czy jest federacją państw czy unią państw narodowych. Putin przez 20 lat rządzenia Rosją, jako jej prezydent i premier, potrafił postawić ojczystą federację na solidnych podwalinach i skonsolidować od wewnątrz. Unia Europejska od 15 lat, po przyjęciu nowych państw z dawnego bloku wschodniego jest bardziej rozdarta od środka niż była przed tym. 
I na tym tle doskonale widać zdolności i przenikliwość Władimira Putina.

Patrząc się na działalność polityczną Putina widzę go w roli wielkiego stabilizatora i mediatora, pewnego rodzaju odgromnika, o który odbijają się różne interesy różnych grup społecznych w Rosji, czy też zagranicznych interesów. Musi znaleźć zawsze optymalne rozwiązanie, dobre dla Rosji, czy to w sprawach wewnętrznych, krajowych, czy też zagranicznych. I z reguły znajduje
Jakby go nie oceniano – jest gwarantem spokoju wewnątrz Rosji i pokoju na świecie, wartości ważnej dla każdego – w Polsce, w Europie, w USA czy w Syrii, na Bliskim Wschodzie, w rejonie Azji i Pacyfiku, słowem – na całym globie. Nie od parady jego system sprawowania władzy nazywa się putynizmem.  To olbrzymia odpowiedzialność spoczywająca na barkach tylko jednego człowieka.

Chętnych do osłabienia czy nawet rozbicia Rosji od wewnątrz jest aż nadto wielu, pisałam już o tym i wracać do tematu nie będę. Ale muszę podkreślić, że ta sytuacja zmusza Władimira Putina do określonych działań związanych z rozbudową militarnego potencjału Rosji i jego zaplecza. Co jest zrozumiałe. Ale już mało, kto dostrzega, że Putin cały czas dba, by ten potencjał służył także celom cywilnym, by osiągnięcia myśli technicznej skierowane dla potrzeb sił zbrojnych, wykorzystywać także dla celów cywilnych.

Niewątpliwym osiągnięciem tego 67-letniego polityka, jest ewolucyjne, a nie rewolucyjne na sposób amerykański – przeprogramowanie układów na świecie. 
Hegemonia USA wygasa, świat staje się wielobiegunowy, wzrosło znaczenie Euroazji, a w niej Rosji i Chin. Co jest niewątpliwym efektem politycznych zabiegów prezydenta Rosji przez tworzenie związków, sojuszy i ugrupowań reprezentujących interesy państw tego regionu oraz umiejętność efektowniej współpracy w ich gronie. Od powstania Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP), po utworzenie BRICS (ugrupowania rozwijających się państw: Rosji, Chin, Indii, Brazylii i Republiki Południowej Afryki) i EAEU (Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej) w skład, której wchodzą: Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan i Armenia.
Polityczna kariera Władimira Putina, pogardliwie w Polsce określanego KGB-owcem, to samotny bieg długodystansowca. Putin, jak niewielu światowych polityków ma świadomość tego, co robi i odpowiedzialności za to, co robi. Oraz do jakich celów dąży. I jak nikt – wie, że nikt i nic tej odpowiedzialności z niego nie zdejmie. Patrzy  dekady lat do przodu, ocenia ryzyka, podejmuje decyzje.

Na Władimira Putina od lat, od początku jego kariery we władzach Rosji - patrzę się, jak na ukochanego młodszego brata, który podobnie do mnie rozumie rację stanu, postawy propaństwowe, odpowiedzialność za własne decyzje i czyny. To jest to mentalne pokrewieństwo, chociaż on jest rosyjskim politykiem o światowej renomie, a ja dziennikarzem z polskiej prowincji i nie znamy się osobiście. Cieszy mnie ten niejako wspólny punkt widzenia na świat i jego rzeczywistość, bo nie jestem sama w swoich odczuciach. Cieszy mnie każdy jego sukces i smuci każde niepowodzenie. 
Tak, jak to jest między bliskimi...
67 lat dla polityka z długoletnim stażem w kierowaniu państwem, to optymalny czas - za sobą ma doświadczenie i zdobytą wiedzę, przed sobą realne plany i projekty do zrealizowania. 
Oby mu się udało!

***

Уважаемый 
Господин Президент,
Дорогой 
Владимир Владимирович, 
по случаю дня рождения 67 лет, особого юбилея, приуроченного к чрезвычайно напряженному времени Bашей работы для России и всего мира - я хочу передать Вам самые теплые пожелания прежде всего здоровья, любви близких, солнца в сердцах друзей. Успехов в работе для России и оценивать ее по русских соотечественников в стране и за рубежом.
Я также желаю Вам, чтобы наша польская русофобия перестала заражать европейцев, была искоренена вместе с ее разрушительными последствиями. Я бы очень хотела поприветствовать Вас, Господин Президент, в нашей стране, достойно и искренне, как великого, солидного соседа Польский, в котором мы видим гаранта мира в этой части Европы.

С днем рождения!