Czeska rusofilia

Rynek Staromiejski w Pradze

Ten tydzień spędziłam w podróżach, i to nader owocnych. Celem wojaży była czeska Praga i odbywająca się tam branżowa, portowa konferencja polsko-czeska.

Ale przy okazji podróży do Czech, samochodem przez Niemcy, zaowocowała ta wyprawa nader ciekawie na wielu płaszczyznach. 
Po pierwsze - mogłam naocznie zobaczyć nowo wybudowaną autostradę (A17) łączącą  północnoniemieckie porty, w tym też bałtyckie,  z środkową Europą, której budowa i oddanie do użytkowania było szalenie oprotestowane przez polskie media i polityków, a nawet samych portowców. Faktem jest, że czeski handel zagraniczny w transporcie lądowo-morskim, obecnie w 75% korzysta z portów niemieckich. Dobre drogi na zapleczu tych portów, ich pozycję jako znaczących węzłów transportowych dla państw Europejskich  –  szalenie umacnia.

Ale o tym napisze nieco później , w odrębnym materiale.

Kolejną atrakcją - była droga powrotna przez szalenie interesującą krajobrazowo Szwajcarię Saksońską zwaną też Saską Szwajcarią (Sächsische Schweiz, Böhmische Schweiz) albo Czeską Szwajcarią (Saské Švýcarsko, České Švýcarsko) lub zbiorczo: Sasko-Czeską Szwajcarią. 
Jest to teren położoną w niemieckiej części Gór Połabskich, znajdujących się po obu brzegach rzeki Łaba na południowy wschód od Drezna. Rozpościera się ta nadzwyczaj urokliwa kraina między czeskim miastem przygranicznym Děčín i saksońskim miastem Pirna. 

Z autostrady w kierunku Saksonskiej Szwajcarii odbiłam na wysokości czeskiego miasta Usti nad Łabą w kierunku na Děčín i dalej na Pirno i Drezno. Pod Dreznem ponownie włączyłam się w nurt autostrady A17. Droga nad brzegiem Łaby  dostarczyła wielu niezapomnianych wrażeń, choć pogoda była paskudna, bo albo była mżawka albo lał po prostu deszcz.

Rzeka, chociaż górska i bystra, jak można było się przekonać naocznie - żeglowna, obsługująca transport rzeczny  towarowy i pasażerski. Z przystaniami a nawet zakładami nad rzeka mającymi własne nabrzeża.

Zrobiłam mnóstwo zdjęć, będą lub już są dostępne w albumach na Facebook’u i Twitterze.

W Pradze udało mi się zarezerwować hotelik  (3-gwiazdkowy, o przyzwoitym standardzie „Melantrich” z sieci Sivek Hotels)  w samym sercu Starego Miasta, jakieś 100-150 m, od Placu Staromiejskiego.  Był w jednej bocznych uliczek biegnących od placu. 
Miałam zaplanowany trzydniowy pobyt w Czechach i taki tani (za dwie doby ze śniadaniem zapłaciłam równowartość 89 euro) hotelik był czymś wręcz niespotykanym, cudownym rozwiązaniem dla mojej kieszen.  Zwłaszcza, że turystów o tej porze  Pradze nie brakowało. W tym sporo rosyjskojęzycznych.

Rosyjskie matrioszki w roli pamiątki z Pragi

Pierwsza rzecz, na jaką zwróciłam uwagę były informacje hotelowe, które podano w trzech językach: rodzimym czeskim oraz w angielskim i rosyjskim. Najpierw myślałam, że to jakieś firmowe sentymenty, bo kierowniczka hotelu  - inż. Liubow  Egorova  - nosiła rosyjskie imię. 

Ale nie! Z językiem rosyjskim spotykałam się na każdym kroku. Praktycznie w każdej informacji przeznaczonej dla turystów w Pradze. To był drugi, po angielskim język powszechnie używany!

Prezydent i jego psiaki w Russia 24

Wieczorem, po kolacji w praskiej knajpce (sałatka Cesar z pysznym kurczakiem), położonej dwie bramy obok hotelu (argentyńskie jedzenie i wystrój wnętrza a na suficie oryginalny witraż Muchy, najczystsza czeska secesja) i koncercie organowym w kościele św. Mikołaja na Rynku Staromiejskim, wróciłam do hoteliku. I postanowiłam nieco odpocząć i pooglądać telewizję.  
Pierwszy program, na jaki się natrafiłam był… rosyjski - serwis informacyjny Russia 24 (Wiesti). 

Nie znałam go w wersji telewizyjnej (tylko internetowej)  i byłam zaskoczona szerokim zakresem informacji ze świata. Przy okazji dowiedziałam się o problemie utylizacji śmieci w Rosji, za który zabrał się prezydent Putin, oglądnęłam zdjęcia jego zabaw w śniegu z psiakami.

Rosyjska uszatka

Zobaczyłam  też kilka katastrof spowodowanych przez naturę - zapadnięty dom w Rosji (Samara), trzęsienie ziemi we Włoszech oraz wypadek drogowy w Rosji – samochód, który  wbił się w filar mostu kolejowego niszcząc go dość mocno. Poznałam stan przygotowań do olimpiady w Soczi i dowiedziałam się też, że wiceszef rosyjskiego komitetu olimpijskiego ma poważne kłopoty z powodu oskarżeń o korupcję. Oczywiście podano szereg informacji z Półwyspu Arabskiego, północnej Afryki, USA i Korei Północnej.

Uszatki i walonki 
- hit sezonu w Pradze

Wszystkie informacje  - podawano nader rzeczowo i bez emocji, nawet te najbardziej kontrowersyjne. Nie było też niepotrzebnego gadulstwa, jak to w naszych polskich mediach jest praktykowane. Krótka obiektywna informacja, fakty, dobre zdjęcia bez osobistych komentarzy redaktorów i prezenterów. Ciekawie też był redagowany serwis gospodarczy.

Poza tym żaden reporter opisujący zdarzenie nie był centralną postacią przekazu wizualnego. Ukazywało się tylko niewielkie zdjęcie z podaniem nazwiska komentatora na tle filmowanego i omawianego zdarzenia. Najważniejsze  w wiadomościach przekazywanych przez kanał Russia 24 - było samo wydarzenie, a nie jego komentator.

Poza rosyjskim serwisem informacyjnym, miałam do dyspozycji serwis informacyjny CNN (po angielsku) i chyba z 5 programów czeskich.

"Rosyjski" bankomat 
i informacja turystyczna

Sympatię do Rosji i Rosjan spotykałam na każdym kroku. Tuż obok hoteliku,  nieopodal wejścia do stacji metro (Můsek) znalazłam  turystyczny punkt informacyjny i bankomat  z kompletną informacją w języku rosyjskim. 

Na bardzo wielu ulicznych straganach z pamiątkami dla turystów jest mnóstwo …typowych rosyjskich matrioszek. 
Hitem są też rosyjskie futrzane czapki - uszatki z czerwona gwiazdką i emblematami ZSRR. Srebrna „piersiówka” na alkohol z godłem Związku Radzieckiego wcale nie jest w Pradze jakimś wyjątkiem!

Czechom nie przeszkadza komunistyczna przeszłość ZSRR, Czechosłowacji  i wpływ Rosji radzieckiej na ich kraj, awantur politycznych z tego powodu nie robią sobie nawzajem.

Do koloru, do wyboru

Natomiast  wszystko, co kojarzy się z ZSRR i doskonale się sprzedaje, jest towarem jawnie i szeroko reklamowanym we wszystkich ważnych dla turystów miejscach, zasilając portfele pragmatycznym Prażanom. 

Dla człowieka z Polski, gdzie rusofobia sięga zenitu i wszystko się kojarzy ze Stalinem i jest zakazane, bo  to „komuna’, gorsza od nazizmu, gdzie niszczy się symbole radzieckich żołnierzy na ich grobach rozsianych po Polsce   –  takie obrazki uliczne wydają się zupełnie surrealistyczne.

Tak jakby istniały dwie różne wersje państw „postkomunistycznych” – normalne pragmatyczne Czechy i rozhisteryzowana, pełna fobii, historycznych pretensji i dąsów Polska.

"Piersiówki" z symbolami ZSRR w sklepie z pamiątkami 
na Placu Staromiejskim w Pradze