22 stycznia 2020

Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu


75 lat temu, 27 stycznia 1945 r. żołnierze radzieccy 60. Armii I Frontu Ukraińskiego wkroczyli do hitlerowskiego obozu zagłady KL Auschwitz, w dzisiejszym Oświęcimiu. Organizacja Narodów Zjednoczonych w 2005 r. ustanowiła rocznicę jego wyzwolenia przez czerwonoarmistów - Międzynarodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Holokaustu, w celu uczczenia ofiar II wojny światowej.

Zagłada Żydów dokonana przez III Rzeszę Niemiecką i wspierana w różnym stopniu przez uzależnione od niej państwa, w większości przeprowadzona została na okupowanych przez hitlerowców ziemiach polskich. Liczba ofiar Holocaustu (Shoah) jest szacowana na prawie 6 mln Żydów, choć dokładna liczba nie jest znana z powodu braku kompletnej ewidencji oraz systematycznego niszczenia archiwów i zacierania śladów przez władze niemieckie. Jedną trzecią tej liczby, czyli ok. 2 mln, stanowiły dzieci. Liczba polskich Żydów wśród ofiar Holokaustu szacowana jest według różnych źródeł — od 2,6 mln do 3,3 mln osób.

KL AUSCHWITZ

Hitlerowcy założyli obóz koncentracyjny Auschwitz w 1940 r. aby więzić w nim Polaków. Od 1942 r. stał się on największym miejscem zagłady europejskich Żydów. W Auschwitz niemieccy naziści zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów, a także Polaków, Romów (Cyganów), jeńców radzieckich i osoby innej narodowości.
W obozie macierzystym Auschwitz I oraz w Auschwitz II (Birkenau/Brzezinka) i w Auschwitz III (Monowitz/Monowice) wyzwolenia doczekało zaledwie 7 tys. więźniów. Większość Niemcy zdołali wyprowadzić w marszach śmierci. Znakomita ich część zginęła w drodze.
Stopniowa likwidacja obozu rozpoczęła się już w sierpniu 1944 r., gdy Armia Czerwona dotarła do Wisły. Do początku 1945 r. Niemcy wywieźli w głąb III Rzeszy 65 tys. więźniów i wymordowali niemal wszystkich członków tzw. Sonderkommando, obsługujących komory gazowe i krematoria
Ostatni akt tragedii miał miejsce z chwilą rozpoczęcia przez ZSRR ofensywy zimowej, gdy Niemcy postanowili pospiesznie zlikwidować obóz. Na ostatnim apelu w Auschwitz 17 stycznia 1945 r. stawiło się 67 tys. więźniów. W trzaskającym mrozie popędzono ich pieszo w kierunku Gliwic i Wodzisławia Śląskiego, skąd zostali wywiezieni koleją do obozów koncentracyjnych w Niemczech. Więźniów, którzy nie mieli siły iść, Niemcy zabijali po drodze. Historycy szacują, że spośród 58 tys. więźniów wyprowadzonych z Auschwitz w marszach śmierci zginęło ponad 10 tys.
W tym samym czasie Niemcy gorączkowo zacierali ślady popełnionych zbrodni. Niszczyli dokumentację, zwłaszcza kartoteki i rejestry więźniów, likwidowali doły z prochami ofiar, podpalili magazyny z mieniem pomordowanych, tzw. Kanadę, wreszcie wysadzili w powietrze unieruchomione wcześniej krematoria i komory gazowe. Ostatnie krematorium hitlerowcy zniszczyli dosłownie w przeddzień wyzwolenia.
 Przed żołnierzami radzieckimi rozpościerał się przeraźliwy widok. Więźniowie Auschwitz, w większości Żydzi z ponad 20 krajów Europy, byli skrajnie wyczerpani, wygłodzeni i chorzy. Wymagali natychmiastowej pomocy. Udzielili jej najpierw radzieccy lekarze wojskowi i sanitariusze, z pomocą pospieszyli także mieszkańcy okolicznych miejscowości. Wkrótce Polski Czerwony Krzyż zorganizował szpital obozowy, w którym znalazło się ponad 4,5 tys. chorych, w tym 400 dzieci. 
Czerwonoarmiści wyzwalający obóz znaleźli także zwłoki 600 więźniów, pomordowanych w ostatniej chwili przez Niemców. Ich uroczysty pogrzeb odbył się 28 lutego 1945 r. Pochowano wtedy również około stu byłych więźniów zmarłych w szpitalu już po wyzwoleniu.
 Wiosną 1945 r. na terenie obozu działała radziecka komisja do badania zbrodni niemieckich. Na podstawie przesłuchań byłych więźniów doszła do wniosku, że obóz Auschwitz pochłonął 4 mln ofiar. Obecnie szacuje się ich liczbę czterokrotnie mniejszą.
W kolejnych miesiącach władze radzieckie i polskie zorganizowały na terenie byłego obozu koncentracyjnego obóz pracy dla niemieckich jeńców wojennych i folksdojczów.

Prace nad utworzeniem w byłym obozie Auschwitz muzeum rozpoczęły się w 1946 r. Zostało ono otwarte 14 czerwca 1947 r. LK Auschwitz stał się jednym z międzynarodowych symboli II wojny światowej.

POLSKIE OBCHODY

W Auschwitz byli więzieni i mordowani obywatele niemal wszystkich krajów Europy okupowanych przez Niemców, w zdecydowanej większości Żydzi. Zginęli w hitlerowskiej „fabryce śmierci”. Mimo że wiele ofiar Zagłady nie ma nawet własnych grobów, pamięć o nich trwa przekazywana przez ludzi, miejsca upamiętnienia i instytucje. Została ona zapisana także w przedmiotach przypominających o tragicznych losach swoich właścicieli.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie[1], prezentowane są takie rzeczowe pamiątki, pieczołowicie przechowywane w zbiorach muzealnych. Opowiadają one historie polskich Żydów z okresu Zagłady. Mówią o ich życiu w getcie, ukrywaniu się, o obozach koncentracyjnych, uratowanych żydowskich dzieciach, czy o poczuciu pustki i osamotnienia tych, którzy ocaleli. Listy, przedmioty codziennego użytku, osobiste drobiazgi... Tylko tyle po nich pozostało
Główne uroczystości obchodów 25-lecia wyzwolenia KL Auschwitz odbędą się w Oświęcimiu 27 stycznia z udziałem ponad 200 ocalałych więźniów obozu i ofiar Holokaustu, wówczas dzieci, 51 delegacji państwowych i reprezentujących organizacje międzynarodowe[2] . Są one organizowane przez Muzeum Auschwitz, gospodarzem natomiast będzie prezydent Andrzej Duda. Wyzwolicieli obozu reprezentować będzie ambasador Federacji Rosyjskiej w Polsce Siergiej Andriejew, prezydenta Rosji – nie zaproszono. Będą natomiast m.in. prezydenci Niemiec i Izraela.

ŚWIATOWE FORUM HOLOKAUSTU

W tym roku Pamięć Ofiar Holokaustu uczci także V Światowe Forum Holokaustu, zorganizowane w Jerozolimie pod patronatem prezydenta Izraela Reuvena "Ruvi" Rivlina. 
Odbędzie się ono 23 stycznia w Instytucie Yad Vashem, Światowym Centrum Pamięci o Holokauście. Organizatorami są, poza Instytutem Yad Vashem - Fundacja World Holocaust Forum, kierowana przez rosyjskiego i izraelskiego filantropa dr Wiaczesława Mosze Kantora (co jest negatywnie odbierane w Polsce) i inne międzynarodowe i europejskie organizacje żydowskie. W uroczystościach weźmie udział na zaproszenie izraelskiego prezydenta także rosyjski prezydent Władimir Putin, który w Jerozolimie odsłoni pomnik „Świeca Pamięci”, poświęcony pamięci ofiar oblężenia Leningradu. I to jego osoba wywołała w Polsce olbrzymie kontrowersje.
Od lewej: Wiaczesław Mosze Kantor i Władimir Putin
 „Najpierw uznałem, że pojadę do Jerozolimy po to, żeby nie było dyskusji o tym, że nie chcę uznać tej pamięci ofiar Holokaustu także i w Instytucie Yad Vashem, gdzie upamiętnieni są również polscy Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata”, stwierdził prezydent Andrzej Duda[3]. Ale kiedy dowiedział się, że podczas Światowego Forum Holokaustu -"będzie mógł wystąpić prezydent Rosji, która 1939 roku razem z hitlerowskimi Niemcami napadła na Polskę i dokonała rozbioru naszego kraju (...), że będzie mógł tam przemówić prezydent Niemiec i prezydenci innych krajów, a nie przewiduje się wystąpienia prezydenta Rzeczypospolitej" – zrezygnował ostentacyjnie z wyjazdu do Jerozolimy.
Polski prezydent, jak sam stwierdził, ze zdumieniem przyjął informację o zaproszeniu z Jerozolimy na obchody Światowego Dnia Pamięci Ofiar Holokaustu, a tym samym - 75. rocznicy wyzwolenia obozu w Auschwitz. „Uważam, że nie wolno nam miejsca tej pamięci zabierać, przenosząc ją gdzie indziej i gdzie indziej akcentując to, co stało się te 75 lat temu i działo od 1940 roku tutaj”[3].
Prezydent Duda zapomniał, albo nie wie, że:

* Nikt Polsce Oświęcimia i Muzeum Auschwitz nie zabiera, a pamięć o ofiarach Holokaustu tkwi przede wszystkim w ludziach, którzy stracili swoich bliskich w czasie Zagłady.
* Mają oni bezwzględne prawo czcić ich pamięć gdzie chcą, tam gdzie mieszkają. Polska nie ma żadnego monopolu w tym względzie.

* Mają też prawo zapraszać prezydenta Rosji, jako historycznego spadkobiercę ZSRR i Armii Czerwonej, która KL Auschwitz wyzwalała i ratowała od śmierci tych, których tam zastała jeszcze żywych
* Mają też prawo w rocznicy wyzwolenia KL Auschwitz akcentować to, co DLA NICH jest ważne, a nie to, co władze Polski uznają za słuszne.

NIE TYLKO OŚWIĘCIM I JEROZOLIMA

Gdzieś w tle polskiej awantury – kto, o czym i gdzie ma przemawiać, czy obchody tragicznej rocznicy w dziejach ludzkości zorganizowane w Jerozolimie są mniej ważne od obchodów w Oświęcimiu i czy wolno Polsce zabierać „miejsca pamięci” - normalni ludzie z szacunkiem i serdeczną pamięcią, z wielką pokorą pochylają się nad dramatem ofiar II wojny światowej.
W tym roku po raz kolejny, niewielkie polskie miasto - Krosno, jest współorganizatorem XII Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holocaustu na Podkarpaciu. Uroczystości stały się wizytówką tolerancji i otwartości na różnorodność kulturową i wyznaniową.
Rozpoczną się w poniedziałek 27 stycznia na Cmentarzu Żydowskim w Krośnie. W organizację tegorocznych uroczystości włączyło się 80 miast i miejscowości Podkarpacia. W obchodach wezmą udział delegacje z różnych organizacji i instytucji, również zagranicznych oraz osoby, które przeżyły Holocaust i ich potomkowie.
Uroczystość będzie ważnym wydarzeniem dla Podkarpacia. Połączy wszystkich jego mieszkańców w duchu tolerancji oraz otwartości na różne wyznania i kultury. W Krośnie będzie można wysłuchać wykładu historycznego, obejrzeć wystawy, wysłuchać wspomnień świadków tamtejszych wydarzeń. W tym dramatycznej historii Paula Stary'ego – 12 letniego chłopca żydowskiego, który w pamiętniku spisywanym na strychu jednej z kamienic, zostawił dla potomnych wstrząsającą opowieść o wojnie i Holokauście. 
W sierpniu 1942 r. Paul wraz ze swoją matką i siostrą poszedł na śmierć. Obiecał babci że nie będzie płakał i zapewne dotrzymał słowa. Wraz z innymi Żydami z Rymanowa zginął w obozie w Bełżcu. Zostawił jednak swój pamiętnik - dziecięcy testament, przestrogę na przyszłość i ważne przesłania: nigdy więcej wojny, nigdy więcej prześladowań ze względu na pochodzenie i wyznawaną religię. Życie dzieci i młodzieży powinno być wypełnione zabawą, radością i nauką. Nie powinno być  nim miejsca na głód, strach, płacz i umieranie.

Jednym z punktów tegorocznych obchodów będzie podsumowanie Powiatowego Konkursu Historyczno-Literackiego „Żyliśmy tu razem”- śladami podkarpackich Żydów”.

MOIM ZDANIEM


W Polsce nie można spokojnie rozmawiać na dwa tematy – Żydów I Rosji. Od wieków kształtuje się w polskiej świadomości pewien mitologiczny slogan – to nasi wrogowie. Antysemityzm i rusofobia mają się nadal znakomicie, przybierając ostatnio koszmarne kształty. Zwłaszcza jak antysemityzm połączono z rusofobią przy obchodach rocznicy wyzwolenia oświęcimskiego obozu zagłady, zgotowanej Żydom przez niemieckich nazistów.
Historyczny mętlik w głowach naszych prawicowych, i nie tylko zresztą, polityków, skrajnie nacjonalistyczne nastawienia, spowodowały, że w ramach przedziwnie pojmowanej polskiej racji stanu, uważają oni, że:

* Rosyjskiemu prezydentowi nie wolno publicznie i w oparciu o wiarygodne źródła mówić o Polsce z czasów II wojny światowej i wskazywać na polski antysemityzm w Polsce międzywojennej;

*  Rosyjsko-izraelski filantrop i członek kierownictwa międzynarodowych organizacji żydowskich - nie ma prawa organizować w Jerozolimie obchodów Dnia Pamięci Ofiar Holokaustu a tym samym obchodzić rocznicy wyzwolenia KL Auschwitz;

* Polski prezydent musi mieć prawo występowania zagranicą — gdzie chce i gadania, co chce - o Żydach, Rosji i Putinie.

Dlatego też prezydent Polski powołał SZTAB KRYZYSOWY do …monitorowania przemówienia Władimira Putina w Jerozolimie, którego prezydent Putin jeszcze nie wygłosił, pod kątem oceny jego zawartości historycznej. Każde słowo rosyjskiego prezydenta eksperci i historycy pod czujnym okiem prezydenta Dudy będą rozdzielać na czworo. I badać, czy przypadkiem nie narusza ono obowiązującej aktualnie w Polsce narracji polityczno-historycznej. Czegoś takiego, to nawet w III Rzeszy Niemieckiej sam Goebbels nie wymyślił, a na propagandzie znał się jak mało kto.
Instytut Yad Vashem - światowe centrum pamięci o Holokauście
Żaden polityk z rządzącego obecnie obozu, media im sprzyjające, tak samo jak świat nauki mówiący w tym samym co oni języku — nie zastanawiają się, że takim politycznym pieniactwem, związanym z pamięcią ofiar Holokaustu, że tą bezprzykładną i żenującą licytacją miejsc, gdzie ją należy uwieczniać – profanują ból i pamięć potomnych o milionach Żydów, polskich i europejskich, którzy na naszej polskiej ziemi - w niemieckich obozach zagłady, w gettach, w więzieniach, pod murami polskich domów - stracili życie. Profanują ból i pamięć potomnych o milionach Żydów, którzy nie mają nawet grobów, bo po nich nic nie pozostało, poza wiatrem szumiącym w oświęcimskich i innych drzewach.
Czuję się zażenowana, zawstydzona i odbieram działania naszych obecnych władz, polityków, naszych mediów, naszych pożal się Boże naukowców, badaczy i ekspertów, wypowiadających się publicznie z pianą na ustach o obchodach tegorocznej rocznicy wyzwolenia KL Auschwitz — jako obrzydliwe, wstrętne, wysoce nieetyczne..
Ten przerażający polski taniec na żydowskich grobach jest poniżej jakiejkolwiek granicy tolerancji.
Zapalę 27 stycznia, jak wielu innych moich rodaczek i rodaków - świece w oknie ku pamięci ofiar Holokaustu. Obok na parapecie położę tradycyjnie kamyk, tak samo, jak od wieków czynią to Żydzi na swoich cmentarzach. Symbolicznie, na symbolicznych grobach tych, którzy tych grobów nie mają …

Judaizm uważa to za formę dobroci, którą skierowujemy wobec zmarłych, za najwyższą formę dobroci, bo nie istnieje najmniejsza nawet możliwość, aby ten, komu ją okazujemy, mógł nam za nią odpłacić. Jest to więc dobroć całkowicie bezinteresowna, altruizm w czystej postaci. Dobroć, której polskim władzom zabrakło dla żydowskich ofiar hitlerowskich obozów zagłady. Wg micwot (przykazań) halachy, żydowskiego prawa religijnego, opartego na Torze, gdy nie mogliśmy uczestniczyć w pogrzebie, wciąż możemy okazać szacunek zmarłemu poprzez dodawanie do istniejącego dużego kamienia nagrobnego (macewy) – naszych małych kamyków. Ale kiedy nie ma żadnego grobu i nie było żadnego pogrzebu, tylko dym i popioły rozrzucone Bóg wie gdzie — położę ten kamyk symbolicznie na parapecie, obok zapalonej świecy …

Zapalę też świece, chrześcijańskim obyczajem - 23 stycznia, prosząc w duchu Tych, którzy  przetrwali Holokaust przy życiu, i potomków Tych, których pochłonęła Zagłada, spotykających się w Jerozolimie — by umieli nam, Polakom, wybaczyć te wszystkie niegodziwości.

Opublikowano równolegle
21 stycznia 2020
pod linkiem

[1] Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, patrz:  https://www.polin.pl/pl/27-stycznia
[3] Polsat News: „Wielka część prasy w Izraelu popiera decyzję prezydenta, by nie przyjeżdżał do Jerozolimy", 8.01.2020, patrz: https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2020-01-08/wielka-czesc-prasy-dzisiaj-w-izraelu-popiera-decyzje-prezydenta-by-nie-przyjezdzac-na-taka-konferencje/


Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)