Szczególnie zainteresowani tym tematem są posłowie FDP[1] oraz grupy parlamentarnej Bündnis 90 / Die Grünen, którzy wzywają do używania „zielonej” energii. Spotkanie poprowadzi Klaus Ernst (Die Linke).
DEKARBONIZACJA NIEMIECKIEJ ENERGETYKI
Niemcy poszukują alternatyw dla paliw kopalnych we wszystkich sektorach gospodarki. Zamierzają postawić na wodór, który ze względu na potencjalnie szerokie zastosowanie, traktowany jest jako kluczowy element „Energiewende” i instrument osiągnięcia neutralności emisyjnej.
Szeroko rozumiana gospodarka wodorowa, obejmująca wytwarzanie, transport, magazynowanie oraz zastosowanie tego paliwa, po okresie analiz i studiów koncepcyjnych została zwerbalizowana w „Strategii wodorowej”. Technologie wodorowe są już natomiast stosowane, choć jedynie na niewielką skalę, lub testowane w projektach pilotażowych. Ich rynkowy rozwój blokują m.in. wysokie koszty pozyskiwania i wykorzystywania wodoru, a także brak infrastruktury transportowo-dystrybucyjnej, za której pośrednictwem mógłby on trafiać do potencjalnych odbiorców.
Rozwój technologii wodorowych w Niemczech będzie jednak przyspieszał, postrzegany jest bowiem nie tylko jako szansa na wypełnienie celów polityki klimatycznej, lecz także jako nowa możliwość ekspansji dla tamtejszego przemysłu. RFN chce zostać światowym liderem produkcji i eksportu technologii wodorowych.
STRATEGIA WODOROWA RZĄDU FEDERALNEGO
Rząd federalny chce uczynić z wodoru centralny element strategii dekarbonizacji energetyki w Niemczech. Aby to zrobić, wg rządu, należy wziąć pod uwagę cały łańcuch wartości, od technologii po aspekty infrastruktury jakości. Wodór jako paliwo energetyczne powinien być konkurencyjny. W dłuższej perspektywie chodzi o skoncentrowanie się na wodorze, który jest wytwarzany w oparciu o odnawialne źródła energii. I tylko to jest zrównoważone.
Jednocześnie rząd zakłada, że globalny i europejski rynek wodoru będzie się rozwijał w ciągu najbliższych dziesięciu lat, w tym również rynek handlowy wodoru neutralnego. Dlatego ten „niebieski”[2] lub „zielony”[3], wodór również będzie odgrywał rolę w Niemczech i będzie tymczasowo używany.
Według informacji rządowej, celem „Strategii wodorowej” jest również wykorzystanie możliwości ekonomicznych, jakie daje technologia. Wraz z gospodarką powinien nastąpić realny wzrost rynku - strategia tworzy ramy dla prywatnych inwestycji w wytwarzanie, transport i wykorzystanie wodoru.
W dokumencie tym zapisano, że rząd federalny określa status quo, obszary działania i przyszłe rynki oraz opracowuje wytyczne polityczne i plan działania. To ostatnie dotyczy na przykład działań na rzecz tworzenia elektrowni do demonstracji technologii na skalę przemysłową. Omówiono w nim również możliwości ustanowienia ekologicznego wodoru, jako alternatywy dla paliw konwencjonalnych w sektorze transportu.
FDP CHCE „EUROPEJSKIEJ UNII WODORU”
Grupa parlamentarna FDP apeluje o „Europejską Unię Wodoru”. Wg niej, rząd federalny musi kontynuować tę kwestię podczas przewodnictwa w Radzie UE w drugiej połowie 2020 roku - wyjaśniają posłowie w swoim wniosku parlamentarnym (interpelacji), i uważaj, że krajową strategię dotyczącą wodoru należy wreszcie przedstawić Bundestagowi. Ponadto potrzebne jest nieskomplikowane finansowanie technologii i obszarów zastosowań, a wodór należy uznać za filar bezpieczeństwa dostaw.
Posłowie chcą za pomocą wniosku (interpelacji) zwiększyć presję na rząd federalny w tej sprawie. Od miesięcy rząd nie jest w stanie zaprezentować swojej strategii wodorowej zapowiadanej na zeszły rok.
Grupa parlamentarna FDP wzywa też do sklasyfikowania wodoru „niebieskiego” i „zielonego” - jako obojętnych dla dwutlenku węgla (CO2) - w krajowej strategii dotyczącej wodoru .
„Kolorowe” wodory nie konkurują ze sobą ze względu na wymaganą ilość i różne terminy wykorzystania, uważają posłowie FDP. W szczególności „niebieski” wodór musi być „pionierem dla przyszłej produkcji i wykorzystania zielonego wodoru na dużą skalę” - piszą posłowie interpelacji.
Ich zdaniem, rząd federalny powinien również pracować dwustronnie i na szczeblu europejskim w celu nawiązania dalszych międzynarodowych partnerstw w zakresie importu wodoru obojętnego oraz zapewnić otwartość na technologię. Posłowie proponują wykorzystanie środków z Funduszu Energii i Klimatu, które nie zostały jeszcze wykorzystane, na sfinansowanie szybkiej rozbudowy infrastruktury.
„STRATEGIA EKOLOGICZNEGO WODORU”
Grupa parlamentarna Bündnis 90 / Die Grünen opowiada się za „strategią ekologicznego wodoru”. Posłowie żądają w swojej interpelacji, by nadać produkcji i wykorzystaniu tzw. Zielonego wodoru z odnawialnych źródeł energii w sensie ochrony klimatu w Niemczech - perspektywę ekonomiczną. Energia elektryczna z odnawialnych źródeł energii, która nie została jeszcze wyprodukowana w przypadku wąskich gardeł sieci, powinna zostać udostępniona operatorom elektrowni wodorowych i innym spontanicznym użytkownikom po niskich kosztach. Dodatkowo w toku ekspansji energetyki odnawialnej inwestorzy powinni otrzymać bezpieczeństwo systemów OZE na cały okres ,co najmniej do 2030 roku. Należy usunąć przeszkody w rozbudowie turbin wiatrowych.
Posłowie uzasadniają swoją inicjatywę tym, że „zielony wodór” i inteligentne łączenie sektorów odegrałyby ważną rolę w energetycznym świecie jutra. W szczególności konsekwencje kryzysu wywołanego pandemią wirus COVID19 będą wymagały dalekowzrocznego programu inwestycji i bodźców gospodarczych, łączącego zarządzanie kryzysowe w ostrym kryzysie ze sprytnym dostosowaniem krajowego przemysłu.
STANOWISKO RZĄDU
Niemiecka minister środowiska Svenja Schulze jeszcze w lutym tego roku, opowiedziała się za szybką aukcją na 5 mld ton „zielonego wodoru” w 2021 roku. Natomiast partner Gazpromu przy Nord Stream 2 woli pozyskać „niebieski” wodór z rosyjskiego gazu.
Minister powiedziała niemieckiej gazecie Handelsblattowi, że pozyskanie 5 mld ton wodoru z OZE będzie możliwe dzięki zapewnieniu 5 GW mocy pozwalających przeprowadzić elektrolizę do 2030 roku.
‘Strategia wodorowa zakłada 20-procentowy udział „zielonego” wodoru w inwestycjach tego sektora. Jest on przedmiotem dyskusji w rządzie, w którym opinie resortu środowiska ścierają się z odmiennymi poglądami ministerstwa gospodarki i energetyki, które jest bardziej optymistyczne wobec „niebieskiego” wodoru, czyli surowca pochodzącego z gazu pozbawionego dwutlenku węgla metodą wychwytywania i magazynowania (CCS).
Minister Schulze uważa natomiast, że nie warto inwestować w „niebieski” wodór, chociaż Strategii uwzględnia możliwość skorzystania z tego paliwa w perspektywie krótkoterminowej do dekarbonizacji najtrudniejszych sektorów, jak przemysł ciężki. Innego zdania jest Wintershall Dea, który przekonuje, że „niebieski” wodór z gazu jest tańszy od „zielonego”, pochodzącego z elektrolizy napędzanej OZE.
Wintershall DEA, to największy producent węglowodorów w Europie powstały z fuzji Wintershall i DEA Deutsche Erdoel, spółki-córki LetterOne. Nord Stream 2, wg jego architektów, mógłby zostać zapełniony nawet w 80 % wodorem. Rosjanie pracują już nad pozyskiwaniem „niebieskiego” wodoru.KOLOROWY WODÓR
Wodór (H, łac. hydrogenium, hydrogen) jest najczęściej występującym pierwiastkiem chemicznym we Wszechświecie i jednym z najczęściej spotykanych pierwiastków na Ziemi. Niestety, większość wodoru na Ziemi występuje w formie związanej, tzn. w postaci wody lub związków organicznych.
Aby uzyskać wodór w formie nadającej się do jego wykorzystania jako - paliwa w transporcie czy ogólnie pojętej energetyce - należy go z tych związków „uwolnić”, na co potrzebna jest energia.
Wodór, jako nośnik energii, to wodór występujący w formie cząsteczkowej H2, w warunkach standardowych jako - bezbarwny, bezwonny, bezsmakowy, nietoksyczny i łatwopalny gaz.
Obecnie dzielimy wodór na szary, niebieski i zielony. Najbardziej pożądany w aspekcie bezemisyjnej energetyki i transportu to - wodór zielony, czyli taki który otrzymano w procesie wykorzystującym energię z OZE (np. w elektrolizie wody). Warunkiem koniecznym w jego wytwarzaniu jest to, aby energia (np. na potrzeby pracy elektrolizera) pochodziła z OZE, czyli źródła nieobarczonego emisją CO2.
Wodór otrzymywany w procesie elektrolizy wody zasilanej energią elektryczną generowaną z wykorzystaniem paliw kopalnych nie jest wodorem zielonym
Obecnie na świecie większość wodoru otrzymywana jest w procesie reformingu metanu lub zgazowania węgla, jak w przypadku Chin.
Taki wodór nosi miano wodoru szarego, ponieważ w procesach tych wykorzystywane są paliwa kopalne i ich emisyjność jest bardzo wysoka.
Wodór niebieski (błękitny), to wodór w produkcji którego wykorzystano nieodnawialne źródła energii i surowce, natomiast zmniejszenie emisyjności tych procesów osiągnięto poprzez zastosowanie metod wychwytu CO2, a następnie jego składowanie bądź ponowne wykorzystanie.
Generalnie, jesteśmy teraz w erze wodoru szarego, przed nami era przejściowa tzw. niebieskiego wodoru, a w ostatniej fazie wejdziemy w erę wodoru zielonego, gwarantującego osiągnięcie celów polityki klimatycznej i neutralności klimatycznej UE po roku 2050. Niemcy już rozpoczęli ten proces.
***
Retransmisję spotkania będzie dostępna:
Internet pod adresem www.bundestag.de
(we wtorek 27 października br. od godz. 12.00)
Opr. m.in.: na podstawie inf.
Bundestagu:
https://www.bundestag.de/ausschuesse/a09/Anhoerungen/796724-796724
[1] FDP - Wolna Partia Demokratyczna (niem. Freie Demokratische Partei), liberalna partia polityczna w Niemczech, utworzona w 1948r.
[2] Wodór „niebieski” - surowiec pochodzący z gazu pozbawionego dwutlenku węgla metodą wychwytywania i magazynowania (CCS).
[3] Wodór „zielony” – surowiec pochodzący z elektrolizy napędzanej OZE.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz