Polska eskalacja nienawiści do Rosji

Warszawska ulica po przejściu narodowców

95. rocznica odzyskania po I wojnie światowej przez Polskę niepodległości skrajna prawica zamieniła w fajerwerk agresji i nienawiści. Akty wandalizmu wobec ambasady Federacji Rosyjskiej w Warszawie zmusiły policję do wystąpienia o rozwiązanie ich manifestacji. 
Trwała zaledwie 1,5 godz. zgromadziła kilka tysięcy ludzi, z których część dała upust ideologicznym frustracjom. 
Przy Pałacu Kultury i Nauki spalili rosyjską flagę, wcześniej wrzeszczeli, że „Rosja to k…a”. Potem zaczęto dewastować otoczenie ambasady. Wrzucano przez płot płonące race, petardy, butelki i kamienie, które uszkodziły samochód dyplomatów i płot posesji, podpalono  budkę strażniczą dyżurującego przed ambasadą polskiego policjanta, kilku z demonstrantów próbowało dostać sie przez płot na teren ambasady, próbowano też staranować bramę wjazdową.
Podobne akty wandalizmu policja odnotowała w innych miejscach Warszawy, przez które przeszedł pochód narodowców.  Kilka samochodów zostały doszczętnie zniszczonych lub spalonych, spłonęła kwietna tęcza, zdobiąca jeden z placyków, niedawno odnowiona za kilkadziesiąt tysięcy zł.  Pobito dziennikarzy i niszczono im sprzęt. Manifestanci nie pozwoli strażakom gasić wzniecanych pożarów. 
Policja zatrzymała  ponad 70 osób, w tym trzy, które brały bezpośredni udział w podpaleniu budki strażniczej przed ambasadą Rosji i rzucaniu kamieniami w samochody dyplomatów rosyjskich. Policja zmuszona została do użycia wobec deminstrantów wszelkich form pacyfikacji dozwolonych prawem, łącznie z użyciem gładkolufowej broni i gumowych kul, pałek, gazu pieprzowego i tp. 
19 osób, zostało poszkodowanych w  tym 12 policjantów odniosło rany w starciach z demonstrantami. 14 osób z tego grona odwieziono do szpitali.  
Dzisiaj rano polski ambasador w Moskwie został wezwany  na "dywanik" do rosyjskiego MSZ. Polskie MSZ równiez dzisiaj wydało oświadczenie potępiające wczorajsze wydarzenia przed ambasadą FR.
To, co się stało nie jest dziełem przypadku, chociaż ma wielorakie przyczyny.

Płonąca budka wartownicza policji przed ambasadą Rosji

Trwałym elementem wszystkich polskich ugrupowań prawicowych jest programowa nienawiść do Rosji. Jest to nienawiść hodowana od lat, będąca procesem edukacji szkolnej, pojawiająca się w ustach polityków, umiejętnie rozwijana przez media i to nie tylko skrajne prawicowe. Rosja i jej prezydent – Władimir Putin, są dla wielu, tym samym, co diabeł w nauczaniu Kościoła rzymsko-katolickiego - wcieleniem zła z KGB, którym się wszystkich straszy dookoła. Ta nienawiść jest też elementem polskich stosunków międzynarodowych i kreowanej przez Polskę polityki wobec Rosji w UE. Jawnie antyrosyjski jest szef polskiej dyplomacji.

Nie ma manifestacji ugrupowań opozycyjnych bez elementów antyrosyjskich. Hasło „Sierpem i młotem w czerwoną hołotę” jest skanowane na każdym bez mała ich publicznym wystąpieniu, pojawia się na meczach piłkarskich i na spotkaniach patriotyczno-religijnych pod egidą katolickiego Radia Maryja. Od wielu lat. Przedsmak eskalacji nienawiści dla Rosji dał warszawski mecz piłkarski Polska-Rosja w czasie rozgrywek EURO 2012. 

Praktycznie nie spotyka się w mediach obiektywnych materiałów o Rosji. Jej obraz jest wynaturzony, opisywany tendencyjnie. Klasycznym przykładem jest tutaj publicystyka o Rosji w Gazecie Wyborczej.

Z nienawiścią, w tym także skierowaną ku Rosji można spotkać się także w Kościele rzymsko-katolickim, najczęściej jest związana ona z tragedią smoleńską, albo z historią Polski. Ambony w świątyniach często służą, jako mównice polityczne a same świątynie – jako miejsce politycznych akademii z okazji świat narodowych, bywa, że jak 3 maja czy 15 sierpnia, powiązanymi ze świętami kościelnymi.

Każda krytyka hierarchów, zwłaszcza ostatnio, traktowana jest w tej grupie wyznaniowej, jako atak na Kościół, krytycy zaś są wrogami Kościoła, z którymi trzeba walczyć i kierować ku nim swoje emocje. Na tym podłożu kultywującym nienawiść, pogardę i walkę, jako premiowane zachowanie społeczne – praktycznie ok. 25% dorosłych Polaków buduje swoją nienawiść do Rosji, upatrując w niej sprawcę katastrofy lotniczej w Smoleńsku.

Polscy przywódcy rządzącego obecnie ugrupowania, tj. premier i prezydent, są historykami z wykształcenia, o solidarnościowo-opozycyjnym rodowodzie. Przez co nie mają należytego dystansu, ani też obiektywnego spojrzenia na czasy minione. Dla nich, czemu nb. dał wyraz w wystąpieniu 11 listopada prezydent Komorowski, odzyskanie przez Polskę wolności było w 1918 r. i w 1989 r. Przekreślając całe swoje dorosłe życie – owi przywódcy Polski, też w swoisty sposób budują nienawiść do Rosji. Dokonań I Armii Wojsk Polskiego w czasie II wojny światowej tendencyjnie się nie zauważa, bo polscy żołnierze walczyli u boku Armii Czerwonej. Okres odbudowy państwa po II wojnie światowej jest negowany, wykreślany z historii – bo to czas „komuny”, PRL, państwa "totalitarnego pod egidą Stalina i ZSRR". Tak też przekazywana jest w szkołach młodemu pokoleniu najnowsza historia Polski. Młodzież od pierwszych klas jest uczona nienawiści i pogardy do wschodniego sąsiada i swojej własnej przeszłości.

Radykalna prawica, tzw. narodowcy, to przede wszystkim młodzież męska, której państwo i społeczeństwo nie daje zbyt wielu szans na rozładowanie adekwatnej do ich wieku energii. Dla nich sport – to przede wszystkim awantury na stadionach, bo sport w szkołach „leży”. Jest więcej lekcji religii niż wychowania fizycznego. Budowa boisk piłkarskich w ramach rządowej akcji „Orlik” – to za mało. Akademicki sport jest praktycznie – dla wybranych, nastawionych na wyczyn. Nie ma masowego sportu dla młodzieży, sport to rozrywka skomercjalizowana, merkantylna. Prężne w PRL harcerstwo, angażujące masowo młodzież, stało się elitarnymi grupami, rywalizującymi w pojmowaniu „narodowego patriotyzmu”.

Wreszcie jedna z ostatnich przyczyn – pojmowanie przez młodych, ale nie tylko, wolności, jako anarchii. Jako brak poszanowania dla norm etycznych i prawa. I znowu – przykład idzie z góry. Z polskiego parlamentu, z niewydolności sądów i pobłażliwości stróżów prawa, od nieetycznych duchownych.

Więc skoro w Polsce oficjalnie nienawidzi się Rosji, skoro dla partykularnych potrzeb politycznych przeinacza się historię, skoro są premiowane i publicznie aprobowane - pogarda, chamstwo i agresja wobec innych, skoro media uprawiają antyrosyjską propagandę a wolność jest utożsamiana z anarchią, nawet w polskim parlamencie - nie możemy się dziwić zachowaniom rozwydrzonej młodzieży.

Ma zbyt wiele negatywnych przykładów dookoła siebie.

Foto: PAP