KWADRATURA KOŁA POLITYKI: O rosyjskich lotniskach, z autopsji

09 lutego 2019

O rosyjskich lotniskach, z autopsji

Lotnisko St. Petersburg - Pułkowo, 15.05.2018

TRANSPORT LOTNICZY, ROSJA

Dzisiaj Rosjanie obchodzą Dzień Lotnictwa Cywilnego. Dobra okazja, by przypomnieć sobie kontakty z rosyjskimi samolotami i lotniskami.
Zacznijmy od przewoźnika. Miałam okazje lecieć Areofłotem i samolotami lokalnych linii pasażerskich Rosji. W porównaniu z naszym LOT-em, prymat w obsłudze pasażera daję Areofłotowi i lokalnym liniom lotniczym naszego wschodniego sąsiada.
Rosyjski przewoźnik wiózł mnie na trasie Warszawa-Moskwa w 2013r. W cenie biletu znalazł się znakomity posiłek, wybrałam sobie zestaw... koszerny! Lonia, mój kolega z Moskwy podpowiedział mi, że jest to pyszne jedzonko i bardzo urozmaicone. I rzeczywiście, tak było.
Wracałam z tej wizyty w Rosji polskim LOT-em. Za posiłek musiałam dodatkowo zapłacić, dostałam jakąś kanapkę w horrendalnej cenie, dań obiadowych nie było, choć figurowały w karcie.

Północny Kaukaz, widok z okna samolotu, 17.09.2017

Zresztą niesamowita drożyzna panuje też na warszawskim Okęciu. Dlatego też jadąc do Rosji via Warszawa, staram się zjeść śniadanie na warszawskim dworcu, o ile nocny pociąg ze Szczecina przyjedzie punktualnie. Jak się spóźni, a spóźnia się raczej....regularnie, gnam głodna na lotnisko, o wodzie mineralnej i jakiś herbatnikach kupionych w kiosku po drodze. Poranną kawę piję jeszcze w pociągu. A w samolocie polskich linii – jem kanapki przygotowane wieczorem poprzedniego dnia w domu.
W Rosji poznałam lokalne lotniska w Apatitach ma Półwyspie Kolskim (2013) oraz na Kaukazie w Groznym (2017) i Mineralnych Wodach (2017).
Na lotnisku międzynarodowym Szeremietiewo zawsze zaczynam i kończę swoje wojaże po Rosji, poza jednym wyjątkiem. Raz wracałam bezpośrednio z Sankt Petersburga (2018) z lotniska Pułkowo.

Galeria rysunków, czyli wilk na lotnisku

Płyta lotniska w Apatitach, 25.09. 2013

Wejście do terminalu lotniska w Apatitach, 23.09, 2013r.

Wieża kontrolna w Apatitatch, 23.09. 2013

Najbardziej utkwił mi w pamięci niewielki pasażerski terminal na lotnisku w Apatitach, nieopodal Kirowska, dokąd się udawałam z grupą polskich dziennikarzy.
Była wtedy cudowna jesień, druga połowa września. Dookoła urokliwe młodziutkie brzózki północnej tundry, lotnisko gdzieś na totalnym odludziu. Terminal jednopiętrowy (u Rosjan dwupiętrowy, bo nie ma tam pojęcia „parter” w budownictwie) okazał się nieco zaniedbanym budynkiem, pamiętającym czasy ZSRR i smutek epoki Jelcynowskiej w Rosji. Luksusowy busik, który przyjechał po dziennikarzy wyraźnie kontrastował z otoczeniem.
Ale mnie zniewalała uroda złocistych brzózek dookoła budynku i wieży kontrolnej o niecodziennej bryle. To mikroskopijne lotnisko było nadzwyczaj surrealistyczne w otaczającym pustkowiu tundry z brzózkami. Nieco prymitywne, ale piękne racją swego otoczenia.

Poczekalnia pasażerska lotniska w Apatitach, 25.09.2013r.

Odlatując z niego kilka dni potem do Moskwy, zwróciłam uwagę na maleńką galerię rysunków w sali pasażerskiej.

Lotniskowa galeria - Apatity, 25.09. 2013r.

Po amatorsku przygotowana ekspozycja przykuwała jednak oko. Wyposażenie terminalu było siermiężne, nie modernizowane od lat, ale personel lotniska chciał jakoś to wnętrze poczekalni dla pasażerów umilić. Wzruszyła mnie ta zwyczajna ludzka troska. Luksusów, bufetów czy pokoi dla dzieci z moskiewskich lotnisk tu żadnych nie było.
Ale była ta niesamowita galeryjka rysunków oprawionych w jednakowe ramki. Nenufary, piękna dziewczyna w mundurze lub kombinezonie, wilk wyjący do księżyca, wojownik walczący z panterą i innymi wielkimi kotami, prezentowały się dumnie na głębokiej zieleni ściany. Anonimowy rysownik pokazał swój świat, taki, jakim go widział. Nieco baśniowy, nieco realistyczny. Tego na prowincjonalnym lotnisku gdzieś w tundrze Półwyspu Kolskiego się nie spodziewałam.

Widok Półwyspu Kolskiego z okna samolotu,25.09.2013r.

Ach, te odległości
,

Grupa polskich dziennikarzy na lotnisku w Szeremietiewie, 21.09.2013

Jesienią ubiegłego roku miałam okazję przetestować lotnisko Szeremietiewo samodzielnie, bez niczyjej pomocy. Przy wcześniejszych pobytach w Rosji, zawsze ktoś na mnie czekał na lotnisku i był przewodnikiem. Tym razem sama musiałam znaleźć drogę na peron "eletriczki", kupić stosowne bilety, ect. Nie było trudne, a w kieszeni miałam podręczną mapkę, przygotowaną jeszcze w domu.
Poza dużymi odległościami, jakie trzeba było pokonać między wyjściem z samolotu a peronem kolejki elektrycznej dowożącej pasażerów do centrum Moskwie (w Brukseli miałam jeszcze większe) i czasem nie najlepszym oznakowaniem tej drogi, ale z uprzejmą obsługą służącą zawsze pomocą - żadnych uwag nie mam.
Port lotniczy wyposażony jest w sześć terminali pasażerskich A-F. Głównym terminalem, który obsługuje loty wykonywane przez rosyjskie linie lotnicze Aeroflot jest terminal B. LOT korzysta natomiast z odleglejszego terminala D. Między terminalami jest darmowy autobus wahadłowy, ale z niego nie korzystałam.
Lotnisko ma bogaty asortyment jedzenia na każdą porę dnia i wg różnych upodobań kulturowy w licznych bufetach, pubach, kawiarenkach i restauracyjkach. Ceny umiarkowane, poza sklepami z souvenirami. Tradycyjnie na moskiewskim lotnisku jadam sałatkę „Cezar”, podawaną w Rosji przeważnie z przepiórczymi jajeczkami. Kawa też jest tu niezła.
Czuję się na tym lotnisku znakomicie, chociaż od wyjścia z samolotu do dotarcia na Dworze Białoruski w Moskwie upływa sporo czasu. Minimum 2,5 godz. trzeba przeznaczyć na lotniskową logistykę.
Ale na brukselskim lotnisku, nieoficjalnej stolicy UE, jest znacznie gorzej.
Od wejścia na brukselskie lotnisko, a właściwie od stanowiska odpraw do stanowiska dla samolotów (tańszych linii lotniczych niż Lufthansa) z/do Niemiec, trzeba spaceru bez mała...godzinnego, a jeśli samolot ma opóźnienie z powodu śnieżycy, jak mnie się to przytrafiło w 2008r. – trzeba było siedzieć kilka godzin na....podłodze, bo były zaledwie...cztery krzesła dla pasażerów. Makabra. Może w ciągu ostatnich 10-lat poprawiono tam standardy obsługi, ale ja zdecydowanie wolę Szeremietiewo.
,
Lotnisko pod Turboodrzutowym Aniołem

Terminal pasażerki na lotnisku Petersburg - Pułkowo, 14.04.2018

Terminal pasażerski na lotnisku Petersburg - Pułkowo, 14.05.2018

Moskiewskie lotniska Wnukowo i Domodiedowo słabo mi się zakodowały, niewiele z nich pamiętam. Natomiast lotnisko Pułkowo pod Petersburgiem (ok. 14 km od miasta) zwróciło moją uwagę nietypowymi ozdobami terminala pasażerskiego.
Od lutego 2015 r. Port lotniczy obsługiwany jest przez scentralizowany terminal lotniczy, który obejmuje budynki zbudowane w latach 1973 i 2013. Terminal lotniczy Pułkowo-2, wykorzystywany do lotów międzynarodowych od marca 2014r. zaprzestał działalności.
Od 2010 r. portem lotniczym na zasadzie partnerstwa publiczno prywatnego zarządza spółka Air Gateway Northern Capital LLC, w której swoje udziały ma niemiecki port lotniczy Fraport.
Według brytyjskiego The Daily Telegraph, z 16 września 2016 r. - terminal lotniczy Pulkowo wszedł do pierwszej dziesiątki najpiękniejszych budynków lotniczych na świecie.
Skoro terminalowi patronują białe anielice z rosyjskimi i radzieckimi skrzydłami.... Wszystko jest możliwe.

Lotnisko Petersburg - Pułkowo, 14.05.2018

Załogom latającym i naziemnym
rosyjskiego lotnictwa pasażerskiego
oraz Pracownikom obsługi pasażerów,
na rosyjskich lotniskach,
życzę w dniu ich święta - wszystkiego najlepszego.

***

Летающим и наземным экипажам
pоссийской пассажирской авиации
и сотрудникам службы авиаперевозчиков
в российских аэропортах,
желаю в день их праздника - всего наилучшего.
,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

7 maja 2020, Rosja - 20 lat temu Władimir Putin został prezydentem Rosji.

20 lat temu Władimir Putin po raz pierwszy został prezydentem Rosji. Dostał ruiny po rozpadzie ZSRR. Gdyby wtedy pojawił się koronawirus, rosyjska opieka zdrowotna nie miałaby siły oprzeć się pandemii, a rosyjska gospodarka nie miałaby siły jej przetrwać. To, że Rosja jest dziś w nieporównywalnej sytuacji, w pandemii - przy minimalnej śmiertelności w porównaniu ze wszystkimi krajami europejskimi i Stanami Zjednoczonymi, z systemową walką z śmiertelnym wirusem - jest wynikiem ostatnich 20 lat rządów Władimira Putina w Rosji.

Od 11 marca 2020, świat - pandemia koronawirusa (COVID-19)

11 marca, w Genewie - sekretarz generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) - Tedros Adhanom Ghebreysus oświadczył, że Europa stała się epicentrum pandemii koronawirusa SARS-CoV2 (COVID-19) i rejestr zmarlych jest wyższy niż w Chinach, gdzie się wirus pojawił. Najwyższy wskaźnik zgonów odnotowuje się we Włoszech i Hiszpanii. Zakażonych wirusem odnotowano we wszystkich krajach europejskich. Przyjęły one szeroką akcję osłaniającą ludność przed zarażeniem wirusem - wprowadzono minimum dwutygodniowe kwarantanny dla osób przybylych z rejonów zakażenia, wydzielono szpitale zakażne do opieki nad zakażonymi, zamknięte są granice państwowe, odwołanie zajęć w szkołach i na uczelniach, odwołano krajowe i międzynarodowe imprezy masowe - sportowe, kulturalne, rozrywkowe, religijne, zamknięte są placówki kultury, gastronomiczne, ograniczenie działalności miejsc kultu religijnego, praca sklepów ograniczona do minimum, w wielu zakładach przemysłowych - zawieszono pracę, lub preferuje się tzw, pracę zdalną itp), miasta i osiedla są prawie bezludne na ulicach. W sklepach widoczne są braki nagminnie wykupowanych towarów, wprowadzono ograniczenia w ich ilościach przy zakupach, ceny żywności poszły w górę. Eksperci szacują, że taki stan może potrwać kilka tygodni. Pandemia niewątpliwie odbije się na poszczególnych gospodarkach krajów ogarniętych wirusem. Znakomita ich większość nie była i jest nadal nieprzygotowana do pandemii - brakuje sprzętu w szpitalach, odzieży ochronnej, środków dezynfekcji, przede wszystkim testów medycznych na obecność wirusa. Laboratoria nie są przygotowane także do wykonywania ich na dużą skalę i wiele państw nie prowadzi testów profilaktycznie, lecz wyłącznie przy podejrzeniu o zakażenie wirusem (m.in. tak dzieje się w Polsce). W Niemczech natomiast zorganizowano punkty badań, gdzie obywatele mogą na wlasne życzenie przejść badanie testowe. W krajach o wysokim wskaźniku zgonów (m.in. we Włoszech) do pomocy oddelegowano wojsko. Oficjalnie uznano dzień 11 kwietnia początkiem wybuchu pandemii na świecie.

KONSTYTUCJA RP

"My, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczpospolitej (...),
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawo do wolności i solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszona podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział II
WOLNOŚCI,PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA
WOLNOŚCI I PRAWA OSOBISTE
Art.54
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. (...).

UWAGA KOMENTATORZY

Ze względu na notoryczne pojawianie się komentatorów, którzy mimo próśb i monitów usiłują zachwaścić blog objawami pieniactwa, chamstwa i różnych obsesji - z dniem 26 kwietnia 2014 r. wprowadzam całkowity monitoring (cenzurę) komentarzy i żaden wpis bez mojej zgody nie pojawi się w blogu. Oznacza to, że najpierw trafia do moderatora i dopiero po mojej akceptacji pojawi się w blogu. Dlatego proszę o cierpliwość, wyrozumiałość i nie dziwienie się, że wpisy nie pojawiają się natychmiast. Staram się przynajmniej 2 razy dziennie przeglądać komentarze i je upubliczniać.

Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy

Zapraszam do lektury mego bloga, którego dewizą jest rzetelne i uczciwe opisanie otaczającej nas rzeczywistości. Często wbrew powszechnej opinii, na przekór deklaracjom rządzących czy narzuconym kryteriom jej oceny. Piszę jawnie, pod własnym nazwiskiem, nie skrywając twarzy, świadomie ponosząc konsekwencje za to, co robię. Prezentowane przeze mnie opinie, sądy i oceny są autonomiczne, osobiste i niesterowalne. Jestem wolnym człowiekiem i tę wolność, wyrażaną także niezawisłą myślą i słowem, cenię jako najważniejsze dobro, jakie posiadam. Miło mi Państwa gościć w moim blogu! *** Red. Zofia Bąbczyńska-Jelonek

Szanowni Internauci

"Kwadratura koła polityki"
jest autorskim blogiem
red. Zofii Bąbczyńskiej-Jelonek.
Wszystkie prezentowane w nim teksty i autorskie fotografie są pod ochroną Prawa prasowego i Prawa autorskiego oraz innych krajowych i międzynarodowych przepisów prawnych w tym: Konwencji Powszechnej, zwanej też Konwencją Genweską (obowiązującej w Polsce od 1977r.) oraz Konwencji Bremeńskiej, od 1971r obowiązujacej w Polsce.
Wszystkich Internautów - moich Gości i Czytelników - serdecznie zapraszam do dyskusji, pod warunkiem przestrzegania kultury słowa oraz poszanowania godności osób, o których wyrażać będą swoje opinie.
Co nie oznacza jakichkolwiek z mojej strony ograniczeń związanych z racjonalną i konstruktywną krytyką ich poczynań na niwie politycznej.

REKOMENDACJE

„Путин. Стерх всякой меры”, książka o trudnym do przetłumaczenia na język polski tytule, to kolejna publikacja o rosyjskim prezydencie pióra Andrieja Kolesnikowa, korespondenta „Kommiersanta”, który od 17 lat pracuje w obsłudze informacji z Kremla. Jak zapowiada sam red. Kolesnikow, w książce można zobaczyć pozornie dwie osoby – Putina premiera i Putina prezydenta. I chociaż na każdym z tych stanowisk Putin inaczej podchodzi do zadań związanych z piastowanym stanowiskiem, to zawsze jest to ten sam człowiek. Z książki można się dowiedzieć, jak działa prawdziwy pion i dlaczego w żaden sposób nie może stać się on horyzontem, poznasz, kto jest członkiem zespołu Putina, komu rosyjski prezydent wierzy a kogo uważa za politycznego rywala. Komu ufa a komu nigdy nie zaufa i dlaczego. Czytelnik z książki dowie się jak Putin odnosi się do władzy i wolności, prawa i korupcji, na jakim poziomie widzi wzmocnienie demokracji, czy to wzmocnienie jest dla niego rygorem, a jeśli tak, to czy jest to demokracji Rosji potrzebne. Można się dowiedzieć też, jak Putin ocenia swoją działalność jako premiera i jako prezydenta, jakie decyzje uważa za błędne i dlaczego, jak często rozpoznaje takie błędy. Książka niewątpliwie ciekawa, autor zapewnia ,że jej tytuł nie jest przesadny: „Żuraw Syberyjski bez żadnej miary”, a właściwie ponad miarę, ale i o wiele więcej, a czasami nie zawsze ponad miarę… I ktokolwiek, kto chce wiedzieć, kim jest właściwie Władimir Putin, powinien ją z pewnością przeczytać. Aż się prosi o przetłumaczenie na język polski! *** Dziękuję moim Przyjaciołom w Kaliningradzie za jej kupienie i przysłanie do Polski!

31 marca 2019, Bernau i Berlin (Niemcy) - wyjazd studyjny, m.in. Niemieckie Muzeum Techniki

Założone w 1982 r. Niemieckie Muzeum Techniki (Deutsches Technikmuseum) kontynuuje tradycję licznych zbiorów z zakresu historii techniki, przechowywanych do II wojny światowej w Berlinie i których część eksponatów obecne muzeum przejęło. Muzeum znajduje się na terenie byłego dworca towarowego „Anhalter Güterbahnhof”. Na ok. 25 tys.m² prezentowane są ekspozycje nt. techniki komunikacji, produkcji, energii i transportu. W nowym budynku ze szkła przedstawiona jest żegluga wodna i powietrzna. Do dyspozycji stoi również biblioteka i archiwum historyczne. W 2011 r. otwarto przy byłej drodze załadunku - wystawę stałą pt. „Człowiek w ruchu – podróż samochodem & in.“ („Mensch in Fahrt – unterwegs mit Auto & Co.“), prezentującą powozy, rowery, motocykle i 30 samochodów z różnych epok. Historyczne parowozownie mieszczą poza tym 40 pojazdów kolejowych. W parku wokół muzeum znajdują się wiatraki i młyny wodne oraz browar.

18 pażdziernika 2018r., Moskwa (Rosja) - Forum "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach"

Organizatorami 6. Rosyjsko-Norweskiego Forum Biznesowego "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach" są: Departament Współpracy Gospodarczej z Zagranicą LO CCI we współpracy z Departamentem Stosunków Zewnętrznych oraz współpracą z radami gospodarczymi Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej (Moskwa. Odbędzie się ono w Centrum Kongresowym Izby Przemysłowo-Handlowej w Moskwie, przy Ulicy Ilyinka 6. *** Forum odbędzie się w języku rosyjskim i angielskim z tłumaczeniem symultanicznym. *** W programie Forum – sesja plenarna „Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach”, z udziałem Siergieja N. Katirina, prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej oraz Liv Monica Stubholt, prezeski Norwesko-Rosyjskiej Izby Gospodarczej. W dyskusji wezmą udział też ministrowie obu państw, szefowie oficjalnych struktur i duże firmy rosyjskie i norweskie. Następnie odbędą się trzy równolegle sesje. 1 - Sektor naftowy i gazowy oraz logistyka w regionach dalekiej Północy; 2 - Przemysł stoczniowy i technologia morska; 3 - Rybołówstwo i akwakultura. Forum zakończy oficjalne przyjęcie wydane przez ambasadora Królestwa Norwegii w Rosji.

3 grudnia 2016, Poczdam i Berlin-Spandau (Niemcy) - wyjazd studyjny

Niedawno w POCZDAMIE udostępniono turystom po kilkuletnim remoncie barokowy Nowy Pałac (Neues Palais) zbudowany przez Fryderyka Ii Wielkiego w zespole pałacowo-ogrodowym Sanssouci, w którym obecnie znajduje się muzeum. To główny cel kolejnej wizyty w Poczdamie. Poczdam zwiedzam przynajmniej raz w roku, w ubiegłym była nawet dwa razy, i spacer po ogrodach jest rytualnym obowiązkiem. Remont pałacu obserwowałam z zaciekawieniem, w końcu historia Niemiec jest związana z historią Polski, czy Szczecina, w którym mieszkam od dziesięcioleci. Poza tym po prostu lubię to miejsce i zawsze wracam do niego z wielką przyjemnością. Nawet korzystam z pensjonaciku położonego vis a vis wejścia do ogrodów na wysokości pałacu. *** Jest kilka miejsc w Europie, które szczególnie lubię, i to jest takie jedno z nich. Mam swoje ukochane uliczki w szwedzkim Ystad, kościółek w Nynasham, Friedrichstrasse w Berlinie, ogrody przy pałacu w Schwerinie, plac przed uniwersytetem w Greifswaldzie. Cały szlak kościołów w Lubece…. Są takie miejsca w Brukseli, Dreźnie i w Pradze. Ale Poczdam jakoś najmocniej zakorzenił się w moim sercu. *** BERLIN znam o niebo lepiej niż rodzimą Warszawę i chętniej w nim bywam, niż w we własnej stolicy. Systematycznie poznaję coraz to kolejne dzielnice, zabytki mniej znane turystom, upajam się wodnymi szlakami turystycznymi, o każdej porze. W porze Adwentu Berlin ma specyficzny urok, choć, latem wiosną czy jesienią jest także urokliwy. W Berlinie czuję się jak u siebie, w Szczecinie. Te same klimaty. Podobna architektura, tylko ład architektoniczny bardziej szanowany niż w Szczecinie. Tu poluję na płyty z muzyką klasyczną, włóczę się po księgarniach, szperam po sklepikach z artykułami dekoracyjnymi i oddaję się włóczęgom po mieście i jego zakamarkach. Czasami ulegam pokusie i zaopatruję się w garderobę. *** W Berlinie bywam służbowo, prywatnie, z wycieczkami. Korzystam z każdej okazji, by tam się zjawić. *** Dla mnie Berlin to taka nieformalna stolica Europy, a właściwie Unii Europejskiej, od której dzieli mnie nie całe 2 godz. jazdy pociągiem czy autobusem, a samochodem osobowym jeszcze mniej. W pewnym sensie to także i moja stolica, w której znakomicie się czuję. W Adwencie – szczególnie. *** Tym razem celem wizyty jest dzielnica Spendau, którą znam przede wszystkim od strony …wody.

16 pażdziernika 2016, Berlin- Köpenick (RFN) – Festiwal Światła (wyjazd studyjny)

Köpenick, Berlin-Köpenick (do 31 grudnia 1930 Cöpenick) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Treptow-Köpenick. *** Od 1 października 1920 w granicach miasta. Od około 1232 do 30 września 1920 samodzielne miasto. Leży na południowym brzegu jeziora Müggelsee, na wyspie u ujścia rzeki Dahme do Sprewy. *** Nazwa dzielnicy jest pochodzenia słowiańskiego, pochodzi z prasłowiańskiego - kopa czyli pagórek, bądź wzniesienie. W języku polskim oddawana jako Kopnik, Kopanica lub Kopanik. *** Początkowo Kopnik był grodem słowiańskim znajdującym się na terytorium plemienia Szprewian. Badania archeologiczne stwierdziły, że gród wzniesiono na początku IX wieku, który po zniszczeniu został w końcu X wieku rozbudowany. W XII wieku był siedzibą władcy słowiańskiego księcia Jaksy z Kopanicy. W 1200 roku zdobyty przez margrabiów miśnieńskich Wettynów, a następnie przeszedł w ręce brandenburskie. Brandenburczycy w miejsce grodu słowiańskiego zbudowali niewielki gródek. Na początku XIII wieku na północ od niego rozwinęła się osada miejska. W roku 1906 miasto przeszło do historii za sprawą szewca Wilhelma Voigta, zwanego później Kapitanem z Köpenick. W 1920 Köpenick włączono do Berlina. *** Znajduje się tutaj ratusz Köpenick i zamek Köpenick, które uczestniczą w Festiwalu Światła.

22 maja 2016, Oranienburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Oranienburg jest siedzibą powiatu Oberhavel,w północnej części Brandenburgii, położone nad górną częścią rzeki Havela i kanału Odra-Havela, ok. 35 km od Berlina. Leży w północnej części strefy miejskiej w Berlinie i jest częścią naturalnego obszaru Zehdenick-Spandau Havelniederung. Pod względem ludności jest piątym miastem Brandenburgii (ok. 43 tys. mieszkańców). *** Oranienburg w czasie rezydencji elektora brandenburskiego (XVII w.) cechował szybki rozwój. Z tego okresu pochodzi barokowy zamek i wspaniałe wokół niego ogrody, odtworzone kilka lat temu. Elektor Brandenburgii Fryderyk Wulhelm, w 1650 r. ofiarował swojej żonie Luizie Henriecie von Oranien - zamek, zbudowany w stylu holenderskim w Bötzow, który w 1652 r. został przemianowany na Oranienburg. *** W 2009r na tyłach zamku Oranienburg, duży obszar nieużytków przekształcono w park, przywracając tym samym park zamkowi. *** Wybudowano też nowy most zamkowy, który od nowa zyskał centralne znaczenie dla miasta i zlokalizowano nieopodal nowy port rzeczny nad rzeką Havela. *** Obecnie odrestaurowany zamek wraz z ogrodami stał się muzeum Fundacji Pruskich Pałaców i Ogrodów Berlin-Brandenburgii i muzeum regionalnym powiatu Oberhavel. *** Oranienburg z biegiem lat stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym. *** W czasach hitlerowskich w mieście powstał obóz koncentracyjny - Sachsenhausen. *** Budowę kanału Odra-Havela rozpoczęto w 1906 r i ukończono po 6 latach w celu ożywienia życia gospodarczego w mieście. Pozwoliło to na rozwój przemysłu metalowego, m.in. walcowni firmy Kruppa, zamkniętej w 1989r., która zatrudniała ona 7 tys. hutników. Została ona sprzedana Chińczykom. *** W planie wyjazdu, poza zwiedzaniem miasta, zamku Oranienburg i jego ogrodów – nowy port rzeczny oraz rejs po Haveli i Kanale Odra-Havela.

15 maja 2016, Magdeburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Poza zabytkami uroczego, mającego ponad 1,2 tys. lat miasteczka nad Łabą, głównym celem mojej wyprawy do Magdeburga jest zobaczenie największej w Europie inwestycji transportowej dla żeglugi śródlądowej – akweduktu (mostu kanałowego) nad Łabą i innych obiektów inżynierskich, wchodzących w skład tego niecodziennego skrzyżowania dróg wodnych. *** Skrzyżowanie dróg wodnych koło Magdeburga, zostało zaplanowane w ramach tzw. Projektu Komunikacyjnego nr 17 Niemieckiego Zjednoczenia, jest największym i najważniejszym fragmentem tego ambitnego zamierzenia. Projekt nr 17, będący częścią ogólnego programu rządu federalnego, miał na celu zespolenie arteriami komunikacyjnymi wschodnich landów ze starymi, objął budowę i przebudowę szlaku żeglugowego Hannower-Magdeburg-Berlin o ogólnej długości 253 km. *** W lipcu 1998 roku niemiecki minister transportu Matthias Wissmann położył na brzegu Łaby koło Magdeburga symboliczny kamień węgielny pod budowę największego na świecie skrzyżowania dróg wodnych. Otworzył tym samym ostatni etap rozpoczętej w 1934 roku budowy a planowanej już w 1919r. Prowadzone w latach 30-tych prace zostały wstrzymane w czasie II wojny światowej, a władze NRD nie były zainteresowane kontynuowaniem inwestycji. Most kanałowy na wiele lat stał się ostatnim brakującym ogniwem w połączeniu Kanału Śródlądowego (Mittellandkanal) z kanałem Łaba-Hawela (Elbe-Havel-Kanal). *** Do projektu powrócono już po zjednoczeniu Niemiec w 1997 roku. Wtedy powstanie akweduktu uzyskało status krajowego priorytetu i dzięki temu udało się go ukończyć w ciągu sześciu lat. *** Otwarcie miało miejsce w październiku 2003 roku, a całość kosztowała 500 milionów euro. Oddana do użytku niesamowita konstrukcja niedaleko Magdeburga jest największym na świecie żeglownym akweduktem. Jej budowa trwała ponad 80 lat.

APEL

Polski rząd pod wpływem sugestii ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego chce ukarać "Kreml" odwołaniem wydarzeń kulturalnych w 2015 r., organizowanych w ramach Dni Rosji w Polsce i Polski w Rosji. * Tym samym "ukarać" Polaków, konsumentów wspaniałej rosyjskiej kultury. * Polski rząd wychodzi z założenia, że "kulturalna" sankcja dla Rosji Władimira Putina, oskarżanego przez polski rząd o zestrzelenie samolotu nad ukraińskim Donieckiem przez wschodnio-ukraiński ruch oporu - bez jakichkolwiek wiarygodnych dowodów - jest słuszna. * Ja natomiast uważam, że oskarżać można na podstawie niepodważalnych dowodów winy i to po zakończeniu międzynarodowego śledztwa w sprawie tego wydarzenia, a pozbawianie obywateli własnego kraju konsumpcji dóbr kultury rosyjskiej, należących do światowych arcydzieł - jest intelektualnym i kulturowym barbarzyństwem polskiego rządu. * To wysoce prostacka decyzja, świadcząca wysoce negatywnie o pozimie mentalnym (intelektualnym) Rady Ministrów RP.

KWADRATURA KOŁA POLITYKI

Strony

09 lutego 2019

O rosyjskich lotniskach, z autopsji

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

GORĄCO POPIERAM

Translate