Zmowa wywiadów przeciwko Chinom, i nie tylko. Cz.2.: Szpiedzy z Five Eyes

USA - CHINY

Według zachodnich mediów, szefowie wywiadów pięciu anglojęzycznych krajów skupionych do niedawna w tajnym aliansie pod nazwą "Five Eyes" (Pięć Oczu) – w lipcu ub. roku rozpoczęto pod egidą USA skoordynowaną kampanię bojkotu chińskiej firmy Huawei, najlepszej w technologiach 5G na świecie. Sytuacja staje się coraz bardziej poważna.

Żeby zorientować się, jakie ma znaczenie kanadyjskie dot. spotkanie szpiegów spod znaku „Pięciu Oczu” związane z Chinami i ich firmą Huawei, trzeba najpierw, co nieco wiedzieć, czym jest ten wywiadowczy alians, jaki jest jego zakres, jak działa i jakie są skutki na świecie.

 „Five Eyes”(Pięć oczu) często zwany w skrócie FVEY, to tajny do niedawna, sojusz angielskojęzycznych wywiadów - sieć wywiadowcza, powstała na kanwie wspólnych działań amerykańskich i brytyjskich podczas II wojny światowej. Poza USA i Wielką Brytanią, należą do niego Kanada, Nowa Zelandia i Australia.

Kraje te są sygnatariuszami do niedawna równie tajnej, wielostronnej umowy - UKUSA, traktatu o współpracy wywiadowczej (wspólnych operacjach wywiadowczych)[1].

Początki UKUSA sięgają nieformalnej umowy związanej z Kartą Atlantycką z 1941 r.. Tajny traktat został przedłużony z chwilą zawarcia umowy BRUSA[2] z 1943 r., zanim został oficjalnie przyjęty w dniu 5 marca 1946 r. przez Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone. W następnych latach został rozszerzony na Kanadę, Australię i Nową Zelandię.

Inne kraje zwane "stronami trzecimi", takie jak ówczesne Niemcy Zachodnie, Filipiny i kilka krajów skandynawskich dołączyły do ​​społeczności UKUSA w późniejszym terminie i „w zakresie zdolności stowarzyszeniowych”, ale nie są one częścią tzw. „mechanizmu automatycznego dzielenia się wynikami wywiadowczymi”, istniejącego między członkami „Pięciu Oczu”.  De facto służą do wyrywkowych celów, jakie przyświecają owej 5-tce państw będących w sojuszu szpiegowskim.

Większość wymiany informacji wywiadowczej odbywa się za pośrednictwem niezwykle wrażliwej sieci STONEGHOST, która jak twierdzono, zawiera "jedne z najściślej strzeżonych tajemnic świata zachodniego"[3]. Poza ustanowieniem zasad udostępniania danych wywiadowczych, umowa sformalizowała i umocniła "szczególne relacje " między Wielką Brytanią i USA.

Dlatego jeśli wybucha taka prowokacyjna afera, jak z próba otrucia b. szpiega rosyjskiego „nowiczokiem” w Wielkiej Brytanii, to należy także uwzględniać w ocenach, że jest to działanie wspólne z wywiadem USA i że stoi za tym polityczna inspiracja.

Ze względu na swój status tajnego traktatu - istnienie aliansu szpiegowskiego „Five Eyes” nie było znane do 1973 r. nawet premierowi Australii. Nie był on ujawniony opinii publicznej aż do 2005 r.[4] 

Pełen tekst traktatu został po raz pierwszy publicznie opublikowany 25 czerwca 2010 r. przez Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone.

Ujawnienie w 2013 r. przez Edwarda Snowdena globalnego nadzoru pokazało, że działania polegające na dzieleniu się informacjami pomiędzy pierwszymi aliantami zimnej wojny szybko zmieniają się obecnie w cyfrową rzeczywistość Internetu, telefonii komórkowej itp. Upublicznione przez niego dokumenty ujawniły istnienie licznych programów nadzoru obsługiwanych wspólnie przez Five Eyes.

Alians wywiadowczy „Five Eyes” wywołuje sporo kontrowersji, zwłaszcza w ostatnich czasach. Zarzuca się m.in. szpiegowanie własnych obywateli, co potwierdziły wycieki z NSA[5] w 2013r., które potwierdziły wcześniej ujawnione działania tego szpiegowskiego sojuszu.  Brytyjska gazeta "The Independent" donosiła w 1996 r., ze amerykańska agencja bezpieczeństwa narodowego " na prośbę brytyjskiej agencji wywiadowczej MI5, podsłuchiwała „kilka brytyjskich telefonów” umożliwiając tym samym brytyjskim agentom unikanie restrykcyjnych ograniczeń w podsłuchu telefonicznym.

Wzajemny nadzór i wymiana informacji między sojusznikami z Wielkiej Brytanii i USA ponownie pojawiły się podczas ujawniania masowych inwigilacji w 2013 r. Jak opisano w Der Spiegel, zrobiono to, aby obejść przepisy nadzoru wewnętrznego. 

Brytyjska agencja wywiadowcza GCHQ może szpiegować wszystkich poza obywatelami brytyjskimi, NSA może prowadzić inwigilację na kimkolwiek innym niż Amerykanom, a niemiecka agencja wywiadowcza BND (Bundesnachrichtendienst) może szpiegować każdego oprócz Niemców. W ten sposób tworzona jest matryca bezgranicznej inwigilacji, w której każdy partner pomaga w podziale ról. Wymienili się informacjami. I wspólnie pracowali razem. Dotyczy to zarówno Brytyjczyków, jak i Amerykanów, ale także BND, który pomaga NSA w nadzorze internetowym.

„Five Eyes” monitorował podczas przygotowań do wojny USA w Iraku- korespondencję i rozmowy inspektora ONZ ds. Broni - Hansa Blix. Sekretarz generalny ONZ Kofi Annan był podsłuchiwany przez agentów brytyjskich. W ujawnionej notatce NSA przedstawiono szczegółowe plany działań aliansu szpiegowskiego, mające na celu podsłuchanie delegacji ONZ sześciu krajów w ramach kampanii "brudnych sztuczek", aby wywrzeć nacisk na te kraje, by głosowały za użyciem siły przeciwko Irakowi.

Począwszy od 2010 roku, „Five Eyes” mają również dostęp do SIPRNet, tajnej wersji Internetu rządu USA.

Alians wywiadowcy „Five Eyes” podzielił między sobą świat, który szpiegują. I tak:

USA - koncentrują się na Bliskim Wschodzie, Chinach i Rosji, a także na Karaibach i Afryce.

Wielka Brytania - zajmuje się Europą, europejską Rosją, Bliskim Wschodem i Hongkongiem (Chiny).

Kanada - monitoruje Rosję i Chiny oraz zarządza zasobami wywiadowczymi w Ameryce Łacińskiej, 
Australia - skupia się nad Azją Południową i Wschodnią,

Nowa Zelandia - jest odpowiedzialna za zachodnią strefę Pacyfiku, Azję Południowo-Wschodnią i utrzymuje bazy podsłuchu w Waihopai Valley (Wyspa Południowa) na południowy-zachód od Blenheim i na Wyspie Północnej w Tangimoana. Realizują one program wywiadowczy – ECHELON.

 Jak widać, od czasów II wojny światowej, zgodnie z doktryną Trumana i jej ewolucjami, dla USA i ich szpiegowskich aliantów - ZSRR a potem Rosja - jest na czele listy wrogów, chociaż zwycięstwo w II wojnie światowej jest bezsprzecznie przede wszystkim dziełem żołnierzy radzieckich. Wojna USA z Rosją rozpoczęła się już w trakcie podpisywania kapitulacji nazistowskich Niemiec. Rosją zajmują się, w ramach szpiegowskiego aliansu „Five Eyse”, aż trzy państwa – USA, Wielka Brytania i Kanada. Do liderów wrogów dołączono ostatnio Chiny, wobec których USA są najbardziej zadłużone.

***

powyżej ˄ 
Cz.1.: Tajne przymierze szpiegów 

Patrz
https://sophico21.blogspot.com/2019/01/zmowa-wywiadow-przeciwko-chinom-i-nie_30.html  
poniżej ˅ 
Cz.3.: Nam wolno, ale im - nie

Patrz
 https://sophico21.blogspot.com/2019/01/zmowa-wywiadow-przeciwko-chinom-i-nie.html 

---

[1]  Pełen tekst Traktatu UKUSA ( w jęz. Angielskim): http://www.nationalarchives.gov.uk/ukusa/

[2]  Porozumienie BRUSA z 1943 r.  – bilateralna umowa zawarte między rządem brytyjskim i amerykańskim w celu ułatwienia współpracy między amerykańskim Departamentem Wojny a  British Government  Code and Cypher School (GC&CS), zgodna z Porozumieniem Holden z października 1942 r. Pułkownik Alfred McCormack ze Specjalnego Oddziału Wojskowego Wywiadu, pułkownik Telford Taylor z wywiadu wojskowego i podpułkownik William Friedman, wszyscy z USA - przybyli do Bletchley Park, tzw. „Kodeksu Rządowego i Kwatery Głównej Szyfrów” w Wielkiej Brytanii  w kwietniu 1943 r. Amerykańskie trio współpracowało z komendantem Edwardem Travisem (RN), szefem brytyjskiego wywiadu komunikacyjnego (COMINT). Brytyjczycy poinformowali ich programie "Ultra",  udanym dekodowaniu sygnałów niemieckich. Amerykanie podzielili się za to swoim sukcesami z japońską maszyną szyfrującą. Doprowadziło to do podpisania umowy BRUSA 17 maja 1943 r. która była oficjalną umową o udostępnianiu informacji wywiadowczych.

[3] Rob Gordon. "Navy spy probe kept military in dark: documents" i “Canadian Broadcasting Corporation”, Retrieved z 20.10. 2013. Patrz: http://www.cbc.ca/news/canada/nova-scotia/navy-spy-probe-kept-military-in-dark-documents-1.1856151 oraz https://en.wikipedia.org/wiki/Canadian_Broadcasting_Corporation

[4] Adam White: "How a Secret Spy Pact Helped Win the Cold War” , Time z 29 .06.2010, patrz:  http://content.time.com/time/nation/article/0,8599,2000262,00.html

[5] Szerzej pod linkiem: https://en.wikipedia.org/wiki/UKUSA_Agreement