KWADRATURA KOŁA POLITYKI: Gniazdo rusofobii wyrzucone z Rosji

03 sierpnia 2019

Gniazdo rusofobii wyrzucone z Rosji

POLITYKA ZAGRANICZNA
BEZPIECZEŃSTWO NARODOWE
ROSJA

Decyzją Prokuratora Generalnego Federacji Rosyjskiej, Rada Atlantycka (Atlantic Council) - słynny amerykański think-tank - musi opuścić Rosję. Rada, której przewodniczy John Huntsman, ambasador USA w Rosji, została oficjalnie określona „niepożądaną organizacją” (нежелательной организацией), co jednoznaczne jest z rozwiązaniem i likwidacją w Rosji jej struktur i koniecznością zaprzestana działalności na obszarze Federacji Rosyjskiej. Decyzja prokuratora dostała ogłoszona 25 lipca br. i przekazana stosownym resortom rządu rosyjskiego.

Prokuratura uzasadnia swoją decyzję tym, że Rada Atlantycka „zagraża fundamentom systemu konstytucyjnego i bezpieczeństwa kraju”.

W POLSCE, W ROSJI, ...

W Polsce wiadomość ta przeszła praktycznie bez echa, co jest mnie raczej nie dziwi. Atlantic Council jest bowiem jest związana oficjalnie współpracą... z rządowym Polsko-Rosyjskim Centrum Dialogu i Porozumienia. I równie, jak w Rosji, jest źródłem, ostrej, wrednej rusofobii[1].

Przed szczytem NATO w Warszawie w 2016r. ukazał się pod egidą Rady Atlantyckiej szczególny, kuriozalny wręcz raport: „Broń powstrzymywania: jak Polska i NATO powinny przeciwstawiać się odradzającej Rosji”[2], napisany przez brytyjskiego „jastrzębia” z szefostwa NATO w Europie (gen. Richarda Shirreffa) oraz lobbysty, pracownika przemysłu obronnego i b. współpracownika Radosława Sikorskiego (Macieja Olex-Szczytowskiego).
Autorzy raportu, poza zaleceniami pod adresem polskiego rządu, w tym: MON, MSZ, MF a nawet resortu kultury, nakłaniają władze Polski do prowadzenia działań dywersyjnych i sabotaży wobec petersburskiej energetyki, metro w Moskwie, państwowych mediów, w tym koncernu medialnego RT (Russia Today/Russija Segodnia) i innych obiektów. Polska w raporcie jawi się, jako oręż agresji NATO, skierowany przeciwko siłom Zachodnio-Północnemu Okręgu Wojskowego FR, przed którymi NATO „robi w gacie”.

To nie jedyny zresztą polski akcent w Atlantic Council.

Działająca od 1961r. Rada Atlantycka, poprzez swoje regionalne centra realizuje liczne projekty i programy, których celem jest, zgodnie z statutem organizacji, zbudowanie „bezpieczniejszego” świata za pomocą „centralnej roli NATO w rozwiązywaniu globalnych problemów”. Oficjalnie Rada - powołana do wspierania współpracy między USA a Europą Zachodnią, z biegiem lat stopniowo stawała się jednym z najbardziej wpływowych think tanków po obu stronach Atlantyku. Jak określa red. Artiom Filippow z gazety „Wzgliad”[3], „dzisiaj można bezpiecznie nazwać ją strukturą nie do odróżnienia od innych jednostek NATO”.
Atlantic Council na obszarze Euroazji realizuje jeden ze swoich najważniejszych programów, koncentrując się na Rosji, republikach poradzieckich i na krajach byłego Układu Warszawskiego oraz Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarcze (RWPG)j, tj. w całym byłym bloku radzieckim na Bliskim Wschodzie. Szefem Centrum Eurazjatyckiego w Atlantic Council, jest były ambasador USA na Ukrainie John Herbst.

W różnych krajach, Rada Atlantycka opiera się na wsparciu ambasad amerykańskich, jak i na współdziałaniu z organizacjami pozarządowymi, które lansują amerykańską „miękką siłę”, na przykład w National Endowment for Democracy (NED - w Rosji zakazana w 2015 r.), przez Amerykańską Agencję Rozwoju Międzynarodowego (USAID - zakazana w Rosji w 2012 r.) czy jak w Polsce – przez ...Polsko-Rosyjskie Centrum Dialogu i Porozumienia.
W każdym z krajów, w których działa Atlantic Council, współpracuje ona z przedstawicielami lokalnej niesystemowej opozycji. W Rosji jest to „Instytut Wolnej Rosji”, z którym Washington Research Center publikuje wspólne raporty analityczne.

DARCZYŃCY

Zerkając w rozliczenia podatkowe waszyngtońskiego think tanku za 2018r. dosyć jasno zobaczymy, czyje de facto reprezentuje interesy.
Wśród głównych darczyńców są: NATO, amerykański Departament Stanu, Facebook (!!!), brytyjskie, szwedzkie i norweskie MSZ, amerykański Departament Obrony, największy koncern wojskowy Lockheed Martin, Boeing Company, Raytheon, fundacje Rockefellera i Carnegiego, USNavy i Air Force i wielu innych przedstawicieli zarówno rządowych, jak i globalnych struktur.

Jest też ciekawostka z udziałem ...b. polskiego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Otóż w gronie sponsorów Atlantic Council jest ukraińska firma energetyczna Burisma Holdings, słynąca ze skandalu dot. dochodzenia w spr. korupcji w Radzie Dyrektorów, w którą zaangażowany był Hunter Biden, syn amerykańskiego kandydata na prezydenta z ramienia demokratów - Joe Bidena. Aleksander Kwaśniewski był w Radzie Dyrektorów razem z Hunterem Bidenem, a po jego odejściu - nadal w niej pozostaje, do dzisiaj.

PŁASZCZYZNY DZIAŁALNOŚCI

Red. Artiom Filippow [4], analizujący długoletnią działalność Atlantic Council w Rosji, dzieli ją na kilka płaszczyzn.

Pierwsza – to płaszczyzna sankcji - to nieustanne wezwania do ich utrzymania i wprowadzenia coraz to nowych sankcji przeciwko Rosji. Rada wykorzystuje do tych działań niesystemową opozycje rosyjską, która rywalizuje między sobą o „rosyjską dyktaturę”
Amerykańscy i zagraniczny „eksperci” Rady Atlantyckiej, także z Europy są zawsze gotowi służyć im swoją „pomocą”. W różnych okresach z takiej pomocy korzystali: Kasparow, Jaszyn, Kasjanow, Niemcow, Chodorkowski.

Druga – to płaszczyzna ekspertyz - dot. problemów w stosunkach między USA i Rosją. W każdej niemalże wspomina się o mitycznym wręcz „zagrożeniu rosyjskim”, „wywrotowej działalności Rosji”, "rosyjskiej agresji", "dążeniu do imperialnej Rosji" i innych tego typu zachodnich sloganach antyrosyjskich. Takie analizy, diagnozy i raporty dot. nie tylko polityki i gospodarki Rosji, ale też dot. sił zbrojnych Rosji, szykowane są bezpośrednio dla konkretnych członków odpowiednich komisji w Senacie i Izby Reprezentantów Kongresu USA, a nawet dla rządów obcych państw

Autorami takich ekspertyz i raportów są z reguły wojskowi i dyplomaci, słynący z ciężkiej rusofobii, jak n. Andreas Aslund, szwedzki dyplomata i ekonomista (starszy analityk Rady Atlantyckiej), słynący z ostrej krytyki Rosji i jej przywództwa, czy wspomniany już wcześniej brytyjski wojskowy z NATO - gen. Richard Shirreff .
Rosjanie pamiętają sensacyjny raport Rady Atlantyckiej „Konie trojańskie Kremla”[5], poświęcony domniemanym wpływom w krajach europejskich rosyjskich „jastrzębi”, w tym np., mających wpływ na rosnąca popularność greckiej partii ultralewicowej „Syriza” czy ultraprawicowej „Świt”, co ma być „wywrotową działalnością” rosyjskiego przywództwa.

Trzecia – to płaszczyzna dziennikarskiej rusofobii. – Ci dziennikarze, którzy popisują się ostrą rusofobią są zapraszani do pisania właśnie takich raportów. Jak np. Elliot Higgins, założyciel dziennikarskiego portalu Bellingcat, znany ze skandalicznych „śledztw” dot. katastrofy malezyjskiego Boeinga, w którym oskarżenia są kierowane, oczywiście, pod adresem rosyjskiego wojska. Podobne materiały i raporty zostały przygotowane w przypadku Skripale, „Rushengate” czy innych „ostrych” antyrosyjskich wydarzeń.
Generalnie, Rada Atlantycka wyraźnie hołubi tych wszystkich zachodnich dziennikarzy, którzy są krytyczni wobec Rosji, umieszczając ich na internetowej liście ekspertów i analityków, którzy są gotowi skomentować niemal każdy temat w sposób sprawdzony ideologicznie. Wartość tych komentarzy jest mniej więcej na tym samym poziomie, co raporty wyżej wspomniane.

Czwarta – to płaszczyzna ograniczania wolności słowa - czyli zaangażowana walka z „rosyjską dezinformacją, kłamstwami i fałszywymi wiadomościami”. W tym celu, nieco ponad rok temu, Rada uruchomiła tzw. DisinfoPortal [6], który nie można ocenić inaczej, niż jako typowe polowanie na czarownice. Został stworzony w jednym celu: uniemożliwić ludziom na Zachodzie otrzymywanie wiarygodnych informacji o Rosji, które czerpią z niezależnych i alternatywnych źródeł.
Utworzony przez Radę Atlantycką portal jednoczy aktywistów internetowych w hybrydowej walce z Rosją, często z Ukrainy, Polski i krajów bałtyckich – w armię trolli, której jedynym zadaniem jest stworzenie „interaktywnego przewodnika internetowego na temat śledzenia kampanii dezinformacyjnych Kremla za granicą”. A wszystko z wrzaskiem o niebezpiecznych rosyjskich botach i rosyjskiej propagandzie, która na portalach społecznościowych, „pomogły wybrać Trumpa” czy też „doprowadziły do Brexitu”.

***

„W dzisiejszych czasach propaganda stała się dochodowym biznesem. Praktycznie wszyscy główni darczyńcy Rady Atlantyckiej korzystają z napięć z Rosją” uważa red. Artiom Filippow. I ma rację. Zadaje retoryczne pytanie: "czy interesy sponsorów z „Norwesko-Amerykańskiej Rady Przemysłu Obronnego” są odpowiedzialne za konstruktywne działania mające na celu dialog z Moskwą? Oczywiście, że nie. Wszystko, czego potrzebują, to kilka artykułów i konferencji na temat rosyjskiego zagrożenia zachodnich demokracji w Arktyce, po czym Oslo zamówi jeszcze kilka amerykańskich radarów i myśliwców".
Od kilku dziesięcioleci Rada Atlantycka prowadzi otwarty atak ideologiczny i informacyjny na Rosję, służący interesom amerykańskich sfer wojskowych.

Decyzja Prokuratury Generalnej, stwierdzająca, że organizacja „zagraża fundamentom systemu konstytucyjnego i bezpieczeństwa kraju”, a zatem nie ma prawa otwierać nowych oddziałów w Rosji i jest zobowiązana do zamknięcia wszystkich istniejących, była logiczną koniecznością. „Być może powinno to nastąpić kilka lat wcześniej”, zastanawia się red. Filippow ze Wzgliadu. I tu też muszę przyznać mu rację.

[1] Zofia Bąbczyńska-Jelonek: „Atlantic Council: Dywersja i sabotaże w Rosji – rady dla polskiego rządu”, blog „Kwadratura koła polityki”, 8.08.2016r., patrz : https://sophico21.blogspot.com/search?q=Atlantic+Council

[2] Pełen tekst raportu w jęz. angielskim: http://www.atlanticcouncil.org/images/publications/Arming_for_Deterrence_web_0719.pdf

[3] Artiom Filippow (Артем Филиппов): „Gniazdo rusofobii wyrzucone z Rosji” („Гнездо русофобии” изгоняют из России), Wzgliad (ВЗГЛЯД), 26.07.2019r. , patrz: - https://vz.ru//politics/2019/7/26/989456.html

[4] J.w.

[5] Dr. Alina Poljakowa Marlene Laruelle, Stefan Meister, and Neil Barnett : „The Kremlin's Trojan Horses: Russian Influence in France, Germany and United Kingdom”, Report the Atlantic Council’s Dinu Patriciu’s Eurasia Center, 15.11.2016r. Patrz – pełen tekst raportu: https://www.atlanticcouncil.org/images/publications/The_Kremlins_Trojan_Horses_web_0228_third_edition.pd

[6] Same „obiektywne” informacje o Rosji - https://disinfoportal.org/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

7 maja 2020, Rosja - 20 lat temu Władimir Putin został prezydentem Rosji.

20 lat temu Władimir Putin po raz pierwszy został prezydentem Rosji. Dostał ruiny po rozpadzie ZSRR. Gdyby wtedy pojawił się koronawirus, rosyjska opieka zdrowotna nie miałaby siły oprzeć się pandemii, a rosyjska gospodarka nie miałaby siły jej przetrwać. To, że Rosja jest dziś w nieporównywalnej sytuacji, w pandemii - przy minimalnej śmiertelności w porównaniu ze wszystkimi krajami europejskimi i Stanami Zjednoczonymi, z systemową walką z śmiertelnym wirusem - jest wynikiem ostatnich 20 lat rządów Władimira Putina w Rosji.

Od 11 marca 2020, świat - pandemia koronawirusa (COVID-19)

11 marca, w Genewie - sekretarz generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) - Tedros Adhanom Ghebreysus oświadczył, że Europa stała się epicentrum pandemii koronawirusa SARS-CoV2 (COVID-19) i rejestr zmarlych jest wyższy niż w Chinach, gdzie się wirus pojawił. Najwyższy wskaźnik zgonów odnotowuje się we Włoszech i Hiszpanii. Zakażonych wirusem odnotowano we wszystkich krajach europejskich. Przyjęły one szeroką akcję osłaniającą ludność przed zarażeniem wirusem - wprowadzono minimum dwutygodniowe kwarantanny dla osób przybylych z rejonów zakażenia, wydzielono szpitale zakażne do opieki nad zakażonymi, zamknięte są granice państwowe, odwołanie zajęć w szkołach i na uczelniach, odwołano krajowe i międzynarodowe imprezy masowe - sportowe, kulturalne, rozrywkowe, religijne, zamknięte są placówki kultury, gastronomiczne, ograniczenie działalności miejsc kultu religijnego, praca sklepów ograniczona do minimum, w wielu zakładach przemysłowych - zawieszono pracę, lub preferuje się tzw, pracę zdalną itp), miasta i osiedla są prawie bezludne na ulicach. W sklepach widoczne są braki nagminnie wykupowanych towarów, wprowadzono ograniczenia w ich ilościach przy zakupach, ceny żywności poszły w górę. Eksperci szacują, że taki stan może potrwać kilka tygodni. Pandemia niewątpliwie odbije się na poszczególnych gospodarkach krajów ogarniętych wirusem. Znakomita ich większość nie była i jest nadal nieprzygotowana do pandemii - brakuje sprzętu w szpitalach, odzieży ochronnej, środków dezynfekcji, przede wszystkim testów medycznych na obecność wirusa. Laboratoria nie są przygotowane także do wykonywania ich na dużą skalę i wiele państw nie prowadzi testów profilaktycznie, lecz wyłącznie przy podejrzeniu o zakażenie wirusem (m.in. tak dzieje się w Polsce). W Niemczech natomiast zorganizowano punkty badań, gdzie obywatele mogą na wlasne życzenie przejść badanie testowe. W krajach o wysokim wskaźniku zgonów (m.in. we Włoszech) do pomocy oddelegowano wojsko. Oficjalnie uznano dzień 11 kwietnia początkiem wybuchu pandemii na świecie.

KONSTYTUCJA RP

"My, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczpospolitej (...),
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali, wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka, jego prawo do wolności i solidarności z innymi, a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszona podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział II
WOLNOŚCI,PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA
WOLNOŚCI I PRAWA OSOBISTE
Art.54
1. Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2. Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. (...).

UWAGA KOMENTATORZY

Ze względu na notoryczne pojawianie się komentatorów, którzy mimo próśb i monitów usiłują zachwaścić blog objawami pieniactwa, chamstwa i różnych obsesji - z dniem 26 kwietnia 2014 r. wprowadzam całkowity monitoring (cenzurę) komentarzy i żaden wpis bez mojej zgody nie pojawi się w blogu. Oznacza to, że najpierw trafia do moderatora i dopiero po mojej akceptacji pojawi się w blogu. Dlatego proszę o cierpliwość, wyrozumiałość i nie dziwienie się, że wpisy nie pojawiają się natychmiast. Staram się przynajmniej 2 razy dziennie przeglądać komentarze i je upubliczniać.

Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy

Zapraszam do lektury mego bloga, którego dewizą jest rzetelne i uczciwe opisanie otaczającej nas rzeczywistości. Często wbrew powszechnej opinii, na przekór deklaracjom rządzących czy narzuconym kryteriom jej oceny. Piszę jawnie, pod własnym nazwiskiem, nie skrywając twarzy, świadomie ponosząc konsekwencje za to, co robię. Prezentowane przeze mnie opinie, sądy i oceny są autonomiczne, osobiste i niesterowalne. Jestem wolnym człowiekiem i tę wolność, wyrażaną także niezawisłą myślą i słowem, cenię jako najważniejsze dobro, jakie posiadam. Miło mi Państwa gościć w moim blogu! *** Red. Zofia Bąbczyńska-Jelonek

Szanowni Internauci

"Kwadratura koła polityki"
jest autorskim blogiem
red. Zofii Bąbczyńskiej-Jelonek.
Wszystkie prezentowane w nim teksty i autorskie fotografie są pod ochroną Prawa prasowego i Prawa autorskiego oraz innych krajowych i międzynarodowych przepisów prawnych w tym: Konwencji Powszechnej, zwanej też Konwencją Genweską (obowiązującej w Polsce od 1977r.) oraz Konwencji Bremeńskiej, od 1971r obowiązujacej w Polsce.
Wszystkich Internautów - moich Gości i Czytelników - serdecznie zapraszam do dyskusji, pod warunkiem przestrzegania kultury słowa oraz poszanowania godności osób, o których wyrażać będą swoje opinie.
Co nie oznacza jakichkolwiek z mojej strony ograniczeń związanych z racjonalną i konstruktywną krytyką ich poczynań na niwie politycznej.

REKOMENDACJE

„Путин. Стерх всякой меры”, książka o trudnym do przetłumaczenia na język polski tytule, to kolejna publikacja o rosyjskim prezydencie pióra Andrieja Kolesnikowa, korespondenta „Kommiersanta”, który od 17 lat pracuje w obsłudze informacji z Kremla. Jak zapowiada sam red. Kolesnikow, w książce można zobaczyć pozornie dwie osoby – Putina premiera i Putina prezydenta. I chociaż na każdym z tych stanowisk Putin inaczej podchodzi do zadań związanych z piastowanym stanowiskiem, to zawsze jest to ten sam człowiek. Z książki można się dowiedzieć, jak działa prawdziwy pion i dlaczego w żaden sposób nie może stać się on horyzontem, poznasz, kto jest członkiem zespołu Putina, komu rosyjski prezydent wierzy a kogo uważa za politycznego rywala. Komu ufa a komu nigdy nie zaufa i dlaczego. Czytelnik z książki dowie się jak Putin odnosi się do władzy i wolności, prawa i korupcji, na jakim poziomie widzi wzmocnienie demokracji, czy to wzmocnienie jest dla niego rygorem, a jeśli tak, to czy jest to demokracji Rosji potrzebne. Można się dowiedzieć też, jak Putin ocenia swoją działalność jako premiera i jako prezydenta, jakie decyzje uważa za błędne i dlaczego, jak często rozpoznaje takie błędy. Książka niewątpliwie ciekawa, autor zapewnia ,że jej tytuł nie jest przesadny: „Żuraw Syberyjski bez żadnej miary”, a właściwie ponad miarę, ale i o wiele więcej, a czasami nie zawsze ponad miarę… I ktokolwiek, kto chce wiedzieć, kim jest właściwie Władimir Putin, powinien ją z pewnością przeczytać. Aż się prosi o przetłumaczenie na język polski! *** Dziękuję moim Przyjaciołom w Kaliningradzie za jej kupienie i przysłanie do Polski!

31 marca 2019, Bernau i Berlin (Niemcy) - wyjazd studyjny, m.in. Niemieckie Muzeum Techniki

Założone w 1982 r. Niemieckie Muzeum Techniki (Deutsches Technikmuseum) kontynuuje tradycję licznych zbiorów z zakresu historii techniki, przechowywanych do II wojny światowej w Berlinie i których część eksponatów obecne muzeum przejęło. Muzeum znajduje się na terenie byłego dworca towarowego „Anhalter Güterbahnhof”. Na ok. 25 tys.m² prezentowane są ekspozycje nt. techniki komunikacji, produkcji, energii i transportu. W nowym budynku ze szkła przedstawiona jest żegluga wodna i powietrzna. Do dyspozycji stoi również biblioteka i archiwum historyczne. W 2011 r. otwarto przy byłej drodze załadunku - wystawę stałą pt. „Człowiek w ruchu – podróż samochodem & in.“ („Mensch in Fahrt – unterwegs mit Auto & Co.“), prezentującą powozy, rowery, motocykle i 30 samochodów z różnych epok. Historyczne parowozownie mieszczą poza tym 40 pojazdów kolejowych. W parku wokół muzeum znajdują się wiatraki i młyny wodne oraz browar.

18 pażdziernika 2018r., Moskwa (Rosja) - Forum "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach"

Organizatorami 6. Rosyjsko-Norweskiego Forum Biznesowego "Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach" są: Departament Współpracy Gospodarczej z Zagranicą LO CCI we współpracy z Departamentem Stosunków Zewnętrznych oraz współpracą z radami gospodarczymi Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej (Moskwa. Odbędzie się ono w Centrum Kongresowym Izby Przemysłowo-Handlowej w Moskwie, przy Ulicy Ilyinka 6. *** Forum odbędzie się w języku rosyjskim i angielskim z tłumaczeniem symultanicznym. *** W programie Forum – sesja plenarna „Ekonomia morza. Innowacje w nowych realiach”, z udziałem Siergieja N. Katirina, prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Federacji Rosyjskiej oraz Liv Monica Stubholt, prezeski Norwesko-Rosyjskiej Izby Gospodarczej. W dyskusji wezmą udział też ministrowie obu państw, szefowie oficjalnych struktur i duże firmy rosyjskie i norweskie. Następnie odbędą się trzy równolegle sesje. 1 - Sektor naftowy i gazowy oraz logistyka w regionach dalekiej Północy; 2 - Przemysł stoczniowy i technologia morska; 3 - Rybołówstwo i akwakultura. Forum zakończy oficjalne przyjęcie wydane przez ambasadora Królestwa Norwegii w Rosji.

3 grudnia 2016, Poczdam i Berlin-Spandau (Niemcy) - wyjazd studyjny

Niedawno w POCZDAMIE udostępniono turystom po kilkuletnim remoncie barokowy Nowy Pałac (Neues Palais) zbudowany przez Fryderyka Ii Wielkiego w zespole pałacowo-ogrodowym Sanssouci, w którym obecnie znajduje się muzeum. To główny cel kolejnej wizyty w Poczdamie. Poczdam zwiedzam przynajmniej raz w roku, w ubiegłym była nawet dwa razy, i spacer po ogrodach jest rytualnym obowiązkiem. Remont pałacu obserwowałam z zaciekawieniem, w końcu historia Niemiec jest związana z historią Polski, czy Szczecina, w którym mieszkam od dziesięcioleci. Poza tym po prostu lubię to miejsce i zawsze wracam do niego z wielką przyjemnością. Nawet korzystam z pensjonaciku położonego vis a vis wejścia do ogrodów na wysokości pałacu. *** Jest kilka miejsc w Europie, które szczególnie lubię, i to jest takie jedno z nich. Mam swoje ukochane uliczki w szwedzkim Ystad, kościółek w Nynasham, Friedrichstrasse w Berlinie, ogrody przy pałacu w Schwerinie, plac przed uniwersytetem w Greifswaldzie. Cały szlak kościołów w Lubece…. Są takie miejsca w Brukseli, Dreźnie i w Pradze. Ale Poczdam jakoś najmocniej zakorzenił się w moim sercu. *** BERLIN znam o niebo lepiej niż rodzimą Warszawę i chętniej w nim bywam, niż w we własnej stolicy. Systematycznie poznaję coraz to kolejne dzielnice, zabytki mniej znane turystom, upajam się wodnymi szlakami turystycznymi, o każdej porze. W porze Adwentu Berlin ma specyficzny urok, choć, latem wiosną czy jesienią jest także urokliwy. W Berlinie czuję się jak u siebie, w Szczecinie. Te same klimaty. Podobna architektura, tylko ład architektoniczny bardziej szanowany niż w Szczecinie. Tu poluję na płyty z muzyką klasyczną, włóczę się po księgarniach, szperam po sklepikach z artykułami dekoracyjnymi i oddaję się włóczęgom po mieście i jego zakamarkach. Czasami ulegam pokusie i zaopatruję się w garderobę. *** W Berlinie bywam służbowo, prywatnie, z wycieczkami. Korzystam z każdej okazji, by tam się zjawić. *** Dla mnie Berlin to taka nieformalna stolica Europy, a właściwie Unii Europejskiej, od której dzieli mnie nie całe 2 godz. jazdy pociągiem czy autobusem, a samochodem osobowym jeszcze mniej. W pewnym sensie to także i moja stolica, w której znakomicie się czuję. W Adwencie – szczególnie. *** Tym razem celem wizyty jest dzielnica Spendau, którą znam przede wszystkim od strony …wody.

16 pażdziernika 2016, Berlin- Köpenick (RFN) – Festiwal Światła (wyjazd studyjny)

Köpenick, Berlin-Köpenick (do 31 grudnia 1930 Cöpenick) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Treptow-Köpenick. *** Od 1 października 1920 w granicach miasta. Od około 1232 do 30 września 1920 samodzielne miasto. Leży na południowym brzegu jeziora Müggelsee, na wyspie u ujścia rzeki Dahme do Sprewy. *** Nazwa dzielnicy jest pochodzenia słowiańskiego, pochodzi z prasłowiańskiego - kopa czyli pagórek, bądź wzniesienie. W języku polskim oddawana jako Kopnik, Kopanica lub Kopanik. *** Początkowo Kopnik był grodem słowiańskim znajdującym się na terytorium plemienia Szprewian. Badania archeologiczne stwierdziły, że gród wzniesiono na początku IX wieku, który po zniszczeniu został w końcu X wieku rozbudowany. W XII wieku był siedzibą władcy słowiańskiego księcia Jaksy z Kopanicy. W 1200 roku zdobyty przez margrabiów miśnieńskich Wettynów, a następnie przeszedł w ręce brandenburskie. Brandenburczycy w miejsce grodu słowiańskiego zbudowali niewielki gródek. Na początku XIII wieku na północ od niego rozwinęła się osada miejska. W roku 1906 miasto przeszło do historii za sprawą szewca Wilhelma Voigta, zwanego później Kapitanem z Köpenick. W 1920 Köpenick włączono do Berlina. *** Znajduje się tutaj ratusz Köpenick i zamek Köpenick, które uczestniczą w Festiwalu Światła.

22 maja 2016, Oranienburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Oranienburg jest siedzibą powiatu Oberhavel,w północnej części Brandenburgii, położone nad górną częścią rzeki Havela i kanału Odra-Havela, ok. 35 km od Berlina. Leży w północnej części strefy miejskiej w Berlinie i jest częścią naturalnego obszaru Zehdenick-Spandau Havelniederung. Pod względem ludności jest piątym miastem Brandenburgii (ok. 43 tys. mieszkańców). *** Oranienburg w czasie rezydencji elektora brandenburskiego (XVII w.) cechował szybki rozwój. Z tego okresu pochodzi barokowy zamek i wspaniałe wokół niego ogrody, odtworzone kilka lat temu. Elektor Brandenburgii Fryderyk Wulhelm, w 1650 r. ofiarował swojej żonie Luizie Henriecie von Oranien - zamek, zbudowany w stylu holenderskim w Bötzow, który w 1652 r. został przemianowany na Oranienburg. *** W 2009r na tyłach zamku Oranienburg, duży obszar nieużytków przekształcono w park, przywracając tym samym park zamkowi. *** Wybudowano też nowy most zamkowy, który od nowa zyskał centralne znaczenie dla miasta i zlokalizowano nieopodal nowy port rzeczny nad rzeką Havela. *** Obecnie odrestaurowany zamek wraz z ogrodami stał się muzeum Fundacji Pruskich Pałaców i Ogrodów Berlin-Brandenburgii i muzeum regionalnym powiatu Oberhavel. *** Oranienburg z biegiem lat stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym. *** W czasach hitlerowskich w mieście powstał obóz koncentracyjny - Sachsenhausen. *** Budowę kanału Odra-Havela rozpoczęto w 1906 r i ukończono po 6 latach w celu ożywienia życia gospodarczego w mieście. Pozwoliło to na rozwój przemysłu metalowego, m.in. walcowni firmy Kruppa, zamkniętej w 1989r., która zatrudniała ona 7 tys. hutników. Została ona sprzedana Chińczykom. *** W planie wyjazdu, poza zwiedzaniem miasta, zamku Oranienburg i jego ogrodów – nowy port rzeczny oraz rejs po Haveli i Kanale Odra-Havela.

15 maja 2016, Magdeburg (Niemcy) – wyjazd studyjny

Poza zabytkami uroczego, mającego ponad 1,2 tys. lat miasteczka nad Łabą, głównym celem mojej wyprawy do Magdeburga jest zobaczenie największej w Europie inwestycji transportowej dla żeglugi śródlądowej – akweduktu (mostu kanałowego) nad Łabą i innych obiektów inżynierskich, wchodzących w skład tego niecodziennego skrzyżowania dróg wodnych. *** Skrzyżowanie dróg wodnych koło Magdeburga, zostało zaplanowane w ramach tzw. Projektu Komunikacyjnego nr 17 Niemieckiego Zjednoczenia, jest największym i najważniejszym fragmentem tego ambitnego zamierzenia. Projekt nr 17, będący częścią ogólnego programu rządu federalnego, miał na celu zespolenie arteriami komunikacyjnymi wschodnich landów ze starymi, objął budowę i przebudowę szlaku żeglugowego Hannower-Magdeburg-Berlin o ogólnej długości 253 km. *** W lipcu 1998 roku niemiecki minister transportu Matthias Wissmann położył na brzegu Łaby koło Magdeburga symboliczny kamień węgielny pod budowę największego na świecie skrzyżowania dróg wodnych. Otworzył tym samym ostatni etap rozpoczętej w 1934 roku budowy a planowanej już w 1919r. Prowadzone w latach 30-tych prace zostały wstrzymane w czasie II wojny światowej, a władze NRD nie były zainteresowane kontynuowaniem inwestycji. Most kanałowy na wiele lat stał się ostatnim brakującym ogniwem w połączeniu Kanału Śródlądowego (Mittellandkanal) z kanałem Łaba-Hawela (Elbe-Havel-Kanal). *** Do projektu powrócono już po zjednoczeniu Niemiec w 1997 roku. Wtedy powstanie akweduktu uzyskało status krajowego priorytetu i dzięki temu udało się go ukończyć w ciągu sześciu lat. *** Otwarcie miało miejsce w październiku 2003 roku, a całość kosztowała 500 milionów euro. Oddana do użytku niesamowita konstrukcja niedaleko Magdeburga jest największym na świecie żeglownym akweduktem. Jej budowa trwała ponad 80 lat.

APEL

Polski rząd pod wpływem sugestii ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego chce ukarać "Kreml" odwołaniem wydarzeń kulturalnych w 2015 r., organizowanych w ramach Dni Rosji w Polsce i Polski w Rosji. * Tym samym "ukarać" Polaków, konsumentów wspaniałej rosyjskiej kultury. * Polski rząd wychodzi z założenia, że "kulturalna" sankcja dla Rosji Władimira Putina, oskarżanego przez polski rząd o zestrzelenie samolotu nad ukraińskim Donieckiem przez wschodnio-ukraiński ruch oporu - bez jakichkolwiek wiarygodnych dowodów - jest słuszna. * Ja natomiast uważam, że oskarżać można na podstawie niepodważalnych dowodów winy i to po zakończeniu międzynarodowego śledztwa w sprawie tego wydarzenia, a pozbawianie obywateli własnego kraju konsumpcji dóbr kultury rosyjskiej, należących do światowych arcydzieł - jest intelektualnym i kulturowym barbarzyństwem polskiego rządu. * To wysoce prostacka decyzja, świadcząca wysoce negatywnie o pozimie mentalnym (intelektualnym) Rady Ministrów RP.

KWADRATURA KOŁA POLITYKI

Strony

03 sierpnia 2019

Gniazdo rusofobii wyrzucone z Rosji

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

GORĄCO POPIERAM

Translate