UE: Euro-posłowie z rusofobią kreują relacje z Rosją. Cz. 2.: Cienie przeszłości zaburzają racjonalne spojrzenie

 RUSOFOBIA, UE

Komisja Spraw Zagranicznych Parlamentu Europejskiego przyjęła wczoraj (4 lutego) raport dot. stanu stosunków między Unią Europejską a Rosją[1], w którym postuluje się wzmocnienie sankcji wobec Rosji. Jest on autorstwa Łotyszki z niemieckimi korzeniami urodzonej w ZSRR - Sandry Kalniete, wiceprzewodniczącej chadeków w PE, odpowiedzialnej za sprawy zagraniczne w tym ugrupowaniu.
Kontr-sprawozdawcą raportu była Anna Fotyga[2] z grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów PE.  Dwie euro-deputowane dotknięte ciężką rusofobią, kreują politykę zagraniczną UE wobec Rosji.

Radykalne stanowisko wobec Rosji i pomijanie lub przeinaczanie faktów związanych z Rosją przez Sandrę Kalniete ma swoje źródła w jej dalekiej przeszłości, którą wykorzystuje, zresztą, od wielu lat, do budowania politycznej i dyplomatycznej kariery.

KARIERA NA GUŁAGU

Sandra Kalniete, MEP

Sandra Kalniete na radzieckiej Łotwie wiodła spokojne życie. Zdobyła wyższe wykształcenie (1975-1981) na Łotewskiej Akademii Sztuki w Rydze. Niewiele wiadomo, co robiła po studiach, poza tym, że pracowała, jako historyk sztuki, nb. nie mając magisterki uczelni, oraz jako projektantka mody i krawcowa.

Przełom w życiu Sandry Kaliente nastąpił w 1988r., po odwiedzinach wraz z matką trzech wujów osiadłych w Kanadzie, których jej matka nie widziała do 1941r.

Od tego wyjazdu jej kariera polityczna toczy się w ekspresowym tempie. 
Tego samego roku,w którym wizytowała z matką Kanadę (1988) zostaje wiceprzewodniczącą Łotewskiego Frontu Ludowego, głównej łotewskiej organizacji niepodległościowej.

Trzy lata później, w 1991r., z chwilą oderwania się Łotwy od ZSRR i powstania niepodległego państwa łotewskiego, zaczyna pracować, jako szef protokołu w łotewskim MSZ, robiąc w nim zawrotną karierę. 
Pracując w MSZ – pogłębia wiedzę na rocznych kursach w Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Leeds (1992r.) oraz na uniwersytecie w Genewie (1996). Finalizuje też magisterką studia na Łotewskiej Akademii Sztuki (1996) r. 
W tym samym czasie, bez doświadczenia dyplomatycznego, bez de facto ukończonych magisterką studiów wyższych - w 1993r. obejmuje stanowisko ambasadora przy ONZ, będąc na nim do 1997r. 
Następnie zostaje ambasadorem Łotwy w Paryżu (1997–2000) oraz przy UNESCO (2000–2002). W 2002 zostaje ministrem spraw zagranicznych w rządzie Einarsa Repšego. Jako łotewski minister spraw zagranicznych negocjowała członkostwo tego kraju w UE. Po przystąpieniu Łotwy do UE, w maju 2004 przeszła do Komisji Europejskiej, gdzie pracowała tylko siedem miesięcy.
Po powrocie z Brukseli do kraju, angażuje się w pracę parlamentarną, próbuje zostać prezydentem kraju, zmienia partie centroprawicowe jak rękawiczki, wreszcie, w 2014r. zostaje członkiem Parlamentu Europejskiej[3].
Wszędzie kreuje się, jako ofiara stalinowskich represji i na tym buduje swój polityczny image[4], traktując siebie, jako „symbol tragicznego losu wschodniej Europy”.
W 2004 r. przekonywała, że "za żelazną kurtyną sowiecki reżim nadal popełnia ludobójstwo przeciwko narodom Europy Wschodniej, a nawet przeciwko własnym narodom [...] dwa totalitarne reżimy - nazizm i komunizm - były równie kryminalne”[5]

KANADYJSCY KREWNI

Prof. Juris Dreifelds

Trudno mi określić stopień pokrewieństwa między Sandrą Kalniete a Jurism Dreifeldsem – prof. nadzw. nauk politycznych na uniwersytecie w Toronto, który mówi o sobie: „Moje główne zainteresowania dotyczą polityki republik bałtyckich. Osiągnęli teraz nowy etap rozwoju i staną przed nowymi wyzwaniami, jako członkowie Unii Europejskiej i NATO. Moje badania skupiały się na procesach zmian związanych z reorientacją z republik radzieckich na realne, liberalne, demokratyczne państwa oparte na gospodarce wolnorynkowej”[6].

Prof. Juris Dreifelds (Jurij Dreifeld) wywodzi się z tej samej rodziny Łotyszy z niemieckimi korzeniami, co Dreifeldowie, wujowie europosłanki osiadli w Kanadzie
Jest z jej pokolenia, nieco starszy sądząc po fotografiach. Jego najbardziej znaną książką jest wydana w 1996r. „Latvia in Transition” (Łotwa w transformacji).
W recenzji o niej można przeczytać: „Podczas post-sowieckiej odbudowy Łotwa stała się wzorem do naśladowania w makroekonomicznej stabilizacji i demokratyzacji. Łotwa w okresie przejściowym dostarcza materiałów niezbędnych do zrozumienia dzisiejszej Łotwy. Autor analizuje główne wydarzenia, procesy i problemy tego kraju w okresie przejścia z zależnej i zdominowanej przez Moskwę republiki radzieckiej do niepodległego i współzależnego państwa. Książka prezentuje najważniejsze i istotne aspekty łotewskiej historii, polityki, ekonomii i społeczeństwa.”[7] 
Niewątpliwie prof. Juris Dreifelds (używający łotewskiej transkrypcji nazwiska) miał wpływ na postawy Sandry Kalniete. Trudno, by nie znała jego działalności uniwersyteckiej, a przede wszystkim książki o Łotwie.

Czy to on wpłynął na zmianę zachowań Sandry Kalniete, czy też przez niego – wywiad kanadyjski, czy też poza nim wywiad trafił do niej, trudno mi powiedzieć. Ale faktem jest, że po powrocie na Łotwę włączyła się bez mała natychmiast bardzo aktywnie w działalność polityczną w szeregach łotewskiej opozycji a następnie błyskawicznie awansowała.
Kanada jest miejscem, gdzie osiadła w czasie II wojny światowej i tuż po niej - spora diaspora mieszkańców dawnych republik radzieckich i są oni, z natury rzeczy, od samego początku ich pobytu w Kanadzie - „monitorowani” przez wywiad kanadyjski w ramach działania sojuszu wywiadowczego „Pięć Oczu” (Five Eyes). Kanada oraz USA i Wielka Brytania w zakresie pracy swoich wywiadów w tym sojuszu, zajmują się Rosją.
Kanada po każdym przełomie w Rosji chętnie przyjmuje u siebie Łotyszy pochodzenia rosyjskiego i niemieckiego. Tak działo się pod koniec XIX, po rewolucjach 1905 i 1918r., od czerwca 1941r. W latach 1945 -1949 osiadło ich ok. 15 tys.[8]. Nie inaczej było z wujami Sandry Kalniete. Wszyscy oni są źródłem wiedzy, a czasem podatnym narzędziem w rękach wywiadu dla działań antyrosyjskich w danych republikach ZSRR. 
Po powrocie z wizyty u krewnych w Kanadzie w 1988r. - Sandra Kalniete stała się błyskawicznie „czołowym działaczem ruchu niepodległościowego”. 
W Parlamencie Europejskim, wykorzystując swoją pozycję w grupie chadeków kreuje ostre antyrosyjskie stanowisko w polityce zagranicznej UE.

Nie mnie oceniać, czy robi to na zewnętrze polecenie, czy też z powodu staranie pielęgnowanych wspomnień z przeszłości, które wykorzystuje do robienia politycznej kariery. Ale faktem jest, że dzięki takim postawom i zachowaniom - niweczy szanse instytucji unijnych na racjonalne stosunki z Rosją.
***
W części pierwszej -  omówienie raportu sandry Kalniete o relacjach UE z Rosją z wykazaniem kłamstw i przeinaczeń, oraz historia jej rodziny zesłanej na Syberię w czasie II wojny światowej i po niej
Cześć 1.: Sankcje, ignorancja i Syberia

˄  Powyżej, pod linkiem:  
https://sophico21.blogspot.com/2019/02/ue-euro-posowie-z-rusofobia-kreuja_6.html

---

[1] Patrz inf. EPP z PE: http://www2.eppgroup.eu/press-release/Strengthen-sanctions-if-Russia%E2%80%99s-illegal-actions-continue?usebuid=14659 
[2] PAP z  4.02.2019, patrz: https://businessinsider.com.pl/wiadomosci/raport-dot-relacji-ue-z-rosja-min-o-nord-stream-2/2ehecc0 
[3] Wikipedia, ang.: https://en.wikipedia.org/wiki/Sandra_Kalniete
[4] EUbusiness: „Schengen jest słodkie dla sowieckiego więźnia łotewskiego pochodzenia”, (konferencja prasowa), Richmond, Wlk. Brytania,17.12. 2007.    
[5] Peter Meusburger, Cultural Memories: “The Geographical Point of View”, Springer, 2011, patrz: https://en.wikipedia.org/wiki/Sandra_Kalniete 
[6]  Patrz::-  https://brocku.ca/social-sciences/political-science/people-in-the-department/juris-dreifelds/
[7] Patrz: - https://www.amazon.ca/Latvia-Transition-Juris-Dreifelds/dp/052155537X

[8] The Canadian Encyklopedia, patrz: https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/latvia-emc