Ukochany Putin

Kot o imieniu Putin

Nie, nie, tym razem nie będzie o moim domowym futrzaku, którego imieniem jest nazwisko rosyjskiego prezydenta. Kocur nie doczekał się jeszcze wydań swojej biografii, może kiedyś mu napiszę.
Na razie - delektuję się płodami intelektu biografów autentycznego Putina – Władimira Władimirowcza.

Nie ukrywam, mam słabość do tego faceta! Po prostu go lubię, szanuję i podziwiam. Z różnych zresztą względów. Choćby nawet, dlatego, że zawsze mi imponowali ludzie, zwłaszcza mężczyźni, naprawdę inteligentni. Dla których, by ich zrozumieć, nie muszę uprawiać karkołomnej ekwilibrystyki myślowej, jak w przypadku prób zrozumienia inteligenta z Żoliborza, Jarosława Kaczyńskiego.  

Mam słabość do tego faceta!

Nadajemy z rosyjskim prezydentem na tej samej fali: podobnie rozumiemy problemy społeczne we współczesnym, europejskim państwie, jakim staje się obecnie Rosja, podobnie pojmujemy współczesny patriotyzm, mamy wspólne pojęcia o zasadach zgodnego współistnienia różnych nacji, wyznań, czy społeczeństw o różnym stopniu obywatelskości, podobnie widzimy obecne relacje między Wschodem a Zachodem, łączy nas identyczne spojrzenie na ład i bezpieczeństwo na świecie i nieco bliżej – w Europie oraz propaństwowość, chyba podobnie odbieramy politykę zagraniczną USA. Poza ty Putin jest fascynujący w bezpośrednich dialogach z ludźmi i te jego wielogodzinne konferencje medialne oglądam z ogromnym zainteresowaniem, od pierwszej do ostatniej minuty.

Nic dziwnego w tym, że jak tylko na polskim rynku czytelniczym pojawi się jakaś biografia WWP, natychmiast zasila bibliotekę domową. 

Putin z  domowej biblioteczki

I tak wylądowała  wczoraj na  regale, trzecia z kolei, tym razem pióra Krystyny Kurczab-Redlich, biografia rosyjskiego prezydenta: „Tajemnice Rosji Putina. Wowa, Wołodia, Władimir” (Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa, 2016), a właściwie, jak się okazuje, popłuczyny medialne o Putinie.

Syn nie swoich rodziców i podwórkowy egzekutor

Jeszcze nie skończyłam czytać biografii napisanej przez amerykańskiego dziennikarza Stevena Lee Myersa: „Nowy car. Wczesne lata i rządy Władimira Putina” (Wyd. Sonia Dragan, Katowice, 2016), gdy media zaanonsowały „najbardziej sensacyjną biografię roku” i opublikowały wywiad z autorką na temat książki i samego Putina. Najbardziej ostry prokurator-dekomunizator z IPN przy tym wywiadzie, to mróweczka przy słoniu!

Homo-niewiadomo

Autorka życiorysu WWP poszła na całość i nie licząc się z prawnymi skutkami, zebrała ze świata wszystkie, jakie się tylko pojawiły, paszkwile, plotki, pomówienia i  insynuacje, kierowane pod jego adresem i ogłosiła, m.in.:, że Putin nie jest dzieckiem swoich rodziców, nie wiadomo, kiedy został ochrzczony, był podwórkowym chuliganem i handlarzem narkotyków, sprzyja terrorystom, a być może nimi się wysługuje, jest notorycznym kłamcą, spóźnia się na spotkania, a na dodatek - być może jest gejem, który ma problemy z zaakceptowaniem swojej seksualnej preferencji, i oczywiście, był podłym mężem. Fałszuje poza tym wszelkie wybory w Rosji a celem jego działań jest władza, do której dąży a potem utrzymuje kosztem ludzkich istnień. O pozłacanej klapie do sedesu w samolocie prezydenckim też jest.

Pozłacana klapa do muszli klozetowej i inne luksusy

Słowem - satrapa, dyktator, tyran, który pławi się w luksusie.

Biografię Putina polska dziennikarka kończy „niepełną listą ofiar Putina”, wliczając do niej, co się tylko dało, od osób, „których zgon jest łączony z Putinem" i „kojarzonych z Putinem”, do „ofiar zbiorowych, zmarłych w wyniku aktów terrorystycznych (…) lub w skutek zaniechania akcji ratunkowych”, a nawet „generałów, blisko związanych z Putinem, zmarłych nienaturalną śmiercią w niejasnych okolicznościach”, w tym „związanych z konfliktem rosyjsko-ukraińskim”. Do ofiar Putina zalicza  Krystyna Kurczab-Redlich  również „ofiary działań wojennych, podjętych za wiedzą lub na jego rozkaz” (Czeczenów, Gruzinów i Ukraińców).

Wiedzę o Putinie autorka czerpie ze źródeł pośrednich, czyli z mediów, portali internetowych, książek i różnorakich zachodnich opracowań, źródeł nie do końca wiarygodnych.

Morderca

Poza potokiem plotek, pomówień i ciężkich oskarżeń, bez wiarygodnych dowodów winy Władimira Putina, Krystyna Kurczab-Redlich kreuje go na osobę „cyniczną i bezwzględną”, „dążącą po trupach do celu”, o zwichniętej psychice, dewianta, co na okładce książki jest nazwane „wnikliwym portretem psychologicznym rosyjskiego przywódcy” nakreślonym przez autorkę.

Krystyna Kurczab-Redlich ponad 10 lat temu (1999-2004) była korespondentką polskich mediów w Rosji, ale na stosunku do Rosji i do samego Putina, odbija się przede wszystkim jej głębokie zaangażowanie w II wojnę czeczeńską, w której reprezentowała stronę walczącą z Rosją. Za co dostała liczne nagrody dziennikarskie: m.in. prawicowego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – nagrodę im. Kazimierza Dziewanowskiego, nagrodę Amnesty International (AI), polską nagrodę im. Melchiora Wańkowicza (za reportaże o Czeczenii).

Czeczeńska organizacja „Echo wojny”, AI i Helsińska Fundacja Praw Człowieka zgłosiły jej kandydaturę w 2005r. do Pokojowej Nagrody Nobla.

I chociaż wojna w Czeczenii dawno się skończyła, Czeczenia odbudowała się po wojnie domowej, a bojowicy czeczeńscy, których Krystyna Kurczab-Redlich, tak mocno i żarliwie wspierała, dzisiaj tworzą terrorystyczne Państwo Islamskie, dokonują zamachów terrorystycznych w Europie i USA - to jej sympatia nadal jest po stronie… zbuntowanych islamistów z Czeczenii, którym terroryzm jest bliski sercu.

Najbardziej kuriozalnym faktem związanym z wydaną biografią „Wowy, Wołodii, Władimira” Putina jest to, że „książka powstała w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, udzielonego w 2014r.”
Jeśli na serio traktować prawo, to bezpodstawne zarzuty morderstwa, prezentowane pod adresem konkretnej osoby w przestrzeni publicznej - są karalne. Wychodzi na to, że polskie ministerstwo daje stypendia na właśnie takie bezprawne działania.

Wszystkie trzy biografie Putina wydane po polsku, jakie mam w swojej bibliotece: rosyjskiej Żydówki z USA -  Maszy Gessen („Putin. Człowiek bez twarzy”, Wyd. Pruszyński i S-ka, Warszawa, 2012) oraz najnowsze: Stevena Lee Meyrsa i Krystyny Kurczab-Redlich, łączy niezmiennie kilka rzeczy: zawód autorów (dziennikarze), pobyt w Rosji w roli korespondenta, korzystanie z lektur amerykańskich i brytyjskich autorów oraz opozycji rosyjskiej, a przede wszystkim - poznawanie Putina w sposób pośredni. Trójka dziennikarzy wciela się też w rolę Boga, by zgłębić, co myśli Putin. Czasami nawet lepiej wiedzą co myśli, niż sam Putin. Przynajmniej tak wynika z tego, co piszą w jego biografiach.

Nikt z nich nie odwołuje się do bezpośredniego spotkania z Władimirem Putinem, do jakiejkolwiek osobistej rozmowy z rosyjskim przywódcą, czy jego publicznych artykułów lub wypowiedzi. Jeśli nawet pojawiają się jakieś słowa Putina w tekstach tych biografii, to podane w sposób pośredni, przez osoby trzecie.  
Żadna z szokujący informacji o Putinie nie jest weryfikowana, ani uwiarygodniona w niezależnych źródłach. Autorka "Tajemnic Rosji Putina", bez najmniejszego zastanowienia, nader lekką ręka przypisuje Putinowi najcięższe zbrodnie, jak w dziecięcej wyliczance, serwuje pod adresem prezydenta Rosji: "raz, dwa, trzy, mordercą będziesz - ty!"

 Arbiter elegancji

W bibliografiach do tych trzech książek o rosyjskim prezydencie, nie znajdzie się nazwiska: W.W. Putin.

Kiedy skończę studiować biografię „Nowego cara” S. L. Myersa, zadam sobie trud przeczytania i to dokładnego, kolejnej biografii przywódcy Rosji, tym razem pióra polskiej dziennikarki. Spróbuję potem wszystkie te trzy biografie między sobą porównać.

Ale już teraz widać, że obie dziennikarki, z USA i Polski, szalenie emocjonalnie, z żarliwą nienawiścią traktują Putina, niczym zdradzone i odrzucone kochanki. Amerykański dziennikarz zachowuje większą powściągliwość i zdrowy dystans.

***

Hubert Seipel i Władimir Putin

Jak do tej pory, jedynym zachodnim dziennikarzem, który przebywał w bezpośrednim otoczeniu  prezydenta Rosji i odbył z nim szereg rozmów, w tym szalenie osobistych - był niemiecki dziennikarz Hubert Seipel. Wydał on jesienią ub. roku książkę "Putin, Innenansichten der Macht" ("Putin, wewnętrzny obraz władzy").

Podczas Targów Książki, zorganizowanym 6 czerwca  na pl. Czerwonym w Moskwie, Hubert Seipel zaprezentował rosyjskojęzyczną wersję swojej książki, która w języku rosyjskim wyszła pod tytułem: „Putin, logika władzy” (Путин: логика власти)

Niemiecki dziennikarz, publicysta i autor filmów dokumentalnych, od 2010r przeprowadził w Władimirem Putinem kilka wywiadów i rozmów, towarzyszył mu też w kilku podróżach. Książka Seipela o rosyjskim prezydencie oparta  jest na szczegółowej analizie jego kariery, jego osobowości, pokazuje też motywy decyzji podejmowanych przez Władimira Putina.

Mam nadzieję, że zostanie ona przetłumaczona także na język polski.

Opublikowano

Live Journal - ПУТИНСЛИЛВСЕПРОПАЛО (Rosja)

 Любимый Путин.

11 lipca 2016

http://putin-slil.livejournal.com/2463430.html
*
Klub Miłośników Tłumaczeń: Усадьба Урсы (Rosja) 
 Любимый Путин.
11 lipca 2016 
http://ursa-tm.ru/forum/index.php?/topic/201073-lyubimyj-putin/
  ^
Info-Forum (Rosja)
 Любимый Путин.
11 lipca 2016 

http://www.inoforum.ru/inostrannaya_pressa/kot_po_imeni_putin/